هانیه رستمیان، دختر تاریخ‌ساز ایرانی حالا در لیگ آلمان می‌درخشد
+8
رأی دهید
-1
بی بی سی: سعیده فتحیهانیه رستمیان با پوشیدن لباس تیم پی‌یر ۲۰۰۰ در لیگ آلمان اولین لژیونر تاریخ تیراندازی ایران شد. او در دیدار مقابل تیم برلین با ثبت بهترین رکورد ۳۸۳ امتیاز، درخشان ظاهر شد و تیمش با نتیجه ۴ بر ۱ به پیروزی رسید. این موفقیت، صعود تیم پی‌یر ۲۰۰۰ را به دور نهایی را قطعی کرد.
این ملی‌پوش تیراندازی ایران می‌گوید تابلویی دارد که اهداف و آرزوهایش را روی آن نوشته است: «کسب مدال آسیایی، جهانی، حضور در المپیک و لژیونر شدن.» هانیه رستمیان با تلاش و پشتکار توانسته در مدت حدود ۱۰ سال به تمام این اهداف دست یابد. اکنون تنها هدف بزرگی که هنوز محقق نشده، کسب مدال در المپیک است؛ رویایی که او مصمم است در سال ۲۰۲۸ به آن جامه عمل بپوشاند.
البته آرزوهای او تنها به موفقیت‌های ورزشی محدود نمی‌شود و رویای تبدیل شدن به یک «نیکوکار بزرگ» را هم در سر دارد و امیدوار است که روزی بتواند از موفقیت‌ها و امکانات خود برای کمک به دیگران هم بهره ببرد.
آغاز ماجرا
هانیه رستمیان در ۲۰ شهریور ۱۳۷۷ در تهران و در خانواده‌ای با اصالت مازندرانی متولد شد. او در ۱۲ سالگی، به پیشنهاد پدرش محمدعلی رستمیان، که به‌عنوان یک نظامی به بندرعباس منتقل شده بود، به همراه خواهرش وارد دنیای تیراندازی شد. ابتدا فعالیت خود را در رشته تفنگ بادی آغاز کرد، اما به مرور به تپانچه علاقه‌مند شد.
استعداد و پشتکارش به‌سرعت نمایان شد و نخستین حضورش در مسابقات کشوری او را به تیم ملی رساند؛ نقطه شروعی برای مسیری پر از افتخار و درخشش.
افتخاراتی که تاریخ‌ساز شد
هانیه رستمیان با کسب اولین مدال آسیایی خود در ۱۴ سالگی استعدادش را ثابت کرد و در رده نوجوانان و جوانان آسیا درخشید و به یک مدال طلا و نقره و دو مدال برنز دست یافت. در سال ۲۰۱۹ نیز با کسب مدال برنز مسابقات جهانی هند، نام خود را به عنوان اولین زن ایرانی مدال‌آور در رشته تپانچه ثبت کرد.
در ۲۲ سالگی، خانم رستمیان به المپیک توکیو راه یافت و به گفته خودش یکی از پرافتخارترین لحظات زندگی‌اش را تجربه کرد؛ او به‌عنوان پرچم‌دار کاروان ایران در کنار صمد نیکخواه بهرامی، کاپیتان تیم ملی بسکتبال ایران، در مراسم افتتاحیه حضور داشت.
در المپیک توکیو، رستمیان در تپانچه ۲۵ متر در رقابت با ۴۴ تیرانداز جایگاه ۲۸ را به دست آورد و در تپانچه بادی دهم و در میکس تپانچه بادی در کنار جواد فروغی در رده پنجم المپیک توکیو قرار گرفت.
او هرچند نتوانست به فینال این رقابت‌ها راه پیدا کند، اما پرچم‌داری کاروان المپیک ایران برای او فراموش‌نشدنی و تبدیل به بهترین خاطره شد، اتفاقی که می‌گوید در آن احساس غرور و شادی را تجربه کرده است.
راز موفقیت
او در سال ۲۰۲۲، با تیم ایران در رقابت‌های جهانی در رشته تپانچه بادی ۱۰ متر به قهرمانی دست یافت و سال بعد در جام جهانی، مدال نقره تپانچه ۲۵ متر انفرادی را هم از آن خود کرد.
در تیراندازی تمرکز و داشتن آرامش یکی از نکات مهم است و هانیه رستمیان می‌گوید که با کتاب خواندن می‌تواند استرس قبل از مسابقه را کنترل کند و این یکی از دلایل موفقیتش بوده است. او اهل خواندن کتاب‌های روان‌شناسی است و سعی می‌کند از آنها در زندگی روزمره‌اش بهره ببرد.
