نامه یک مداح به رونالدو؛ منجی عالم به فوتبالیست پرتغالی معرفی شد

خبرگزاری فارس، وابسته به سپاه پاسداران نوشت که چندی پیش یک مداح به نام محمد اسداللهی، در نامه‌ای به کریستیانو رونالدو، فوتبالیست سرشناس تیم ملی پرتغال، از او درخواست کرده بود که اقدامی برای «منجی عالم» انجام دهد.

«من از تو درخواست دارم تا روی پیراهنت یا در اقدامی کوچک هم که شده برای منجی بنویسی منجی باور همه ی انسان های سختی کشیده ی جهان و امید کسانیست که تلاش خودشان را کردند، اما حریف دنیا نشدند منجی این باور مشترک قلب های مارو به هم نزدیک میکنه عیسی و مهدی هر دو بر قرار کننده ی صلح و عدالت در همه جهانند قسم به روزی که عیسی هم با او بر میگرده و همه رو به سمت مهدی دعوت میکنه».

مفهوم «منجی عالم» در ادبیات شیعه
مفهوم «منجی عالم» و انتظار برای ظهور او، یکی از اصول بنیادین و عمیق‌ترین باورهای دینی در میان مسلمانان شیعه است. این باور، ریشه در آموزه‌های قرآنی و روایات متعدد از پیامبر اسلام و ائمه معصومین  دارد و محور اصلی آن، وجود شخصیتی الهی به نام مهدی موعود است که در آخرالزمان ظهور کرده و جهان را پر از عدل و داد خواهد کرد. 

این انتظار، تنها یک باور ساده نیست، بلکه یک فلسفه زندگی و عاملی برای امید به آینده‌ای روشن است که در آن، عدالت بر تمامی بی‌عدالتی‌ها و ظلم‌ها پیروز خواهد شد.

ادبیات فارسی شیعی سرشار از اشعار، متون نثر و دعاهایی است که به موضوع مهدویت اختصاص دارند. از شاعران بزرگی همچون حافظ، سعدی و مولانا گرفته تا شاعران معاصر، همگی به نوعی به این مفهوم اشاره کرده‌اند. 

در این آثار، مهدی نه تنها به عنوان یک شخصیت دینی، بلکه به عنوان نماد و مظهر امید، عدالت، و پایان‌بخش تمامی رنج‌های بشری تصویر شده است. این آثار ادبی، انتظار را از یک مفهوم صرفاً دینی به یک پدیده فرهنگی و اجتماعی تبدیل کرده‌اند که در قلب زندگی روزمره شیعیان جریان دارد.

یکی از برجسته‌ترین جنبه‌های ادبیات مهدوی، توجه به آرمان‌شهر موعود است. این آرمان‌شهر، جامعه‌ای است که در آن فقر، جهل، ظلم و فساد ریشه‌کن می‌شود و انسان‌ها در صلح و آرامش کامل زندگی می‌کنند. 

این تصویر زیبا و آرمانی، انگیزه و امید را در میان شیعیان زنده نگه می‌دارد تا در برابر مشکلات و چالش‌های دنیای حاضر مقاومت کنند. شاعران و نویسندگان، با ترسیم این تصویر، به مخاطبان خود یادآور می‌شوند که هر تلاشی برای تحقق عدالت و مبارزه با ظلم، قدمی در راستای رسیدن به آن جامعه مطلوب است.

در ادبیات عرفانی نیز، مفهوم «منجی» به شکلی عمیق‌تر مورد بررسی قرار گرفته است. در این دیدگاه، انتظار نه تنها به معنای چشم‌به‌راهی برای ظهور یک شخص است، بلکه به معنای یک تحول درونی و تزکیه نفس نیز هست. عرفا معتقدند که برای درک واقعی امام زمان، باید ابتدا به پاکی روح و رسیدن به معرفت کامل دست یافت. 

این نوع نگاه، انتظار را از یک مفهوم خارجی به یک سفر درونی تبدیل می‌کند که در آن، هر فرد به دنبال "منجی درون" خود می‌گردد تا با او یکی شود و در مسیر عدالت گام بردارد.

با وجود تمامی این امیدها و آرمان‌ها، ادبیات مهدوی گاهی به چالش‌ها و انتقادها نیز پرداخته است. برخی متون به خطرات انتظار منفعل اشاره کرده و تأکید دارند که انتظار واقعی، به معنای آمادگی و اقدام برای زمینه‌سازی ظهور است. 

این متون، با انتقاد از کسانی که تنها به انتظار نشسته‌اند و هیچ تلاشی برای بهبود جامعه نمی‌کنند، به شیعیان یادآور می‌شوند که مسئولیت آن‌ها، مبارزه فعال با ظلم و بی‌عدالتی است. این رویکرد، انتظار را از یک حالت غیرفعال به یک جنبش فعال و سازنده تبدیل می‌کند.

در نهایت، ادبیات مربوط به «منجی عالم» در میان شیعیان، تنها یک مجموعه از متون مذهبی نیست، بلکه یک منبع الهام و انگیزه است. این ادبیات، نه تنها تاریخ و عقاید را بازگو می‌کند، بلکه به انسان‌ها کمک می‌کند تا در دنیای پر از ناملایمات، امید خود را از دست ندهند. 

مفهوم «منجی» در این ادبیات، فراتر از یک شخصیت تاریخی یا دینی است؛ او نماد پیروزی نهایی عدالت و تحقق آرمان‌های والای انسانی است که قلب و روح هر شیعه را روشن نگه می‌دارد.