سه درخواست یک ایرانی از نتانیاهو

چگونه نتانیاهو می‌تواند به مردم ایران کمک کند؟ سه توصیه کلیدی
به قلم کاوه شهروز - جروزالم پست

این تقریباً در محافل ایرانی و یهودی به یک کلیشه تبدیل شده است که یادآوری شود کوروش کبیر – بنیان‌گذار امپراتوری ایران – یهودیان را از اسارت بابلی نجات داد. این داستان که در کتاب اشعیا جشن گرفته می‌شود، اغلب به عنوان نمادی از دوستی تاریخی بین دو ملت یاد می‌شود.

امروزه، نخست‌وزیر بنیامین نتانیاهو با فرصتی بی‌نظیر روبرو است تا لطف نوادگان کوروش، مردم ایران را که تحت یک حکومت تئوکراتیک وحشیانه رنج می‌برند، جبران کند. اما برای انجام این کار به طور مؤثر، نتانیاهو باید از برخی اشتباهات استراتژیک و اخلاقی جدی دوری کند.

به عنوان کسی که سال‌ها برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران تلاش کرده‌ام، می‌خواهم سه درخواست را مطرح کنم.

حملات باید هدفمند و قانونی باشند
حملات را هدفمند و قانونی نگه دارید: تاکنون، کارزار اسرائیل علیه زیرساخت‌های نظامی جمهوری اسلامی، خشم گسترده‌ای را در میان ایرانیان ایجاد نکرده است. بخش عمده این امر به دلیل دقت درک شده عملیات‌های اسرائیل، از جمله حملات به فرماندهان سپاه پاسداران، تأسیسات هسته‌ای، و وزارتخانه‌های رژیم است. ایرانیان، به طور کلی، برای این خسارات عزاداری نکرده‌اند. برعکس، بسیاری به طور پنهانی از آنها استقبال کرده‌اند.

با این حال، این حسن نیت شکننده است. اگر اسرائیل به سمت استراتژی بمباران گسترده به سبک غزه تغییر مسیر دهد، از نظر اخلاقی، استراتژیک و دیپلماتیک نتیجه معکوس خواهد داشت. به عنوان مثال، شنیدن اینکه اسرائیل کاتز، وزیر دفاع، پیشنهاد می‌کند «تهران خواهد سوخت»، عمیقاً نگران‌کننده است. مردم ایران در حال حاضر به اندازه کافی تحت خشونت رژیم خودشان رنج می‌برند. آنها نیازی ندارند که در پیگیری موجه امنیت ملی اسرائیل، آسیب جانبی شوند.

اگر نتانیاهو می‌خواهد به ایرانیان کمک کند، حملات باید دقیق باقی بمانند. اسرائیل باید آنچه را که لازم است برای از بین بردن ظرفیت ایران برای ترور منطقه‌ای انجام دهد، اما همیشه باید بین بازیگران رژیم و ۸۰ میلیون نفر که توسط آنها گروگان گرفته شده‌اند، تمایز قائل شود.

این تمایز را از دست بدهید، هم مردم ایران را از دست می‌دهید و هم برتری اخلاقی را.

از مخالفان جمهوری اسلامی حمایت کنید
رهبران آینده ایران را انتخاب نکنید، اما به مخالفان کمک کنید تا متحد شوند.

برای اسرائیل وسوسه‌انگیز است که از چهره‌های ایرانی در تبعید که ادعا می‌کنند پیروان زیادی دارند یا تبار سلطنتی، حمایت کند. اما نتانیاهو، و اسرائیل به طور کلی، باید در برابر وسوسه منصوب کردن هر جناح یا چهره‌ای به عنوان جانشین برحق جمهوری اسلامی مقاومت کنند.

هیچ اجماعی در میان ایرانیان در مورد اینکه چه کسی یا چه چیزی باید پس از این رژیم بیاید، وجود ندارد، به جز یک خواسته مشترک: سیستم بعدی باید سکولار، دموکراتیک و همسو با نظم جهانی لیبرال باشد. این ستاره راهنما است.

ایرانیان باید بحث‌های دشواری در مورد چارچوب‌های قانون اساسی، عدالت انتقالی، حقوق اقلیت‌ها و سیاست خارجی داشته باشند. افراد خارجی می‌توانند از این روند حمایت کنند، اما نمی‌توانند آن را میانبر بزنند یا نتیجه آن را دیکته کنند. با این حال، اسرائیل می‌تواند و باید نقش حیاتی در تقویت جنبش دموکراتیک ایران ایفا کند.

برای دهه‌ها، مخالفان ایران از شکاف‌های عمیق – ایدئولوژیکی، نسلی و شخصی – رنج برده‌اند. اما تشنگی بی‌سابقه‌ای برای اتحاد نیز وجود دارد.

 

زنان، جوانان، اتحادیه‌های کارگری، لیبرال‌های سکولار و افراد ناراضی از درون رژیم سابق، به دنبال راه‌هایی برای همکاری هستند. آنچه آن‌ها کم دارند، ساختار، امنیت و حمایت است.

