واکنش اکبر گنجی به ادعای صدور فرمان ظهور امام زمان توسط میرباقری

اکبر گنجی می نویسد:
آیا این ادعا نقدپذیر است؟ یعنی میرباقری در چه شرایطی ادعایش را پس خواهد گرفت؟

پس از رحلت امام یازدهم و داستان غیبت، ابتدا ادعا شد امام زمان ۶ هفته دیگر ظهور می کند و نکرد. سپس ادعا شد ۶ ماه دیگر ظهور می کند و نکرد. سپس ادعا شد ۶ سال دیگر ظهور می کند و نکرد. هر چه بر زمان ظهور افزودند نشد. سپس گفتند وارد عصر غیبت طولانی شدیم و هیچ کس از زمان دقیق ظهور اطلاع ندارد. بدین ترتیب، اصل ادعا غیر قابل نقد شد. یعنی اگر امام زمان تا یک میلیارد سال دیگر هم ظهور نکند، بازهم اصل ادعا بر سر جایش باقی است و رد نخواهد شد.

در مسیحیت هم در ابتدا بر أساس سخنان عیسی قیامت را بسیار نزدیک می دیدند. وقتی نشد، آن را به زمان نامعلوم موکول کردند.

در یهودیت هم درباره ظهور مسیح همین داستان رخ داد و ادعای عیسی در خصوص مسیح موعود یهودیان بودن، با مجازات به صلیب کشیده شدن عیسی روبرو شد.

داستایفسکی در «مفتش بزرگ» توضیح داده که وقتی عیسی مسیح در اسپانیا در دوران تفتیش عقاید ظهور کرد، به دستور اسقف اعظم زندانی شد. اسقف به مسیح گفت که ما دستگاه کلیسا را ساخته و تقویت اش خواهیم کرد(استقرار شریعت در مذهب مسیح، هگل) و ظهور تو به زیان ماست. پس من تو را در آتش می سوزانم. عیسی هم دوباره غیبت کرد.

امروز هم اگر امام زمان ظهور کند، همین فقیهان درباری مانند میرباقری و علم الهدی و احمد جنتی و احمد خاتمی و جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و شورای نگهبان او را خواهند کُشت. چرا که دستگاه فقیهان را تعطیل خواهد کرد و ضد ولایت فقیه خواهد بود و خواهد شد.

در زندان اوین در بند ویژه روحانیت یک پیغمبر با کتاب و چند امام زمان داشتیم که با حکم محسنی اژه ای زندانی شده بودند. همین نشان می دهد که هر کس ادعا کند، زندانی خواهد شد. تازه خدا پدر و مادر محسنی اژه ای را بیامرزد که اعدامشان نکرد. حتی به پیغمبر گفته بود اگر توبه کند و بگوید پیغمبر نیست، او را آزاد خواهند کرد. ولی تا وقتی ما زندان بودیم نکرد و می گفت من پیغمبر هستم. پیغمبر بسیار شیک پوشی بود و یک اتو هم داشت که همیشه لباس هایش با اتو باشد. عبدالله نوری و اشکوری او را دیده بودند، چون در بند آنها بود. من و باقی هم او را دیده بودیم. اشکوری می گفت که خیلی با او بحث های علمی داشته و به جایی نرسیده است. برخی آخوندهای فاسد زندانی هم چندین بار او را کتک زده بودند تا توبه کند و حتی با کتک هم توبه نکرد.

البته اشکوری می خواست با استدلال اثبات کند که او پیامبر (به معنای فرستاده خداوند و دارای کتابی که عین سخنان خداوند است) نیست. اما اگر نظریه عبدالکریم سروش مبنا قرار گیرد، که پیامبر منتخب و فرستاده خداوند (خدای نامتشخص ناانسانوار به تعبیر سروش فقط و فقط یک کار می کند و آن هم خلقت جهان است و آنهم هم عین ریزش خودش از پُری است که دریای واحد وجود را می سازد و کثرتها و غیرهای ظاهری فقط و فقط موج های دریا هستند) نیست، بلکه اول- هر کس خواب های رسولانه ببیند (خوابها هم چیزی جز حدیث نفس نیستند و رویاهای خواب محصول عاملی خارجی نیستند)، دوم- و إحساس رسالت کند، پیامبر است. هیچ راهی جز اجماع عقلا برای کشف حقیقت ادعاها وجود ندارد. اگر میلیونها نفر او را به عنوان پیامبر بپذیرند، خُب او هم یک پیامبر جدید خواهد بود.

می بینیم که داستان پیچیده تر از ذهن های آجری جلیلیستهاست. ماه مبارک رمضان است و خداوند همه ما را از خطا و انحراف و گناهان کبیره و صغیره و رذایل اخلاقی دور بدارد.

هم بگو تو هم تو بشنو هم تو باش
ما همه لاشیم با چندین تراش