رازگشایی از دود دماوند؛ علی اکبر رائفی‌پور مرزهای تحلیل را جابجا کرد!+ ویدیویی از منبع درآمد رائفی‌پور

علی اکبر رائفی پور در واکنش به رویت دود سفید روی دماوند در توییتی در شبکه اجتماعی ایکس گفت:

دود سفید دماوند و برداشت‌های آخرالزمانی یهودیان!

صهیونیستها دود برآمده از دل کوه دماوند را نشانه آزاد شدن فرشته‌ای سرکش می‌دانند که در اساطیر باستانی ایران با ضحاک مقایسه شده است. مکاشفه ۹:۱۱: «فرشته‌ای مرتد در چاه عمیق به نام اَبادون زندانی شده و در آخرالزمان آزاد خواهد شد.»

دانیال ۱۰:۱۳–۱۴: «اما روح شاهنشاهی پارس با من مخالفت کرد و من تا رسیدن میکائیل، یکی از رؤسای بزرگ، نزد او ماندم… اکنون آمده‌ام تا تو را آگاه کنم از آنچه برای قوم تو اتفاق خواهد افتاد»

گفتنی است در تلمود و متون کابالیستی این فرشته «دویینبیل» نامیده شده است و به خاطر شباهت با داستان ضحاک و مقدس بودن قله دماوند برای کابالیست‌ها، توجه صهیونیست‌ها را جلب نموده و در حال داستان سرایی برای شیطانی نامیدن ایران و لزوم برخورد با این دشمن در میان قشر مذهبی‌شان هستند!

علی‌اکبر رائفی‌پور، چهره‌ای که در سال‌های اخیر به یکی از پربحث‌ترین و جنجالی‌ترین شخصیت‌های فضای مجازی و رسانه‌ای ایران تبدیل شده است، یک تحلیلگر، سخنران و فعال رسانه‌ای است که دیدگاه‌های خاص و مناقشه‌برانگیز او درباره مسائل مختلف، همواره واکنش‌های متفاوتی را به دنبال داشته است. 
منبع درآمد رائفی پور به گفته خودش از ربا و مفت‌خوری است. این هم سند ویدیویی آناو که با رویکردی متفاوت به تحلیل مسائل سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی می‌پردازد، توانسته است طیف وسیعی از مخاطبان را به خود جلب کند. سخنرانی‌های پرشور او در همایش‌ها و همچنین انتشار تحلیل‌هایش در فضای مجازی، به سرعت او را به چهره‌ای شناخته‌شده تبدیل کرد. 

اما همین شهرت، او را به کانون انتقادات نیز مبدل ساخته است؛ منتقدان، روش او در تحلیل‌ها را غیرعلمی، جانبدارانه و مملو از تئوری‌های توطئه می‌دانند.

یکی از اصلی‌ترین جنبه‌های شخصیت جنجالی رائفی‌پور، نظرات او درباره مسائل سیاسی جهان است. او با رویکردی خاص به تحلیل روابط بین‌الملل، اغلب بر تئوری‌های توطئه و نقش نهادهای مخفی و پشت پرده در مدیریت جهان تأکید می‌کند. رائفی‌پور در سخنرانی‌هایش، سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی را به عنوان ابزارهایی در دست قدرت‌های بزرگ برای کنترل کشورها معرفی می‌کند. 

او همچنین نگاهی بسیار انتقادی به غرب و به ویژه ایالات متحده آمریکا دارد و اغلب سیاست‌های این کشور را در راستای منافع صهیونیستی و با هدف تضعیف اسلام و ایران می‌داند. این نوع نگاه، در میان برخی از اقشار جامعه، به خصوص جوانان، طرفدارانی دارد که معتقدند او حقایقی را بیان می‌کند که دیگران از گفتن آن ابا دارند. در مقابل، منتقدانش معتقدند این تحلیل‌ها فاقد شواهد کافی و بر پایه حدس و گمان است و تنها به دامن زدن به بدبینی و تنش کمک می‌کند.

دیدگاه‌های رائفی‌پور درباره مسائل فرهنگی و اجتماعی نیز به همان اندازه بحث‌برانگیز است. او اغلب به نقد سبک زندگی غربی، سینمای هالیوود و نفوذ فرهنگ بیگانه در جامعه ایرانی می‌پردازد. 

رائفی‌پور معتقد است که بسیاری از فیلم‌ها، انیمیشن‌ها و بازی‌های رایانه‌ای، حاوی پیام‌های پنهان و شیطانی هستند که هدفشان تغییر سبک زندگی اسلامی-ایرانی و ترویج بی‌بندوباری و فساد است. او همچنین در سخنرانی‌های خود، به نقد برخی از پدیده‌های اجتماعی مانند موسیقی پاپ، مد و پوشش و حتی برخی از رشته‌های دانشگاهی می‌پردازد و آنها را ابزاری برای جنگ نرم دشمن می‌داند. 

این نوع نگرش، در میان قشر مذهبی و سنتی جامعه طرفدارانی دارد که او را دغدغه‌مند فرهنگ و هویت ایرانی می‌دانند. اما منتقدانش این تحلیل‌ها را سطحی و ساده‌انگارانه دانسته و معتقدند که او بدون ارائه راهکار مناسب، تنها به تخریب و بدبینی نسبت به فرهنگ‌های دیگر می‌پردازد.

علاوه بر مسائل سیاسی و فرهنگی، نظرات رائفی‌پور در مورد اقتصاد نیز مورد توجه قرار گرفته است. او با دیدگاهی متفاوت به اقتصاد می‌پردازد و اغلب به نقد نظام سرمایه‌داری و سلطه دلار بر اقتصاد جهانی می‌پردازد. رائفی‌پور معتقد است که راه نجات اقتصاد ایران، در گرو قطع وابستگی به سیستم مالی جهانی و تمرکز بر اقتصاد مقاومتی و تولید داخلی است. 

او همچنین با ارائه راه‌حل‌های مبتنی بر اقتصاد اسلامی، به دنبال ایجاد یک سیستم اقتصادی جایگزین برای مقابله با تحریم‌ها و فشارهای خارجی است. این نظرات، در شرایط فعلی اقتصاد ایران، برای برخی جذاب به نظر می‌رسد، اما منتقدان او معتقدند که این راه‌حل‌ها غیرواقعی و آرمانی بوده و در عمل قابل اجرا نیستند.

در مجموع، علی‌اکبر رائفی‌پور شخصیتی چندوجهی و پرچالش است. دیدگاه‌های صریح و بدون تعارف او درباره مسائل مختلف، او را به چهره‌ای محبوب در میان طرفداران و یک شخصیت جنجالی در میان منتقدان تبدیل کرده است. او را می‌توان یکی از نمونه‌های بارز چهره‌هایی دانست که در عصر جدید رسانه‌ها، با تکیه بر ابزارهای نوین ارتباطی، توانسته است به یک مرجع فکری برای بخش قابل توجهی از جامعه تبدیل شود. 

با این حال، باید در نظر داشت که تحلیل‌های او همیشه با واکنش‌های مثبت و منفی همراه بوده و بسیاری از کارشناسان، دیدگاه‌های او را از نظر علمی و منطقی قابل دفاع نمی‌دانند.