ببینید؛ ابراز علاقه عجیب یک دختر ارمنستانی به مسعود پزشکیان

مسعود پزشکیان، رییس‌جمهور ایران به ارمنستان سفر کرده است. که در این ویدیو دختر ارمنستانی در واکنش به سوال خبرنگار درباره پزشکیان گفت: عاشق رئیس جمهور هستم چون انسان خوبی است و او انسان فوق العاده ای است.

روابط ایران و ارمنستان ریشه‌ای به قدمت تاریخ دارد. این دو ملت کهن‌سال، هزاران سال در کنار یکدیگر زیسته‌اند و تاریخ مشترک آن‌ها به دوران پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد. در دوره هخامنشیان، ارمنستان یکی از ساتراپی‌های مهم امپراتوری ایران بود و نام آن در کتیبه‌های داریوش بزرگ در بیستون به چشم می‌خورد. 

 

ابراز علاقه عجیب یک دختر ارمنستانی به مسعود پزشکیان pic.twitter.com/lD726uDiAm

— Iranian UK (@IranianUk) August 19, 2025

این پیوند تاریخی در طول حکومت‌های اشکانی و ساسانی ادامه یافت. پادشاهان اشکانی که ریشه پارتی داشتند، با پادشاهان ارمنی که از همان تبار بودند، روابط نزدیکی داشتند. این دوره، به ویژه با پذیرش مسیحیت توسط ارمنستان در سال ۳۰۱ میلادی، نقطه عطفی در تاریخ هر دو ملت بود. با وجود تفاوت‌های مذهبی، پیوندهای فرهنگی و سیاسی عمیق‌تر از هرگونه مرز دینی بود و ارمنستان بارها در مقابل حملات امپراتوری روم شرقی و بعد از آن عثمانی، تحت حمایت ایران قرار گرفت.

روابط فرهنگی بین ایران و ارمنستان بسیار غنی و تأثیرگذار بوده است. این تأثیرات متقابل در ادبیات، هنر، معماری، زبان و آداب و رسوم هر دو ملت مشهود است. حضور کلمات فارسی در زبان ارمنی و وجود مشترکات فرهنگی در موسیقی و هنر، نشان از سال‌ها همزیستی مسالمت‌آمیز دارد. پس از ابداع الفبای ارمنی در اوایل قرن پنجم میلادی، جنبش ترجمه آثار فاخر فارسی به ارمنی آغاز شد و مورخین ارمنی در آثار خود به اساطیر و تاریخ ایران باستان اشاره کرده‌اند. 

ارامنه به عنوان یکی از اقوام ایرانی، همواره نقشی کلیدی در تاریخ و فرهنگ ایران داشته‌اند و محله‌های ارمنی‌نشین در شهرهایی مانند اصفهان (جلفا) و تبریز، شاهد زنده‌ای از این همبستگی تاریخی هستند.

در دوره صفویه، روابط ایران و ارمنستان وارد فاز جدیدی شد. شاه عباس اول صفوی برای مقابله با امپراتوری عثمانی، دست به کوچاندن اجباری ارامنه از مناطق مرزی به مرکز ایران زد. این سیاست، هرچند سخت و دشوار بود، اما به ارامنه فرصت داد تا به عنوان بازرگانان ماهر، نقش مهمی در اقتصاد و تجارت بین‌المللی ایران ایفا کنند.

 ارامنه جلفا با ایجاد شبکه گسترده تجاری، ایران را به بازارهای اروپا متصل کردند و ثروت و دانش فراوانی به کشور آوردند. این دوره، دوران اوج همزیستی مسالمت‌آمیز و شکوفایی فرهنگی و اقتصادی برای هر دو طرف بود. کلیساهای تاریخی و خانه‌های ارامنه در اصفهان، یادگاری از این دوران طلایی است.

با آغاز دوره قاجار و ظهور روسیه تزاری به عنوان یک قدرت منطقه‌ای، بخش‌های وسیعی از قفقاز از جمله ارمنستان از ایران جدا شد. معاهدات ننگین گلستان و ترکمانچای در اوایل قرن نوزدهم، مرزهای سیاسی جدیدی را بین دو کشور ترسیم کرد و ارمنستان شرقی تحت حاکمیت روسیه قرار گرفت. 

با این حال، حتی پس از جدایی سیاسی، پیوندهای فرهنگی و اجتماعی میان دو ملت همچنان محکم باقی ماند. ارامنه ایران به عنوان یک اقلیت مذهبی رسمی، از حقوق کامل برخوردار بودند و در زمینه‌های مختلف از جمله سیاست، هنر، و اقتصاد فعال بودند. این روابط، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و استقلال ارمنستان در سال ۱۹۹۱، وارد مرحله جدیدی شد.

امروزه، ایران و ارمنستان به عنوان دو کشور مستقل، روابط دوستانه و استراتژیک خود را بر پایه سابقه تاریخی و منافع مشترک ادامه می‌دهند. جمهوری اسلامی ایران جزو اولین کشورهایی بود که استقلال ارمنستان را به رسمیت شناخت و به این کشور در شرایط دشوار اقتصادی و محاصره، کمک‌های حیاتی ارائه داد. 

