تلگراف فاش کرد: ۵ پایگاه نظامی اسرائیل هدف موشک‌های ایران قرار گرفتند

ایران اینترنشنال: روزنامه تلگراف بر اساس داده‌های راداری گزارش داد موشک‌های جمهوری اسلامی در جریان جنگ ۱۲ روزه، مستقیما به پنج تاسیسات نظامی اسرائیل اصابت کردند، اما این رویداد به‌دلیل «سانسور سخت‌گیرانه» ارتش اسرائیل علنی نشده‌ است.

تلگراف شنبه ۱۴ تیر نتایج داده‌های پژوهشگران آمریکایی در دانشگاه ایالتی اورگن را منتشر کرد که در استفاده از رادارهای ماهواره‌ای برای شناسایی آسیب‌های ناشی از بمباران در مناطق جنگی تخصص دارند.

بر اساس این داده‌ها، شش موشک جمهوری اسلامی به پنج پایگاه نظامی در شمال، جنوب و مرکز اسرائیل اصابت کردند که از جمله آن‌ها می‌توان به یک پایگاه هوایی راهبردی، یک مرکز گردآوری اطلاعات و یک پایگاه لجستیکی اشاره کرد.

این پنج مورد، افزون بر ۳۶ حمله دیگری است که پیش‌تر مشخص شده بود از سامانه‌های پدافند هوایی اسرائیل عبور کرده و خسارات قابل‌توجهی به زیرساخت‌های مسکونی و صنعتی وارد آورده‌اند.

با وجود خسارات قابل‌ توجه به املاک مسکونی در سراسر این کشور، تنها ۲۸ اسرائیلی در جریان جنگ کشته شدند؛ آماری که نشان‌دهنده کارایی بالای سامانه هشدار زودهنگام اسرائیل و استفاده ضابطه‌مند مردم از پناهگاه‌ها و اتاق‌های امن است.

کوری شر، پژوهشگر دانشگاه اورگن، اعلام کرد تیم او در حال انجام ارزیابی جامع‌تری از خسارات ناشی از حملات موشکی در اسرائیل و ایران است و نتایج این بررسی‌ها حدود دو هفته دیگر منتشر خواهد شد.

او افزود برای تایید قطعی محل اصابت‌ها، وجود گزارش‌های میدانی یا تصاویر ماهواره‌ای از تاسیسات نظامی مورد نظر ضروری است.

تلگراف در ادامه نوشت مقام‌های اسرائیلی به شکل علنی درباره این حملات صحبتی نکرده‌اند و به‌دلیل «قوانین سخت‌گیرانه سانسور نظامی»، گزارش درباره آن‌ها از داخل اسرائیل ممکن نیست.

چرا موشک‌ها از سد دفاعی اسرائیل عبور کردند؟
تحلیل تلگراف نشان می‌دهد اگرچه اکثریت قریب به اتفاق موشک‌های جمهوری اسلامی رهگیری شدند، اما نسبت موشک‌هایی که از سد پدافند عبور کردند، در هشت روز نخست جنگ ۱۲ روزه به‌طور پیوسته افزایش یافته است.

کارشناسان می‌گویند دلیل این روند مشخص نیست، اما ممکن است عواملی چون سهمیه‌بندی ذخیره محدود موشک‌های رهگیر در اسرائیل، بهبود تاکتیک‌های شلیک از سوی تهران و احتمال استفاده از موشک‌های پیشرفته‌تر جمهوری اسلامی در آن نقش داشته باشند.

یک مقام جمهوری اسلامی به تلگراف گفت هدف اصلی شلیک پهپادهای انتحاری به سمت اسرائیل، مشغول نگه‌ داشتن همیشگی سامانه‌های این کشور است.

به گفته او، بسیاری از این پهپادها اصلا به هدف نمی‌رسند و رهگیری می‌شوند، اما همچنان می‌توانند سامانه‌های پدافندی اسرائیل را «سردرگم» کنند.

اگرچه «گنبد آهنین» شناخته‌شده‌ترین سامانه پدافندی اسرائیل است، اما در واقع برای مقابله با پرتابه‌های کوتاه‌برد مانند خمپاره‌ها طراحی شده و تنها یکی از اجزای سامانه پدافندی چندلایه این کشور به شمار می‌رود.

