تجاوز به یک زن در مجتمع کسری تبریز؛ تهدید به قتل پس از تجاوز با اتکا به روابط حکومتی

مسیح علینژاد در کانال تلگرام خود می نویسد:

باز هم روایت دردناک یک تجاوز این بار از سوی کسانی که خود را صاحب نفوذ در تبریز و وابسته به حکومت و باشگاه تراکتورسازی این شهر می‌دانند.

قربانی زنی ست که کفش آهنین به پا کرد تا در بیدادگاه‌های جمهوری اسلامی از متجاوز شکایت کند. با وجود اینکه همه شواهد و مستندات بر قربانی شدن این زن گواهی می‌داد، اما در کشوری که سیستم امنیتی و قضایی آن همدست متجاوز است، چگونه می‌توان به عدالت امید داشت؟

زن جوانی در تاریخ ۱۳ آبان ۱۴۰۲ یک واحد در مجتمع کسری تبریز (پشت پارک ائل‌گلی) اجاره می‌کند.

حدود یکماه بعد برای راه‌اندازی برخی لوازم الکتریکی در واحد خود از جمله وصل کردن آنتن مرکزی، می‌خواهد اقدام کند که می‌گویند مسئول فنی برای این کار در مجتمع کسری، شخصی به نام «سالار سروری‌نژاد» است و همه امور نصب و راه‌اندازی سیستم‌های الکترونیکی مجتمع از طریق این شخص باید انجام شود.

این شخص با تایید نگهبانی و مدیر مجتمع، اطمینان این زن را جلب کرده و همان شب به بهانه نصب آنتن او را گیر می‌اندازد و پس از ضرب و شتم، مورد تجاوز قرار می‌دهد. همانجا به او می‌گوید اگر می‌خواهی صبح فردا را ببینی صدایت نباید دربیاید...

این زن در اولین فرصت هم از متجاوز و هم از مالک مجتمع که شخص متجاوز را به عنوان مسئول خدمات ساختمان به او معرفی کرده بود شکایت می‌کند.

عجیب آنکه وقتی این زن ماجرا را به مالک ساختمان آقای باقر کسرائی می‌گوید و اظهار می‌کند که مسئول فنی مجتمع شما که به من معرفی کردید به من تجاوز کرده است، او با وقاحت به این زن می‌گوید که این مجتمع اصلا محل تن‌فروشی زنان است و سرت را بیانداز پایین که بتوانی اینجا زندگی کنی!

وقاحت این جماعت به حدی ست که متجاوز در تنها جلسه‌ای که به دادگاه آمد به قاضی گفت مالک مجتمع از چهره‌های سرشناس و با نفوذ تبریز و شریک آقای زنوزی مالک باشگاه تراکتورسازی است و از قاضی خواست به اظهارات این زن اعتنایی نکند.

این زن درنهایت پس از ثبت شکایت و چندین بار درخواست برای اضافه شدن فیلم دوربین‌های مداربسته ساختمان به پرونده و همچنین درخواست برای نمونه برداری از آثار خون باقیمانده پس از ضرب و شتم در محل تجاوز، راه به جایی نمی‌برد و هر بار به در بسته می‌خورد.

نه نیروی انتظامی همکاری می‌کند و نه ضابطین قضایی. با وجود آنکه دادستان تبریز به قاضی شعبه سوم دادگاه کیفری یک دستور داده بود که تصاویر دوربین مدار بسته در پرونده قرار بگیرد اما قاضی درخواستی نداد و سریع حکم برائت برای متجاوز و مالک مجتمع آقای باقر کسرائی صادر می‌شود.

زن قربانی تجاوز به دیوان عالی شکایت می‌کند و دیوان عالی پس از بررسی اظهارات این زن و مستندات پرونده، شکایت او را وارد می‌داند و پرونده را دوباره به تبریز برای رسیدگی باز می‌گرداند. اما ظاهرا سیستم قضایی تبریز کاملا تیول متجاوزین است و همه مسئولان قضایی برای نادیده گرفتن مستندات و شکایت این زن مصمم هستند. پرونده بار دیگر توسط این زن به دیوان عالی می‌رود و با وجود دستور صریح که فیلم دوربین‌ها به پرونده اضافه شود، در نهایت نه فیلم دوربین‌های مداربسته روی پرونده می‌آید و نه به شواهد دیگر توجهی می‌شود و باز رای به برائت متجاوز و مالک مجتمع داده می‌شود.

وقتی حکومت هم‌دست متجاوز است شکایت قربانیان راه به جایی نمی‌برد. باقر کسرایی در حضور وکیل خود (حسن کاظمی) این زن را با لحنی تحقیرآمیز از پیگیری شکایتش نهی می‌کند و می‌گوید هیچ غلطی نمی‌توانی بکنی.

بله... با این حکومت و این سیستم که دربست در خدمت متجاوزان است، زنان راه به جایی ندارند.
اما حالا اسم و عکست همه جا هست. حالا چه آقای سرشناس؟ آقای باقر کسرائی! مالک دهها آپارتمان که متجاوزین و آدمهایت را سر وقت زنان تنها می‌فرستی؟

زنان صدایشان بلند است.

زنان داد خود را به پیشگاه مردم می‌آورند و بی‌آبرویی و رسوایی‌اش برای شما تا همیشه خواهد ماند.

اگر از قربانیان احتمالی این دو نفر هستید شما نیز سکوت نکنید. در برابر هیچ متجاوزی سکوت نکنید.