روایت فرمانده نیروی هوایی ارتش از نبرد با هواپیماهای اسرائیلی در جنگ ۱۲روزه

به گزارش تسنیم، فرمانده نیروی هوایی ارتش گفت:تنها چند دقیقه پس از آغاز رسمی حمله رژیم صهیونیستی، خلبانان پایگاه هوایی شهید بابایی اصفهان و سایر پایگاه‌ها در آسمان تهران و سایر نقاط حساس کشور پروازهای رزمی خود را علیه هواگردهای پیشرفته بدون سرنشین دشمن انجام دادند.

امیر خلبان حمید واحدی فرمانده نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در جمع کارکنان ستاد این نیرو گفت: در جریان جنگ ۱۲ روزه تحمیلی با رژیم صهیونیستی، تمرکز فرماندهان، خلبانان و کارکنان فنی بر اجرای عملیات رزمی و پروازهای گشت، شناسایی و اسکرمبل علیه پرنده‌های با سرنشین و بدون سرنشین دشمن بود.

فرمانده نیروی هوایی ارتش با بیان اینکه در طول جنگ، به هر درخواست شبکه یکپارچه پدافند هوایی، جواب مثبت داده شد، خاطرنشان کرد: خلبانان غیور پایگاه‌های مختلف نهاجا بارها با یورش به دسته‌های ‌پروازی هواپیماهای دشمن، مانع عملیات آن‍ها شدند.

وی اضافه کرد: در این ایام حتی خلبانان و کارکنانی که در مرخصی بودند، بلافاصله به یگان‌ها مراجعت کرده و در کمترین زمان وارد مأموریت‌های رزمی شدند.

واحدی ادامه داد: در طول جنگ تحمیلی اخیر، نیروی هوایی ارتش، تمام توان خود را برای دفاع از آسمان و مردم ایران اسلامی به کار گرفت و ده‍ها عملیات انجام داد که بدلیل ملاحظات امنیتی، فعلا امکان رسانه‌ای کردن آن فراهم نیست.

وی گفت: خلبانان دلیر و کارکنان فنی پرتلاش و تمامی کارکنان نهاجا با الگو گرفتن از پیشکسوتان و شهدای این نیرو همچون شهیدان بابایی، ستاری، اردستانی، دوران و...  در جنگ ۱۲ روزه با  ایثار و جانفشانی خود همچون ۸ سال دفاع مقدس با همدلی مثال زدنی پای کار بودند.

فرمانده نهاجا در پایان به نقش کادر درمان این نیرو در خدمت رسانی به مصدومان حملات ناجوانمردانه رژیم صهیونسیتی هم اشاره و اضافه کرد: در طول جنگ، تعداد زیادی مجروح به بیمارستان‍ها و بهداری‌های نهاجا منتقل و از خدمات درمانی به نحو مطلوبی برخوردار شدند که این موضوع نشان‌دهنده آمادگی کامل سامانه و کادر درمان این نیرو بود. در همان ساعات ابتدایی جنگ، اتاق‌های عمل و بخش‌های غیر فعال به سرعت فعال و آماده خدمت‌رسانی به مجروحان شدند.

-----------------
در همین رابطه:ناتوانی نیروی هوایی ایران در برابر حملات اسرائیل: تحلیل نقاط ضعف
نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران در سال‌های اخیر به دلایل گوناگونی با چالش‌های جدی روبه‌رو بوده که کارایی آن را در مواجهه با یک نیروی هوایی پیشرفته مانند اسرائیل به شدت کاهش داده است. تحلیل این نقاط ضعف، نشان می‌دهد که چرا توانایی نیروی هوایی ایران برای مقابله و پاسخگویی به حملات احتمالی هوایی بسیار محدود است. این مشکلات ریشه‌ای، نه تنها به کمبود تسلیحات مربوط می‌شود، بلکه به مسائل زیرساختی، تحریم‌ها و فناوری‌های منسوخ نیز بازمی‌گردد.

