انتقادات از کنسرت مهران مدیری در دُبی؛ «این در برره هم اسمش کنسرت نیست!» + ویدیو

با وجود استقبال از کنسرت اخیر مهران مدیری در دبی، اما برخی مجدداً از خوانندگی این بازیگر و کارگردان پُرکار ایرانی انتقاد کردند؛ تا جایی که ایمان عظیمی، خبرنگار روزنامه فرهیختگان، می‌نویسد:

شب‌های برره نقطه اوج موفقیت مهران مدیری در مقوله سریال‌سازی برای صداوسیما بود. او در این اثر سوای بازیگری و کارگردانی، وظیفه خواندن ترانه تیتراژ پایانی را هم به عهده داشت. 

انتقادات از کنسرت مهران مدیری در دُبی؛ «این در برره هم اسمش کنسرت نیست!» pic.twitter.com/VqySos43kZ

— Iranian UK (@IranianUk) November 17, 2025

خوانندگی آماتور مدیری در آن سریال برخلاف آلبوم «از روی سادگی»، که به اهتمام فردین خلعتبری و بابک بیات در اواخر دهه ۷۰ منتشر شد، بسیار موردتوجه مخاطبان چند ده ‌میلیونی تلویزیون در آن سال‌ها قرار گرفت و مدیری را بر آن داشت تا فعالیت در حوزه موسیقی را جدی‌تر از پیش ادامه دهد و هرازگاهی به آن ناخنک بزند.

این رویکرد چندان مورد نقد جدی‌ از طرف منتقدان هنری، ژورنالیست‌ها و همین‌طور مردم قرار نگرفت تا کم‌کم امر به خود مدیری هم مشتبه شود که «خواننده» است و می‌تواند به‌سادگی در اجرا‌های زنده‌اش پا در کفش بزرگان بگذارد و ترانه‌‌هایی نظیر «سوغاتی» و غیره را بازخوانی کند! 

کارگردان جایزه بزرگ چند سال پیش و در خلال یکی از کنسرت‌هایش عنوان کرد که به‌صورت تلفنی از اردلان سرفراز به‌عنوان یکی از خالقان این اثر اجازه اجرای صحنه‌ای ترانه مذکور را گرفته است. ا

ین اجازه درحالی صادر شد که تنظیم‌کننده «سوغاتی»، یعنی ناصر چشم‌آذر نتوانست مجوز نسخه باکلام قطعه موردبحث را بگیرد و تنها نسخه اینسترومنتال آن را به روی صحنه ببرد!

بر اساس ماده ۶ قانون «حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان» اثری که با همکاری دو یا چند پدیدآورنده به‌وجود آمده باشد و کار یکایک آنان جدا و متمایز نباشد، اثر مشترک نامیده می‌شود و حقوق ناشی از آن حق مشاع پدیدآورندگان است. 

با این تفاصیل کار تنظیم‌کننده نیز اگر حاوی خلاقیت باشد در دایره خالقان اثر قرار می‌گیرد. 

اشاره به سوژه ترانه سوغاتی و بازخوانی تقریباً بدون دردسر مهران مدیری از این اثر علامت‌های سؤال زیادی در اذهان بر جای می‌گذارد که یکی از آن‌ها عدم اجازه به ناصر چشم‌آذر به‌عنوان یکی از پایه‌های اصلی این قطعه برای بازخوانی مجدد در کنسرت‌های داخلی است.

قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان در فقدان قانون جهانی کُپی‌رایت، تنها مستمسک صاحبان آثار هنری برای چنگ‌زدن به حقوق مادی و معنوی‌شان در درون مرز‌های ایران است؛ اما پنجاه‌وشش سال است که با کمترین اصلاح از سوی قانون‌گذار در حال اجراست و کمتر کسی لزوم بازنگری آن در دعوا‌های موجود را گوشزد می‌کند.

 البته باید وجود قانون حمایت از حقوق مؤلف در شرایط پیشرفت سرسام‌آور و غیرقابل‌کنترل فناوری را به فال نیک گرفت؛ اما می‌توان مفادی را به آن افزود تا حداقل دسترنج هنرمندان اصیل از گزند دیگران در امان بماند و فرایند «خلق» با حفاظت کامل از طرف قانون محترم شمرده شود.