هانیه رستمیان خودش را دختری آرام، با اراده، صبور و منطقی معرفی می‌کند، دختری که عاشق تیراندازی است اما از شکار حیوانات متنفر است و می‌گوید به هیچ عنوان با روحیاتش سازگاری ندارد.
کلکسیون مدال و بج سینه
هانیه رستمیان اولین ورزشکار ایرانی بود که سهمیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس را به‌دست آورد. او در مرحله مقدماتی رقابت‌های تپانچه ۲۵ متر سوم شد، به فینال راه یافت و در نهایت ششم شد.
اما المپیک برای هانیه رستمیان تنها میدان رقابت نیست، بلکه فرصتی ارزشمند برای ارتباط با بهترین ورزشکاران دنیا است. او می‌گوید به جمع‌آوری بج سینه (نمادهایی که معرف کشورها، برندها یا سازمان‌ها هستند) علاقه‌مند است و در دو المپیکی که شرکت کرده، با ورزشکاران کشورهای مختلف این نشان‌ها را رد و بدل کرده و اکنون علاوه بر کلکسیون مدال‌هایش، یک کلکسیون ارزشمند از گل‌سینه‌های متعلق به کشورهای گوناگون را هم دارد.
این مجموعه برای او نه‌تنها یادگاری از مسابقات، بلکه نمادی از پیوندهای فرهنگی و ورزشی میان ملت‌هاست.
تمرین بدون دغدغه داشتن تجهیزات
هانیه رستمی و سایر اعضای تیم پی‌یر ۲۰۰۰حالا این ورزشکار بعد از المپیک پاریس راهی آلمان شده است و در بوندس‌لیگا برای تیم پی‌یرPier2000) ۲۰۰۰) رقابت می‌کند. او در نخستین مسابقه خود مقابل تیم برلین، با ثبت بهترین رکورد مسابقه به صعود تیمش کمک کرد.
رستمیان از حضور در آلمان راضی است و می‌گوید این فرصت به او امکان می‌دهد بدون دغدغه و با تجهیزات حرفه‌ای تمرین کند.
هانیه رستمیان به مشکلات تیراندازان ایران اشاره دارد؛ تحریم‌ها، کمبود تجهیزات، و اسلحه‌های فرسوده، در سال‌های گذشته همگی موانعی جدی بوده‌اند. او معتقد است حضور در آلمان کمک بزرگی برای تمرکز و پیشرفتش بوده و با چنین مشکلاتی در آنجا روبرو نیست و همین باعث شده با آرامش بیشتر به تمرین و مسابقات بپردازد.
تا پایان لیگ بوندس‌لیگا دو هفته دیگر باقی مانده و خانم رستمیان امیدوار است که با عملکرد خوب خود بتواند به قهرمانی تیمش کمک کند.
تصویرسازی از کسب مدال المپیک
در حال حاضر هانیه رستمیان تنها تیرانداز ایرانی است که رده‌بندی زیر ۱۰ جهان را در اختیار دارد. او در آخرین رده‌بندی اعلام شده از سوی فدراسیون جهانی با ۵۸۸ امتیاز در رده سوم تپانچه ۲۵ متر زنان قرار دارد.
این ورزشکار ایرانی با نزدیک شدن به صدر رنکینگ جهان، حالا تنها یک هدف بزرگ در سر دارد:« درخشش در المپیک و کسب مدال.»
او تمام تمرکز خود را برای آماده‌سازی در المپیک لس‌آنجلس ۲۰۲۸ گذاشته است. با این حال، اهل قول دادن نیست، چراکه معتقد است عملکرد تیراندازان به شرایط روز مسابقه وابسته است و کوچک‌ترین اتفاق می‌تواند تمرکزشان را بر هم بزند و از مدال دور کند. گرچه با اطمینان اعلام می‌کند که تمام تلاش خود را برای بهترین عملکرد در این رقابت‌ها به کار خواهد گرفت.
رستمیان برای نزدیک‌تر شدن به هدفش، تصویری فتوشاپ‌شده از خود با مدال المپیک لس‌آنجلس را تهیه کرده و آن را روی تابلوی اهدافش نصب کرده است. این تصویرسازی روزانه برای او به منبع انگیزه و تمرکز تبدیل شده و می‌گوید که او را به سوی تحقق رویای بزرگش سوق می‌دهد.