یکی از اصلی‌ترین دلایل این ضعف، فرسودگی و منسوخ بودن ناوگان هوایی ایران است. اکثریت جنگنده‌های ایرانی، از جمله F-4 Phantom، F-5 Tiger، و F-14 Tomcat، مربوط به دوران پیش از انقلاب اسلامی و ساخت آمریکا هستند. این هواپیماها، حتی با وجود تلاش‌های داخلی برای تعمیر و نگهداری، به دلیل گذشت بیش از چهار دهه از عمر عملیاتی‌شان، از نظر فناوری، سرعت و قدرت مانور در برابر جنگنده‌های نسل چهارم و پنجم اسرائیل مانند F-15، F-16 و به ویژه F-35، بسیار آسیب‌پذیر هستند. این اختلاف نسلی، یک شکاف غیرقابل پر کردن در میدان نبرد هوایی ایجاد می‌کند.

تحریم‌های بین‌المللی نیز نقشی حیاتی در این ناتوانی ایفا کرده‌اند. تحریم‌های شدید آمریکا و غرب علیه ایران، دسترسی این کشور را به قطعات یدکی اصلی، سامانه‌های اویونیک پیشرفته و فناوری‌های روز دنیا مسدود کرده است. در نتیجه، نیروی هوایی ایران مجبور به استفاده از قطعات فرسوده، مهندسی معکوس ناقص یا قطعات ساخت داخل با کیفیت پایین شده است که این امر قابلیت عملیاتی و ایمنی هواپیماها را به شدت کاهش می‌دهد. در مقابل، اسرائیل از حمایت کامل آمریکا برخوردار است و به جدیدترین فناوری‌های نظامی، از جمله جنگنده‌های رادارگریز F-35، دسترسی دارد.

علاوه بر ناوگان هوایی، سامانه‌های پدافند هوایی ایران نیز با چالش‌های جدی مواجه هستند. بسیاری از این سامانه‌ها، از جمله سامانه‌های S-300 خریداری‌شده از روسیه، هرچند که توانایی محدودی دارند، اما در برابر جنگنده‌های پیشرفته‌ای مانند F-35 که برای دور زدن پدافندهای هوایی طراحی شده‌اند، کارایی کمتری دارند. اسرائیل در سال‌های اخیر، بارها با موفقیت به اهدافی در سوریه و مناطق دیگر حمله کرده است، که نشان‌دهنده توانایی آن‌ها در خنثی کردن سامانه‌های پدافندی مشابه است. همچنین، نبود یک شبکه دفاعی یکپارچه و هوشمند، هماهنگی میان سامانه‌ها را دشوار می‌کند.

ضعف در حوزه آموزش و عملیات نیز یکی دیگر از نقاط آسیب‌پذیر است. به دلیل کمبود قطعات و فرسودگی هواپیماها، ساعات پروازی خلبانان ایرانی بسیار محدود است. این امر باعث می‌شود که خلبانان نتوانند به مهارت‌های لازم برای نبرد هوایی مدرن دست یابند. در حالی که خلبانان اسرائیلی به طور مداوم در تمرینات پیشرفته و در شرایط واقعی جنگی شرکت می‌کنند، خلبانان ایرانی از چنین فرصت‌هایی محروم هستند. این تفاوت در تجربه و آمادگی، در صورت وقوع یک درگیری، می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد.

توانایی‌های رادارگریز و جنگ الکترونیک نیز یک مزیت استراتژیک برای اسرائیل است. جنگنده‌های F-35 اسرائیل به فناوری رادارگریز مجهز هستند که به آن‌ها امکان می‌دهد بدون شناسایی شدن توسط رادارهای ایرانی، در فضای هوایی ایران نفوذ کنند. همچنین، اسرائیل در زمینه جنگ الکترونیک و ایجاد اختلال در سامانه‌های ارتباطی و راداری دشمن دارای توانایی‌های بالایی است که می‌تواند دفاع هوایی ایران را به طور کامل فلج کند. این برتری فناورانه، به اسرائیل اجازه می‌دهد تا با ریسک بسیار کمتری حملات خود را انجام دهد.

در نهایت، می‌توان گفت که هرگونه درگیری هوایی میان ایران و اسرائیل، یک نبرد نامتوازن خواهد بود. نیروی هوایی ایران به دلیل فرسودگی ناوگان، تحریم‌ها، ضعف پدافند هوایی و کمبود آموزش، در موقعیت بسیار آسیب‌پذیری قرار دارد. در مقابل، اسرائیل با برخورداری از حمایت‌های خارجی، جدیدترین فناوری‌های نظامی و تجربه عملیاتی بالا، برتری قاطع هوایی را در منطقه داراست. این شکاف عمیق، توانایی ایران را برای پاسخگویی موثر به هرگونه حمله هوایی به شدت محدود می‌کند.