بخش عمده‌ای از انتقادات به کنسرت مهران مدیری در دبی، بر کیفیت خوانندگی و مهارت‌های موسیقایی او متمرکز است. منتقدان بر این باورند که مدیری، علی‌رغم توانایی‌های مثال‌زدنی‌اش در کارگردانی و کمدی، از لحاظ تکنیکی و قدرت حنجره، در سطح یک خواننده حرفه‌ای قرار ندارد. 

این انتقادها به‌ویژه پس از اجرای زنده و بازخوانی برخی آثار کلاسیک و ماندگار موسیقی ایرانی شدت گرفت. منتقدان معتقدند که بازخوانی این قطعات، به دلیل ضعف در اجرای گام‌ها، تحریرها و حسِ موسیقایی، نه تنها بر غنای اثر نمی‌افزاید، بلکه به نوعی از اعتبار و جایگاه تاریخی آن می‌کاهد. 

به عقیده بسیاری از کارشناسان، مدیری در این اجراها بیش از آنکه یک "هنرمند خواننده" باشد، یک "سلبریتیِ محبوب" است که صرفاً با تکیه بر شهرتِ پیشین خود در عرصه‌های دیگر، به وادی موسیقی پا گذاشته و کنسرت‌هایش بیشتر یک رویدادِ مبتنی بر نوستالژی و شهرت است تا یک تجربه‌ی ناب موسیقایی.

یکی از پرحاشیه‌ترین ابعاد کنسرت مدیری در دبی، قیمت سرسام‌آور بلیت‌ها بود که دامنه انتقادها را از عرصه هنر به حوزه اقتصاد و مسائل اجتماعی کشاند. گزارش‌ها حاکی از آن بود که قیمت بلیت‌ها در برخی جایگاه‌های ویژه، از قیمت بلیت کنسرت ستارگان جهانی همچون جنیفر لوپز در همان شهر فراتر رفته است. 

این موضوع این پرسش را مطرح کرد که آیا کیفیت و ارزش هنری اجرای مدیری، با چنین بهای هنگفتی متناسب است یا خیر. بسیاری از کاربران و منتقدان، این رویداد را نشانه‌ای از تجاری‌سازی شدید سلبریتیسم قلمداد کردند که در آن، شهرت به تنهایی و بدون پشتوانه قوی فنی، به یک کالای لوکس و بسیار گران‌قیمت تبدیل می‌شود. 

این فاصله نجومی قیمت بلیت‌ها با توان اقتصادی اکثریت مردم ایران، به نوعی تداعی‌کننده شکاف طبقاتی و مشکل دیدن اجرا برای بخش عظیمی از جامعه بود که این سلبریتی را سال‌ها در تلویزیون خود حمایت کرده بودند.

کنسرت دبی مهران مدیری با حاشیه‌های متعددی همراه بود که بُعد اجتماعی و سیاسی داشت. 

اظهارنظرهای او بر روی صحنه، از جمله دعا برای پایان یافتن شرایط دشوار مردم ایران، در کنار نمایش سبک زندگی لاکچری شرکت‌کنندگان و قیمت بالای بلیت‌ها، به عنوان یک تناقض آشکار مورد نقد قرار گرفت. 

این رفتار دوگانه، که در داخل کشور موضع‌گیری‌های خاص و در خارج از کشور کنسرت‌های گران‌قیمت و پر زرق و برق برگزار می‌شود، این پرسش را مطرح کرد که مرز میان دغدغه اجتماعی و منافع شخصی سلبریتی‌ها کجاست. 

همچنین حضور برخی چهره‌های جنجالی و سلبریتی‌های دیگر در این کنسرت، مزید بر علت شد و به تداوم بحث‌ها در فضای مجازی دامن زد و کنسرت را از یک رویداد صرفاً هنری، به یک نمایشِ پر زرق و برق از ثروت و شهرت تبدیل کرد که در شرایط اقتصادی فعلی ایران، بسیار تحریک‌کننده به نظر می‌رسید.