صمدعلی لکی زاده
در یکی از خیابان های مرکزی ورشو ،پایتخت لهستان، در حال رانندگی بودم. نرسیده به چهار راهی که تقریبا صد متر جلوتر بود خودرویی که در لاین سمت راست من در حال حرکت بود با زدن راهنمای چپ علامت می داد که میخواهد خط عوض کرده و به خطی که من در آن حرکت می کردم بیاید تا نزدیک چهار راه احتمالا به چپ بپیچد.
من سرعتم را کم کردم تا او بتواند وارد خطی شود که من در آن بودم و او هم همین کار را کرد و آمد جلوی خودرو من قرار گرفت و بلافاصله فلاشرش را روشن کرد. من ابتدا سرعتم را کم کردم و فکر کردم مشکلی برایش پیش آمده که فلاشر روشن کرده است اما بعد از یکی دو بار زدن فلاشر، فلاشر خاموش شد و او به صورت عادی به رانندگی ادامه داد.
من معنی این کار او را نفهمیدم تا اینکه در رزوهای دیگر چندین مرتبه دیگر شاهد صحنه های مشابهی برای خودروی خودم یا خودروهایی که در جوار من رانندگی می کردند شدم.
وقتی از راننده محلی سفارت علت این کار را پرسیدم متوجه شدم فرهنگ زیبایی در لهستان وجود دارد و آن اینکه وقتی رانندگان به همدیگر راه می دهند یا مسیر را تعارف یا حق اولویت ها را تعارف می کنند راننده مقابل به نشانه تشکر و قدردانی فلاشر می زند و رانندگان مهربان و مودب را با این کار به ادامه کارشان تشویق می کند.
بخاطر بیش از سه سال رانندگی در لهستان اکنون این کار برای من عادت شده است و در ایران هم همین کار را می کنم. با این تفاوت که در ایران تقریبا خیلی کم پیش آمده است که راننده ای از روی لطف یا مهربانی به من راه بدهد و من ناچارا مجبور شده ام خودم و با فشار و... - همان کاری که همه رانندگان میکنند - راه بگیرم ولی باز هم به نشانه احترام و قدردانی یا حتی به نشانه عذرخواهی از راننده و خودرویی که به زحمت از او راه گرفته ام فلاشر می زنم. امیدوارم این فرهنگ خوب در ایران ما که رانندگی در آن وضع بسیار نامناسبی دارد هم همه گیر شود.
قدیمی ترین هاجدیدترین هابهترین هابدترین هادیدگاه خوانندگان