اسرائیل می‌تواند در پشت صحنه کمک کند. می‌تواند مخالفان دموکراسی‌خواه ایران، از جمله رهبران اقوام مختلف و نمایندگان ذی‌نفعان، را ترغیب کند تا به سرعت به یک مصالحه کاری دست یابند و یک ائتلاف استراتژیک برای سرنگونی این رژیم ایجاد کنند. پس از دستیابی به این هدف، اسرائیل همچنین می‌تواند اطلاعات، پشتیبانی لجستیکی، قابلیت‌های سایبری و آموزش‌های غیرمرگبار را به این مخالفان متحد ارائه دهد.

حفظ تمامیت ارضی ایران
تمامیت ارضی ایران را زیر سؤال نبرید: ایران همیشه یک کشور چند قومیتی بوده است. ممکن است وسوسه‌انگیز باشد که فکر کنیم بالکانیزه کردن کشور آن را ضعیف نگه می‌دارد و از تهدید اسرائیل در آینده جلوگیری می‌کند. در واقع، هیئت تحریریه همین روزنامه اخیراً توصیه کرده بود که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، "ائتلافی در خاورمیانه برای تجزیه ایران تشکیل دهد."

سخت است که بتوان شدت فاجعه‌بار بودن چنین سیاستی را بیش از حد توصیف کرد. صرف پیشنهاد آن از سوی مقامات اسرائیلی، حسن نیت مذکور بسیاری از ایرانیان نسبت به اسرائیل را بر باد خواهد داد. این امر به عنوان حمله‌ای بی‌سابقه به حاکمیت ایران و جوهر اصلی آن تلقی خواهد شد.

اگر چنین سیاستی اجرا شود، چیزی کمتر از جنگ داخلی در پی نخواهد داشت که ملی‌گرایان را در برابر جدایی‌طلبان و گروه‌های مختلف را در برابر یکدیگر قرار می‌دهد. آخرین چیزی که خاورمیانه نیاز دارد، تکرار جنگ داخلی لبنان یا درگیری‌ای است که یوگسلاوی سابق را از هم گسیخت.

این فرصتی نادر در تاریخ است: اقدام کوروش در آزاد کردن یهودیان، عملی اخلاقی بود که میراث او را برای هزاران سال تثبیت کرد. نتانیاهو اکنون خود را در لحظه‌ای می‌یابد که تاریخ، استراتژی و اخلاق همسو شده‌اند.

مردم ایران می‌خواهند آزاد باشند. رژیمی که آنها را سرکوب می‌کند، دشمن قسم‌خورده اسرائیل نیز هست. این همسویی استثنایی منافع است.

اما این فرصت شکننده است. این باید پروژه‌ای باشد که بر پایه احترام، قانون و همبستگی دموکراتیک بنا شده باشد. تاریخ در حال تماشاست. مردم ایران در حال تماشاین. ایرانیان به یک مرد قدرتمند دیگر نیاز ندارند. آن‌ها به دوستانی نیاز دارند که درک کنند آزادی هدیه‌ای نیست که از بیرون اعطا شود؛ بلکه چیزی است که توسط کسانی ساخته می‌شود که جرأت دارند باور کنند می‌توانند آزاد باشند، با کمی کمک از کسانی که باور دارند باید آزاد باشند.

----------------------------------------------

کاوه شهروز کیست؟
کاوه شهروز یک وکیل ایرانی-کانادایی و فعال برجسته حقوق بشر است که به شدت از حکومت فعلی ایران انتقاد می‌کند.

او در سال ۱۹۸۰ در ایران متولد شد و خانواده‌اش در سال ۱۹۹۰ به کانادا مهاجرت کردند. شهروز مدرک کارشناسی خود را در رشته علوم سیاسی و فلسفه از دانشگاه تورنتو و مدرک حقوق را از دانشکده حقوق هاروارد دریافت کرده است.

فعالیت‌های او عمدتاً بر مسائل حقوق بشر و دموکراسی در ایران متمرکز است. از جمله اقدامات مهم او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

مشارکت در به رسمیت شناخته شدن کشتار زندانیان سیاسی سال ۱۳۶۷ در ایران به عنوان جنایت علیه بشریت توسط پارلمان کانادا.

فعالیت به عنوان مشاور ارشد سیاست‌گذاری حقوق بشر در وزارت امور خارجه کانادا.

همکاری با موسسات فکری مانند موسسه مک‌دونالد-لوریه به عنوان پژوهشگر ارشد.

او یکی از بنیانگذاران "Iranian Justice Collective" (تشکل عدالت ایرانی) است که هدف آن حمایت از آرمان‌های دموکراتیک مردم ایران است.

شهروز به عنوان یک منتقد صریح رژیم ایران شناخته می‌شود و مقالات متعددی در نشریات معتبر بین‌المللی در مورد حقوق بشر در ایران منتشر کرده است. دایی او، مهرداد اشتری، یکی از قربانیان کشتار سال ۱۳۶۷ بود.