وزیر امور خارجه بریتانیا: ادعای تهران را درباره اورانیوم ۶۰ درصدی باور نمی‌کنم

 دیوید لمیرادیو فردا: دیوید لَمی، وزیر خارجه بریتانیا، می‌گوید ادعای ایران مبنی بر غنی‌سازی اورانیوم برای اهداف دانشگاهی را نمی‌پذیرد.

آقای لمی روز شنبه ۱۱ مرداد در گفت‌وگویی با روزنامه گاردین گفت: «رهبران ایران تاکنون نتوانسته‌اند برای من توضیح دهند، و من بارها با آن‌ها گفت‌وگو کرده‌ام، که چرا به اورانیوم با غنای ۶۰ درصد نیاز دارند.»

او با اشاره به نیروگاه‌های اتمی کشورش گفت: «اگر به نیروگاه‌های سِلافیلد یا یورِنکو در چِشر بروم، هیچ‌کدام اورانیومی بیش از شش درصد ندارند. ایرانی‌ها می‌گویند برای کارهای دانشگاهی است، اما من این را نمی‌پذیرم.»

مقامات تهران ازجمله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، همواره در دفاع از صنعت هسته‌ای، بر نقش علمی و پزشکی آن تأکید می‌کنند، اما ناظران می‌گویند کارکردهای این صنعت در ایران تنها به توانایی غنی‌سازی اورانیوم تقلیل یافته است.

اظهارات جدید وزیر خارجه بریتانیا پس از آن بیان می‌شود که هفته گذشته نمایندگان بریتانیا، آلمان و فرانسه با مقام‌های ایرانی برای شکستن بن‌بست موجود در ارتباط با برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی دیدار کردند.

با این حال، سخنگوی دولت جمهوری اسلامی روز شنبه در گفت‌وگو با خبرگزاری روسی اسپوتنیک گفت آن‌چه در حال حاضر بین ایران و سه کشور اروپایی در جریان است، «گفت‌وگو و تبادل‌نظر در خصوص موضوع هسته‌ای است که با شرایط پیچیده‌ای مواجه شده است.»

فاطمه مهاجرانی همچنین تأکید کرد که «مذاکره به معنای تلاش برای رسیدن به یک توافق با اروپا، با این تعریف، فعلاً وجود ندارد و بیشتر گفت‌وگوها تأکیدشان بر تبادل‌نظر است.»

این گفت‌وگوها و اظهارات در حالی است که تهران پس از جنگ ۱۲ روزه با اسرائیل همکاری خود را با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به حالت تعلیق درآورده است.

در گزارش اردیبهشت‌ماه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، نگرانی اصلی قدرت‌های غربی این بود که ذخایر اورانیوم غنی‌شده ایران با خلوص ۶۰ درصد، تنها اندکی کمتر از سطح مورد نیاز برای سلاح هسته‌ای، از مرز ۴۰۰ کیلوگرم فراتر رفته است.

بریتانیا، فرانسه و آلمان تا نهم شهریور به مقامات تهران برای دستیابی به توافقی به‌منظور محدودسازی برنامه هسته‌ای ایران مهلت داده‌اند، در غیر این صورت آن‌ها، بر اساس برجام، از «مکانیسم ماشه» استفاده خواهند کرد.

اجرای «مکانیسم ماشه»، به این معنی است که تحریم‌های سازمان ملل علیه تهران که سال ۱۳۹۴ بر اساس برجام ملغی شده بود، بازخواهد گشت.

پیشتر روزنامه فایننشال‌تایمز و خبرگزاری رویترز گزارش داده بودند که سه کشور اروپایی حاضرند در صورت موافقت ایران با شروطی همچون از سرگیری مذاکرات با واشینگتن و همکاری با بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، ضرب‌الاجل مکانیسم ماشه را برای چند ماه تمدید کنند.

با این حال مقام‌های ارشد ایران بعد از جنگ ۱۲ روزه با اسرائیل مواضع قبلی خود را تکرار می‌کنند که حاضر به متوقف کردن غنی‌سازی اورانیوم نیستند و درباره آن مذاکره نمی‌کنند.

در همین حال تهدیدهای مقام‌های جمهوری اسلامی درباره فعال شدن احتمالی مکانیسم ماشه ادامه دارد و در تازه‌ترین مورد نیز مجید خادمی، رئیس سازمان اطلاعات سپاه پاسداران، گفته است: «اگر اروپایی‌ها بخواهند اقداماتی انجام دهند، ما راهکارهایی داریم که می‌توانیم به خوبی از آن‌ها استفاده کنیم و متضرر اصلی در این میان خواهد بود».
هشدارهای وزیر خارجه بریتانیا
دیوید لمی، وزیر خارجه بریتانیا، در بخش های دیگر گفت‌وگوی روز شنبه خود هشدار داد که دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای می‌تواند به تنش‌های بیشتر در خاورمیانه دامن بزند. در ماه ژوئن، اسرائیل و ایالات متحده حملاتی را علیه تأسیسات هسته‌ای ایران انجام دادند.

او گفت: «بسیاری از خوانندگان شما فیلم "اوپنهایمر" را دیده‌اند و با پیامدهای ساخت بمب اتمی در آمریکا آشنا شده‌اند. حال اگر ایران اتمی شود، چه بسا کشورهای دیگر منطقه هم خواهان چنین سلاحی شوند. آن‌گاه جهان را با تعداد بسیار بیشتری از جنگ‌افزار هسته‌ای به فرزندان‌مان واگذار خواهیم کرد.»

فیلم «اوپنهایمر» درباره زندگی جی. رابرت اوپنهایمر است که به عنوان «پدر بمب اتمی» شناخته می‌شود.

وزیر خارجه بریتانیا در ادامه نیز گفت که استدلال‌های اسرائیل درباره تغییر رژیم در ایران را شنیده، اما باور ندارد که این موضوع انگیزه حمله آمریکا بوده باشد. او تأکید کرد تصمیم برای تغییر حکومت تنها در اختیار مردم ایران است و تمرکز او بر این است که بریتانیا چگونه می‌تواند از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای جلوگیری کند.

آقای لمی ماه گذشته در کمیته امور خارجی پارلمان بریتانیا گفته بود: «در هفته‌های آینده، ایران با فشارهای بیشتری مواجه خواهد شد، چون سه کشور اروپایی (ای۳) می‌توانند تحریم‌ها را به‌سرعت بازگردانند. این فقط تحریم‌های ما نیست، بلکه یک سازوکار سازمان ملل هم هست که می‌تواند تحریم‌های سنگینی را بر ایران در تقریباً همه بخش‌های اقتصادش تحمیل کند. انتخاب با آن‌هاست. من کاملاً روشن گفته‌ام که آن‌ها باید چه انتخابی بکنند، اما بریتانیا هم تصمیمی پیش رو دارد که در صورت تداوم سیاست‌های کنونی ایران، ممکن است فشارهای بسیار شدیدتری را بر حکومت وارد کند.»