با توجه به تحولات ژئوپلیتیکی در منطقه قفقاز، روابط ایران و ارمنستان به دلیل داشتن مرز مشترک و منافع متقابل در زمینه انرژی، ترانزیت و امنیت، اهمیت دوچندانی پیدا کرده است. این روابط، الگویی موفق از همزیستی مسالمت‌آمیز میان دو ملت با ادیان و نظام‌های سیاسی متفاوت است که نشان می‌دهد ریشه‌های تاریخی و فرهنگی می‌توانند بستری محکم برای همکاری‌های آینده باشند.

روابط ایران و ارمنستان ریشه‌ای به قدمت تاریخ دارد. این دو ملت کهن‌سال، هزاران سال در کنار یکدیگر زیسته‌اند و تاریخ مشترک آن‌ها به دوران پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد. در دوره هخامنشیان، ارمنستان یکی از ساتراپی‌های مهم امپراتوری ایران بود و نام آن در کتیبه‌های داریوش بزرگ در بیستون به چشم می‌خورد. 

این پیوند تاریخی در طول حکومت‌های اشکانی و ساسانی ادامه یافت. پادشاهان اشکانی که ریشه پارتی داشتند، با پادشاهان ارمنی که از همان تبار بودند، روابط نزدیکی داشتند. این دوره، به ویژه با پذیرش مسیحیت توسط ارمنستان در سال ۳۰۱ میلادی، نقطه عطفی در تاریخ هر دو ملت بود. با وجود تفاوت‌های مذهبی، پیوندهای فرهنگی و سیاسی عمیق‌تر از هرگونه مرز دینی بود و ارمنستان بارها در مقابل حملات امپراتوری روم شرقی و بعد از آن عثمانی، تحت حمایت ایران قرار گرفت.

روابط فرهنگی بین ایران و ارمنستان بسیار غنی و تأثیرگذار بوده است. این تأثیرات متقابل در ادبیات، هنر، معماری، زبان و آداب و رسوم هر دو ملت مشهود است. حضور کلمات فارسی در زبان ارمنی و وجود مشترکات فرهنگی در موسیقی و هنر، نشان از سال‌ها همزیستی مسالمت‌آمیز دارد. پس از ابداع الفبای ارمنی در اوایل قرن پنجم میلادی، جنبش ترجمه آثار فاخر فارسی به ارمنی آغاز شد و مورخین ارمنی در آثار خود به اساطیر و تاریخ ایران باستان اشاره کرده‌اند. 

ارامنه به عنوان یکی از اقوام ایرانی، همواره نقشی کلیدی در تاریخ و فرهنگ ایران داشته‌اند و محله‌های ارمنی‌نشین در شهرهایی مانند اصفهان (جلفا) و تبریز، شاهد زنده‌ای از این همبستگی تاریخی هستند.

در دوره صفویه، روابط ایران و ارمنستان وارد فاز جدیدی شد. شاه عباس اول صفوی برای مقابله با امپراتوری عثمانی، دست به کوچاندن اجباری ارامنه از مناطق مرزی به مرکز ایران زد. این سیاست، هرچند سخت و دشوار بود، اما به ارامنه فرصت داد تا به عنوان بازرگانان ماهر، نقش مهمی در اقتصاد و تجارت بین‌المللی ایران ایفا کنند. 

ارامنه جلفا با ایجاد شبکه گسترده تجاری، ایران را به بازارهای اروپا متصل کردند و ثروت و دانش فراوانی به کشور آوردند. این دوره، دوران اوج همزیستی مسالمت‌آمیز و شکوفایی فرهنگی و اقتصادی برای هر دو طرف بود. کلیساهای تاریخی و خانه‌های ارامنه در اصفهان، یادگاری از این دوران طلایی است.

با آغاز دوره قاجار و ظهور روسیه تزاری به عنوان یک قدرت منطقه‌ای، بخش‌های وسیعی از قفقاز از جمله ارمنستان از ایران جدا شد. معاهدات ننگین گلستان و ترکمانچای در اوایل قرن نوزدهم، مرزهای سیاسی جدیدی را بین دو کشور ترسیم کرد و ارمنستان شرقی تحت حاکمیت روسیه قرار گرفت. 

با این حال، حتی پس از جدایی سیاسی، پیوندهای فرهنگی و اجتماعی میان دو ملت همچنان محکم باقی ماند. ارامنه ایران به عنوان یک اقلیت مذهبی رسمی، از حقوق کامل برخوردار بودند و در زمینه‌های مختلف از جمله سیاست، هنر، و اقتصاد فعال بودند. این روابط، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و استقلال ارمنستان در سال ۱۹۹۱، وارد مرحله جدیدی شد.

امروزه، ایران و ارمنستان به عنوان دو کشور مستقل، روابط دوستانه و استراتژیک خود را بر پایه سابقه تاریخی و منافع مشترک ادامه می‌دهند. جمهوری اسلامی ایران جزو اولین کشورهایی بود که استقلال ارمنستان را به رسمیت شناخت و به این کشور در شرایط دشوار اقتصادی و محاصره، کمک‌های حیاتی ارائه داد.

 با توجه به تحولات ژئوپلیتیکی در منطقه قفقاز، روابط ایران و ارمنستان به دلیل داشتن مرز مشترک و منافع متقابل در زمینه انرژی، ترانزیت و امنیت، اهمیت دوچندانی پیدا کرده است. این روابط، الگویی موفق از همزیستی مسالمت‌آمیز میان دو ملت با ادیان و نظام‌های سیاسی متفاوت است که نشان می‌دهد ریشه‌های تاریخی و فرهنگی می‌توانند بستری محکم برای همکاری‌های آینده باشند.