ویدیویی پر از احساس از دیدار دو برادر مهاجرت کرده با پدر و مادرشان در فرودگاه پس از ۸ سال

یه صحنه از فیلم هندی را بازی کردند.

فیلم هندی!

اه اه اه ، یه مشت بدون کنترل بر احساسات! من الان ۱۵ ساله ندیدم خونوادمو ! نمیتونم برم

ریا و تظاهر .چندش اور بود و مسخره .اونم تو دنیای ارتباطات و واتس اپ . ۴۰ سال پیش مارک بود که دستگاه تلفن همگانی می خورد و ما فقط جواب حالت چطوره را می شنیدیم و وسلام ! این ادا ها را نداشتیم

احتراما :حال سوخته گان را شمع داند و بس شمع داند که سوختن پروانه ز چیست . عزیزم احساس همه یکسان نیست در ضمن با وجود اارتباطات و حتی هوش مصنوعی ادم با بوی کباب سیر نمیشود یا بعبارتی با حلوا حلوا گفتن دهن شیرین نمی شود بلکه آرد و شنر لازم است.

این احساسات زیباست ولی باید قبول کرد بعضی حرکاتشون هم دیگه زیاده روی و به قول بعضیها هندی بازی بود،مثلا این بوسیدن زمین چه معنی داره؟؟ به پا افتادن و دویدن پشت گیت وقتی مامور داره میگه نباید برید،اینکارها خیلی بیفرهنگی هست.مگه مردم دیگه دنیا اینجور چیزهایی رو تجربه نمیکنند؟ یک نمونه دیگه هم مراسم خاک سپاری و تدفین در ایران که بعضیا اونجور زنجه موره و جیغ و داد میکنند،باید چیزهای خوب فرهنگ رو نگه داشت و چیزهای بدش رو ریخت دور و اگر دیگر فرهنگها در مواردی بهتر هستند اون رو جایگزین کرد.شما مراسم تدفین غربیها رو ببینید.چقدر با احترام و فکر میکنم اگر روحی وجود داشت و یا انرژی هرچی از اون فرد فوت شده،۱۰۰ درصد با دیدن مراسم غربی و اون آرامش و احترام و سکوت خیلی بیشتر به آرامش میرسید.