در لایه میانی، سامانه «فلاخن داوود» قرار دارد که برای رهگیری پهپادها و موشک‌هایی با برد تا ۳۰۰ کیلومتر طراحی شده است. در لایه بالایی نیز سامانه «پیکان» مستقر است که موشک‌های بالیستیک دوربرد را پیش از ورود مجدد به جو زمین هدف قرار می‌دهد.

سامانه‌های اسرائیلی در طول جنگ ۱۲ روزه، از سوی دو سامانه پدافندی زمینی تاد آمریکا و رهگیرهای مستقر در شناورهای ایالات متحده در دریای سرخ پشتیبانی شدند.

برآوردها حاکی از آن است که آمریکا دست‌کم ۳۶ موشک رهگیر تاد در این جنگ شلیک کرد که هرکدام حدود ۱۲ میلیون دلار هزینه داشتند.

تلگراف با تحلیل داده‌ها نوشت سامانه‌های دفاعی مشترک آمریکا و اسرائیل به‌طور کلی عملکرد خوبی داشته‌اند، اما تا روز هفتم جنگ، حدود ۱۶ درصد از موشک‌ها از این سامانه‌ها عبور کردند.

این رقم تقریبا با برآورد قبلی ارتش اسرائیل هم‌خوانی دارد که نرخ موفقیت پدافند را ۸۷ درصد اعلام کرده بود.

-------------------------
در همین زمینه:

سپر آهنین: نگاهی به سیستم پدافند هوایی چندلایه اسرائیل
سیستم پدافند هوایی اسرائیل یکی از پیشرفته‌ترین و چندلایه‌ترین سامانه‌های دفاعی در جهان محسوب می‌شود. این سیستم که در طول دهه‌ها توسعه یافته و تکامل یافته است، برای مقابله با طیف وسیعی از تهدیدات هوایی، از موشک‌های کوتاه برد و راکت‌ها گرفته تا موشک‌های بالستیک و هواپیماهای بدون سرنشین، طراحی شده است. موقعیت ژئوپلیتیکی اسرائیل و تهدیدات مداوم از سوی گروه‌های مسلح و کشورهای متخاصم در منطقه، این کشور را وادار به سرمایه‌گذاری گسترده در توسعه یک چتر دفاعی هوایی قدرتمند کرده است که قادر به محافظت از جمعیت و زیرساخت‌های حیاتی آن باشد. این سیستم نه تنها بر فناوری‌های پیشرفته تکیه دارد، بلکه بر تاکتیک‌ها و دکترین‌های عملیاتی پیچیده نیز استوار است.

یکی از اجزای اصلی این سیستم، سامانه گنبد آهنین (Iron Dome) است که به طور خاص برای رهگیری و انهدام راکت‌های کوتاه برد و گلوله‌های خمپاره طراحی شده است. گنبد آهنین با استفاده از رادارهای پیشرفته، مسیر پرتابه‌ها را در لحظه تشخیص داده و با محاسبه دقیق نقطه برخورد احتمالی، تنها آن دسته از راکت‌هایی را رهگیری می‌کند که تهدیدی برای مناطق مسکونی یا زیرساخت‌های مهم محسوب می‌شوند. این رویکرد هوشمندانه باعث صرفه‌جویی در موشک‌های رهگیر گران‌قیمت می‌شود و کارایی سیستم را به شدت افزایش می‌دهد.

در لایه بعدی، سامانه فلاخن داوود (David's Sling) قرار دارد که برای مقابله با موشک‌های میان‌برد و کروز طراحی شده است. این سامانه که به عنوان "عصای جادویی" نیز شناخته می‌شود، شکاف بین قابلیت‌های گنبد آهنین و سامانه‌های دفاع موشکی دوربردتر مانند آرو (Arrow) را پر می‌کند. فلاخن داوود با استفاده از موشک‌های رهگیر پیشرفته و سنسورهای دقیق، قادر به انهدام تهدیدات در ارتفاعات بالاتر و بردهای طولانی‌تر است و لایه دفاعی میانی را تقویت می‌کند.

