چرا مشاوران رضا پهلوی طرفدار اعدام هستند؟

عبدالستار دوشوکی 
چهارشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰٤

 

درست در روزی که  زندانیان در داخل زندان های جمهوری اعدامی در مخالفت با اعدام دست به اعتصاب غذا زده اند, و خانواده های آنان در بیرون از زندان شعار در محکومیت اعدام سر می دادند, سعید قاسمی نژاد مشاور رضا پهلوی و مسئول شماره یک دفترچه بیچارگی اضطرار (قانون دورا گذار به سلطنت مطلقه) از نبود حکم اعدام در اسرائیل ناخشنودی خود را ابراز می دارد.

 آن هم در روزی که حماس به ندای قاسمی نژاد با اعدام صحرایی دهها نفر در نوار غزه لبیک می گوید؟ در حقیقت قاسمی نژاد از اسرائیل گله می کند که چرا در اعدام با حماس و "جمهوری اعدامی" رقابت نمی کند.

چند روز پیش (۱۸ مهر مصادف با ۱۰ اکتبر) روز جهانی علیه مجازات اعدام بود. جمهوری اعدامی به نسبت جمعیت بیشترین تعداد اعدام در جهان را دارد و اصولا مولفه کُشتن و اعدام در جمهوری اعدامی با ذات این رژیم جنایتکار تنیده و عجین شده است و لذا مخالفت با اعدام یعنی مخالفت با "جمهوری اعدامی".

 در طی ۹ ماه اول سال جاری میلادی بیش از هزار نفر توسط حکام قسی القلب رژیم اعدام شده اند. در چنین شرایطی چرا مسئول اصلی قانون دوران گذار به سلطنت مطلقه پهلوی همسو با حماس و جمهوری اعدامی, اعدام را توجیه کرده و آن را ضروری و موجه می داند و با برهان و استدلال از اسرائیل می خواهد مجرمان فلسطینی را اعدام کند, شاید باعث تعجب برخی از ناظران نباشد. 

زیرا در فضای مجازی و حقیقی بسیاری از طرفداران متعصب سلطنت طناب ها را برای مخالفان (مجاهد, چپ, مذهبی, قومی (بقول خودشان تجزیه طلب) و ۵۷تی و غیره) از هم اکنون گره زده اند. قاسمی نژاد می نویسد: "در صورت وجود حکم اعدام دنیا جای بهتری می‌بود". این باید زنگ خطر جدی برای همه ایرانیان آزادیخواه باشد که اگر این فرقه (cult) فردپرست ء تشنه به خون به قدرت برسد, ایران و ایرانی روزگار بسیار سیاهی خواهد داشت.

 رضا پهلوی در طی بیش از دو دهه موضع و مشاوران بسیار متفاوتی داشت که بنده نیز با خوشبینی و مثبت اندیشی  از آن حمایت می کردم. ولی وقتی چنین مواضعی را در میان مشاوران وی می بینم ناچارم همت را بر طریقی موصل به استخلاص از ماضی بی ثمر و به تدارک و تلافی مافات مصروف بدارم, و بارها توضیح داده ام که نه من بلکه رضا پهلوی با چرخش به "راست افراطی" عوض شده است.

 و اینک آفتاب آمد دلیل آفتاب! و هیاهوی سلطنت طلبان با سوءاستفاده از استیصال مردم و ایجاد دوقطبی کاذب برای موج سواری و هژمونی طلبی و رویافروشی از یک سو, و لعن و نفرین منتقدان از سوی دیگر, نمی تواند حقیقت خورشید عیان را کمرنگ کند. واقعا تاسف آور است که مشاور اصلی مدعی تاج و تخت ذهناً و عملا با تاریخ بیگانه است و از مطالبه اصلی ملت و بخصوص زندانیان فرسنگ ها فاصله دارد.

بنده ۱۷ سال پیش, یعنی خیلی پیش تر از ورد اقمار جدید بر مدار رضا پهلوی و کهکشان اپوزیسیون در مقاله ای علمی ـ پژوهشی تحت عنوان "زمینه یابی علل ناکامی اپوزیسیون در بستر تاریخ فرهنگ استبدادی و سنتی ایران" با استناد به ادله موجود آن زمان نوشتم که چرا و چگونه اپوزیسیون در گذر زمان تبدیل به بخشی از معضل شده است.

 متاسفانه با ورود صادراتی ها و فاندبگیران حرفه ای در سپهر اپوزیسیون وضع بسیار بدتر و بدتر شد. تا بدانجا که ۶ سال پیش در مقاله ای تحت عنوان " چرا بعد از ٤٢ سال از هر نوع فعالیت سیاسی کناره‌گیری می‌کنم" توضیح دادم و به مصداق شعر معروف حافظ از اهل ریا و فاندبگیران و متوهمین دغل دور شوم, یا به عبارتی "حالیا مصلحتِ وقت در آن می‌بینم, که کشم رَخت به میخانه و خوش بنشینم.


در مورد نقش صادراتی ها, فرصت طلبان ابن الوقت و رسانه های دغل بارها نوشته ام. زیرا کُل آب های اقیانوس بیرون از یک کشتی هرگز نمی تواند آن را غرق کند, مگر آنکه مقدار نسبتا ناچیزی از آن به داخل کشتی نفوذ کند.

 جمهوری اسلامی در مقابله با مخالفان خود این حربه را با موفقیت به کار برده است که از راه نرسیده مشاور اعظم و کاهن و دفترچه نویس و فقیه‌الفقها شده اند و مولفه هایی نظیر "اپوزیسیون" و "براندازی" و ارزش های دموکراتیک را به ابتذال کشانده اند.

 کلام آخر اینکه مطمئن نیستم در این فضای مسموم مملو از فرقه گرایی, تشتت, توهم, فحاشی و فاندگیری, موج سواری و میوه چینی و به اصطلاح ترویج و توجیه پروژه شکوفایی اعدام, تبهگنی و پسرفت, ماندن و نوشتن و گفتن در میان چنین اپوزیسیونی صلاح است یا نه؟