لحظه انهدام سپر هوایی ایران: اسرائیل فیلم هدف قرار دادن «سامانه پدافندی ۱۵ خرداد» را منتشر کرد

سال گذشته در چنین روزی ارتش اسرائیل در واکنش به عملیات وعده صادق ۲، طی حملاتی به چند نقطه در ایران، چند تأسیسات پدافندی و راداری را هدف قرار داد. 

امروز ارتش اسرائیل تصاویری از لحظه هدف قرار دادن بخشی از یک آتشبار سامانه پدافندی ۱۵ خرداد را به نمایش گذاشته است.

🎥 ارتش رژیم فیلمی از عملیات هوایی علیه ایران منتشر کرد
�"� سال گذشته در چنین روزی ارتش رژیم صهیونیستی در واکنش به وعده صادق ۲، با حمله به چند نقطه در ایران، چند تأسیسات پدافندی و راداری را هدف قرار داد.لحظه هدف قرار دادن بخشی از یک آتشبار سامانه پدافندی ١۵ خرداد به نمایش گذاشت pic.twitter.com/MAYDGExTCS

— طرفدار دولت سایه (@saeedplus_ir) October 27, 2025

جنگ ۱۲ روزه میان ایران و اسرائیل که در خرداد و تیر ماه ۱۴۰۴ به وقوع پیوست، نقطه‌ی عطفی در تاریخ مناقشات منطقه‌ای و تقابل آشکار میان این دو قدرت بود. این درگیری که با حملات غافلگیرکننده و هدفمند اسرائیل به عمق خاک ایران آغاز شد، از یک جنگ سایه‌ها و اقدامات خرابکارانه به یک درگیری نظامی مستقیم و علنی تبدیل شد. 

هدف اصلی اسرائیل از آغاز این حملات، صرفاً پاسخ به اقدامات پیشین ایران نبود، بلکه تضعیف جدی زیرساخت‌های استراتژیک ایران و در رأس آن‌ها، تأسیسات هسته‌ای، توان موشکی و سامانه‌های دفاع هوایی کشور اعلام شد. 

این جنگ نه تنها پیامدهای نظامی، بلکه تأثیرات سیاسی، اقتصادی و رسانه‌ای گسترده‌ای در منطقه و جهان بر جای گذاشت و موازنه‌ی قدرت را در خاورمیانه به چالش کشید.

تخریب تأسیسات پدافندی و راداری ایران یکی از محورهای اصلی استراتژی حمله‌ی اسرائیل در این جنگ بود. مقامات اسرائیلی مدعی بودند که با هدف قراردادن و انهدام تقریباً تمامی سامانه‌های موشکی سطح به هوای دوربرد ایران، از جمله بخش‌های مهمی از سامانه‌های S-300 روسی و همچنین رادارهای شناسایی دوربرد، قصد داشتند توانایی ایران برای مقابله با حملات هوایی احتمالی در آینده را فلج کنند. 

این حملات با دقت بالا و غالباً توسط موشک‌های دوربرد هواپایه و با استفاده از فناوری‌های پیشرفته اطلاعاتی و سایبری انجام شد تا قبل از هرگونه پاسخ مؤثر، "چشم" و "گوش" شبکه‌ی دفاع هوایی ایران کور شود و فضای هوایی کشور برای جنگنده‌های مهاجم در مراحل بعدی بازتر بماند.

بر اساس گزارش‌های منابع غربی و اسرائیلی، این حملات به‌طور خاص بر تأسیسات پدافندی در استان‌های مهمی چون ایلام، خوزستان و اطراف استان تهران متمرکز بود. در بسیاری از موارد، گزارش‌ها حاکی از آسیب جدی یا انهدام کامل مراکز راداری حساس بودند. 

هدف تاکتیکی از این اقدام این بود که با ایجاد حفره و شکاف‌های عمیق در شبکه‌ی یکپارچه‌ی دفاع هوایی ایران، توانایی ردیابی، رهگیری و درگیری با تهدیدات هوایی آتی به‌شدت کاهش یابد. این استراتژی، نشان‌دهنده‌ی درک عمیق مهاجمان از نقاط ضعف احتمالی شبکه‌ی پدافندی ایران و تلاش برای بی‌اثر کردن اصلی‌ترین لایه‌های دفاعی کشور بود.

از سوی دیگر، مقامات جمهوری اسلامی ایران تلاش کردند تا میزان خسارات وارده را محدود و قابل مدیریت جلوه دهند. اگرچه آن‌ها پذیرفتند که تلفاتی (شامل چندین نظامی) در جریان حملات رخ داده است، اما خسارات به زیرساخت‌ها را ناچیز خواندند. در تأیید این موضع، پس از اعلام آتش‌بس، ارتش ایران در رزمایش‌های بعدی از سامانه‌های پدافندی S-300 استفاده کرد تا ادعاهای اسرائیل در مورد انهدام کامل این سامانه‌ها را به چالش بکشد. 

این جنگ، در واقع آزمونی سخت برای میزان انعطاف‌پذیری و ظرفیت پدافند غیرعامل ایران برای جایگزینی یا ترمیم سریع خسارات وارده و حفظ کارایی در شرایط تهاجم گسترده بود.

در پاسخ به حملات اسرائیل، ایران نیز عملیات «وعده صادق ۳» را آغاز کرد و با پرتاب صدها موشک بالستیک و پهپاد به سمت پایگاه‌های نظامی و اهداف استراتژیک در اسرائیل پاسخ داد. 

این تبادل آتش موشکی، هرچند با ادعای طرف اسرائیلی مبنی بر رهگیری بخش بزرگی از آن‌ها مواجه شد، اما به اذعان برخی رسانه‌ها، خسارات جدی به زیرساخت‌های حیاتی و تحقیقات علمی اسرائیل وارد کرد و تلفات انسانی و مالی قابل توجهی را به دنبال داشت. این پاسخ ایران، نشان داد که علیرغم ضربات وارده به پدافند هوایی، توان حمله موشکی و بازدارندگی تهاجمی ایران همچنان حفظ شده است.

در نهایت، جنگ ۱۲ روزه با میانجی‌گری بین‌المللی و اعلام آتش‌بس دوجانبه در سوم تیرماه ۱۴۰۴ پایان یافت. تحلیلگران این جنگ را یک «نبرد روایت‌ها» نیز نامیدند؛ جایی که هر دو طرف تلاش کردند پیروزی را در ذهنیت عمومی تثبیت کنند. 

برای اسرائیل، هدف قرار دادن تأسیسات پدافندی و هسته‌ای، یک آزمایش توانایی نفوذ به حریم امنیتی ایران تلقی شد، در حالی که برای ایران، توانایی پاسخ موشکی و وادار کردن اسرائیل به پذیرش آتش‌بس، نشان‌دهنده حفظ قدرت بازدارندگی و اقتدار ملی در برابر تهاجم مستقیم بود. این درگیری، ضرورت تقویت مستمر و چندلایه سامانه‌های پدافند هوایی و راداری ایران در برابر حملات دقیق و اطلاعاتیِ دشمنان را بیش از پیش آشکار ساخت.