سامانه‌های موشکی آرو (Arrow) بخش مهمی از دفاع لایه‌ای اسرائیل در برابر موشک‌های بالستیک دوربرد هستند. سیستم آرو ۱ و آرو ۲ برای رهگیری موشک‌های بالستیک در جو زمین طراحی شده‌اند، در حالی که سامانه آرو ۳ قابلیت رهگیری موشک‌های بالستیک را در خارج از جو زمین (اگزو-اتمسفریک) دارد. این قابلیت به اسرائیل اجازه می‌دهد تا تهدیدات را در فاز میانی پرواز و در فاصله ایمن از مرزهای خود منهدم کند، که زمان بیشتری برای واکنش و کاهش آسیب‌های احتمالی فراهم می‌آورد.

علاوه بر این سامانه‌های موشکی، اسرائیل از طیف وسیعی از رادارها و سنسورهای پیشرفته برای شناسایی و ردیابی تهدیدات هوایی استفاده می‌کند. این رادارها، از جمله رادارهای هشدار زودهنگام و رادارهای کنترل آتش، اطلاعات حیاتی را در مورد مسیر، سرعت و نوع پرتابه‌ها جمع‌آوری می‌کنند. این اطلاعات سپس به مراکز فرماندهی و کنترل منتقل می‌شود تا تصمیم‌گیری‌های لازم برای فعال‌سازی سامانه‌های رهگیر انجام شود.

سیستم‌های جنگ الکترونیک نیز نقش مهمی در پدافند هوایی اسرائیل ایفا می‌کنند. این سیستم‌ها با ایجاد اختلال در سیستم‌های ناوبری و هدایت موشک‌های دشمن، می‌توانند مسیر آنها را منحرف کرده یا کارایی آنها را کاهش دهند. جنگ الکترونیک به عنوان یک لایه دفاعی غیرحرکتی، مکمل سامانه‌های موشکی است و قابلیت‌های دفاعی کلی را افزایش می‌دهد.

هواپیماهای جنگنده نیروی هوایی اسرائیل نیز بخشی جدایی‌ناپذیر از سیستم پدافند هوایی هستند. این هواپیماها، از جمله جنگنده‌های پیشرفته F-15 و F-16 و همچنین F-35 های رادارگریز، قادر به رهگیری و انهدام هواپیماها و موشک‌های دشمن در آسمان هستند. آنها می‌توانند به عنوان یک لایه دفاعی فعال عمل کنند و در صورت لزوم، به منبع تهدید حمله کنند.

آموزش و دکترین عملیاتی نیز به اندازه فناوری در سیستم پدافند هوایی اسرائیل اهمیت دارد. پرسنل نظامی به طور مداوم در سناریوهای مختلف دفاعی آموزش می‌بینند تا اطمینان حاصل شود که می‌توانند به سرعت و به طور موثر به هر تهدید هوایی واکنش نشان دهند. هماهنگی بین لایه‌های مختلف دفاعی و تصمیم‌گیری سریع در لحظات بحرانی، از اصول اساسی این دکترین است.

همکاری اطلاعاتی با متحدان، به ویژه ایالات متحده، نیز به تقویت قابلیت‌های پدافند هوایی اسرائیل کمک می‌کند. تبادل اطلاعات، فناوری و تجربیات، به اسرائیل اجازه می‌دهد تا از آخرین پیشرفت‌ها در زمینه دفاع موشکی بهره‌مند شود و سیستم‌های خود را به روز نگه دارد. این همکاری‌ها نقش حیاتی در حفظ برتری تکنولوژیکی اسرائیل در منطقه دارد.

با وجود این لایه‌های دفاعی قدرتمند، هیچ سیستمی ۱۰۰ درصد نفوذناپذیر نیست. اسرائیل به طور مداوم در حال ارزیابی و بهبود سیستم‌های پدافند هوایی خود است تا با تهدیدات در حال تکامل مقابله کند. این رویکرد پویا و مستمر به توسعه و نوآوری، تضمین می‌کند که سیستم پدافند هوایی اسرائیل همچنان یکی از قوی‌ترین و موثرترین‌ها در جهان باقی بماند و امنیت این کشور را در برابر چالش‌های هوایی حفظ کند.