شواهد تازه درباره امکان حیات در قمر زحل

العربیه: بررسی دوباره داده‌های «مأموریت کاسینی» نشان داده قمر یخی زحل به نام «اِنسِلادوس» احتمالاً شرایط لازم برای پشتیبانی از حیات را دارد.

بازتحلیل پرواز نزدیک به سطح کاسینی در سال 2008، زمانی که این فضاپیما از میان ستون‌های بخار و ذرات یخ فوران‌کرده از قطب جنوب انسلادوس گذشت، تصویر شفاف‌تری از شیمی زیرسطحی این قمر به دست داده است.

علاوه بر تأیید حضور پیش‌سازهای اسیدهای آمینه، که بلوک‌های سازنده پروتئین‌ها و حیات به شمار می‌روند، دسته‌های تازه‌ای از مولکول‌های آلی نیز شناسایی شدند. این ترکیبات می‌توانند در شرایط مناسب به تشکیل مولکول‌های پیچیده‌تر منجر شوند، هرچند شکل‌گیری آنها لزوماً به معنای وجود حیات نیست، و ممکن است به‌طور غیرزیستی نیز پدید آیند.

انسلادوس با قطر 504 کیلومتر یکی از درونی‌ترین قمرهای زحل است، و اقیانوسی زیر پوسته یخی به ضخامت 20 تا 30 کیلومتر دارد. شواهد حاکی از وجود منافذ هیدروترمال (آب‌گرمایشی) در کف اقیانوس است که آب داغ و مواد معدنی آزاد می‌کنند؛ مشابه شرایطی که حیات نخستین بار بر زمین شکل گرفت. به گفته پژوهشگران، سه عنصر کلیدی زیست‌پذیری، یعنی آب مایع، منبع انرژی، و عناصر ضروری در انسلادوس وجود دارند.

تحلیل‌های دقیق از دانه‌های یخی پرتاب‌شده نشان داد که این ذرات بازتابی مستقیم از واکنش‌های شیمیایی پیچیده درون اقیانوس هستند، زیرا تنها چند دقیقه پیش از نمونه‌برداری به فضا پرتاب شده بودند و در معرض تابش شدید کیهانی قرار نگرفته بودند. به همین دلیل، یافته‌ها ارزش بالایی در بازسازی ترکیبات واقعی درون اقیانوس دارند.

این یافته‌ها اهمیت انسلادوس را در برنامه‌های اکتشاف فضایی آینده دوچندان کرده است. بسیاری از دانشمندان بر این باورند که این قمر می‌تواند بهترین آزمایشگاه طبیعی برای پاسخ به این پرسش بنیادین باشد که آیا ما در جهان تنها هستیم یا نه. این کشفیات درک ما از امکان پیدایش حیات در دیگر نقاط منظومه شمسی و فراتر از آن را نیز دگرگون کرده است.

به همین دلایل، با آن‌که هیچ نشانه مستقیمی از حیات کشف نشده، آژانس فضایی اروپا مأموریتی تازه برای بازگشت به انسلادوس در دست برنامه‌ریزی دارد. دانشمندان تأکید می‌کنند که این قمر باید در صدر فهرست اهداف جست‌وجوی حیات در منظومه شمسی قرار گیرد.