(ویدیو) ژیلا صادقی: تافته ی جدابافته‌ام و توی آمریکا در منطقه‌ای مرفه نشین زندگی می‌کنم!

ماجرا از این قرار بود که ژیلا صادقی، مجری پرسابقه تلویزیون، مهمان برنامه‌ای به نام «رُک» شد تا با مجری‌اش، یعنی مجید واشقانی، «رک» و راست حرف بزنند. البته صادقی آنقدر «رک» و راست حرف زد که خیلی‌ها در صداوسیما شاید آرزو می‌کردند کاش اصلاً این برنامه ساخته نمی‌شد. او در یک عملیات انتحاری شیرین، پرده از رازهایی برداشت که سال‌ها در دلش تلنبار شده بود. این صحبت‌ها، از دستمزدهای عقب‌افتاده تا پیشنهادات نامتعارف و زندگی در محله‌های مرفه آمریکا، همه را شگفت‌زده کرد.



یکی از اولین رازهای افشا شده، مربوط به یک تهیه کننده مرد بود که به گفته صادقی، به او «پیشنهادات نامتعارف» داده و بعد از رد شدن این پیشنهادات، با کارشکنی، مانع از ادامه فعالیت او شده بود. حالا این وسط یک سوال مهم مطرح می‌شود: این تهیه کننده دقیقاً چه چیزی از خانم صادقی می‌خواست که او به خاطرش، سال‌ها از کارش دور شد؟ احتمالاً از او خواسته بود که «در برنامه‌های زنده، هرگز لبخند نزند و کاملاً جدی باشد»، که خب طبیعتاً چنین درخواستی از ژیلا صادقی غیرممکن است و قطعاً به حق بوده که او چنین پیشنهادی را رد کرده!


این صحبت‌ها نشان می‌دهد که زندگی سخته، حتی برای اونایی که در محله‌های مرفه آمریکا زندگی می‌کنند و برای گرفتن حقوق عقب‌افتاده‌شان باید تا ایران سفر کنند. شاید بهتر بود صداوسیما یک سرویس «تسویه حساب از راه دور» برای مجریان مقیم خارج از کشور ایجاد می‌کرد تا آن‌ها مجبور نباشند چنین سفرهای طولانی و پرمخاطره‌ای را برای دریافت حقوقشان تحمل کنند.

در کل، مصاحبه ژیلا صادقی، مصداق بارز این جمله بود که: «حقیقت تلخ است، مخصوصاً وقتی که همراه با جزئیات جذاب و افشاگرانه باشد!» این برنامه، بیش از آنکه یک گفتگو باشد، یک «اعترافات عمومی» بود که پرده از روی بسیاری از مسائل پشت پرده رسانه ملی برداشت.

صحبت‌های صادقی، در نهایت باعث شد تا مخاطبان به این فکر کنند که اگر مجری‌ای که به گفته خودش افتخار بیلبورد شدن را در کارنامه دارد، اینقدر از سیستم ناراضی است، پس وضعیت مجریانی که نه بیلبورد دارند و نه در آمریکا زندگی می‌کنند، چه خواهد بود؟