این ملی‌پوش تیراندازی ایران می‌گوید تابلویی دارد که اهداف و آرزوهایش را روی آن نوشته است: «کسب مدال آسیایی، جهانی، حضور در المپیک و لژیونر شدن.» هانیه رستمیان با تلاش و پشتکار توانسته در مدت حدود ۱۰ سال به تمام این اهداف دست یابد. اکنون تنها هدف بزرگی که هنوز محقق نشده، کسب مدال در المپیک است؛ رویایی که او مصمم است در سال ۲۰۲۸ به آن جامه عمل بپوشاند.
البته آرزوهای او تنها به موفقیت‌های ورزشی محدود نمی‌شود و رویای تبدیل شدن به یک «نیکوکار بزرگ» را هم در سر دارد و امیدوار است که روزی بتواند از موفقیت‌ها و امکانات خود برای کمک به دیگران هم بهره ببرد.
آغاز ماجرا
هانیه رستمیان در ۲۰ شهریور ۱۳۷۷ در تهران و در خانواده‌ای با اصالت مازندرانی متولد شد. او در ۱۲ سالگی، به پیشنهاد پدرش محمدعلی رستمیان، که به‌عنوان یک نظامی به بندرعباس منتقل شده بود، به همراه خواهرش وارد دنیای تیراندازی شد. ابتدا فعالیت خود را در رشته تفنگ بادی آغاز کرد، اما به مرور به تپانچه علاقه‌مند شد.
استعداد و پشتکارش به‌سرعت نمایان شد و نخستین حضورش در مسابقات کشوری او را به تیم ملی رساند؛ نقطه شروعی برای مسیری پر از افتخار و درخشش.
افتخاراتی که تاریخ‌ساز شدهانیه رستمیان با کسب اولین مدال آسیایی خود در ۱۴ سالگی استعدادش را ثابت کرد و در رده نوجوانان و جوانان آسیا درخشید و به یک مدال طلا و نقره و دو مدال برنز دست یافت. در سال ۲۰۱۹ نیز با کسب مدال برنز مسابقات جهانی هند، نام خود را به عنوان اولین زن ایرانی مدال‌آور در رشته تپانچه ثبت کرد.
در ۲۲ سالگی، خانم رستمیان به المپیک توکیو راه یافت و به گفته خودش یکی از پرافتخارترین لحظات زندگی‌اش را تجربه کرد؛ او به‌عنوان پرچم‌دار کاروان ایران در کنار صمد نیکخواه بهرامی، کاپیتان تیم ملی بسکتبال ایران، در مراسم افتتاحیه حضور داشت.
در المپیک توکیو، رستمیان در تپانچه ۲۵ متر در رقابت با ۴۴ تیرانداز جایگاه ۲۸ را به دست آورد و در تپانچه بادی دهم و در میکس تپانچه بادی در کنار جواد فروغی در رده پنجم المپیک توکیو قرار گرفت.
او هرچند نتوانست به فینال این رقابت‌ها راه پیدا کند، اما پرچم‌داری کاروان المپیک ایران برای او فراموش‌نشدنی و تبدیل به بهترین خاطره شد، اتفاقی که می‌گوید در آن احساس غرور و شادی را تجربه کرده است.
راز موفقیت
او در سال ۲۰۲۲، با تیم ایران در رقابت‌های جهانی در رشته تپانچه بادی ۱۰ متر به قهرمانی دست یافت و سال بعد در جام جهانی، مدال نقره تپانچه ۲۵ متر انفرادی را هم از آن خود کرد.
در تیراندازی تمرکز و داشتن آرامش یکی از نکات مهم است و هانیه رستمیان می‌گوید که با کتاب خواندن می‌تواند استرس قبل از مسابقه را کنترل کند و این یکی از دلایل موفقیتش بوده است. او اهل خواندن کتاب‌های روان‌شناسی است و سعی می‌کند از آنها در زندگی روزمره‌اش بهره ببرد.
هانیه رستمیان خودش را دختری آرام، با اراده، صبور و منطقی معرفی می‌کند، دختری که عاشق تیراندازی است اما از شکار حیوانات متنفر است و می‌گوید به هیچ عنوان با روحیاتش سازگاری ندارد.
کلکسیون مدال و بج سینه
هانیه رستمیان اولین ورزشکار ایرانی بود که سهمیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس را به‌دست آورد. او در مرحله مقدماتی رقابت‌های تپانچه ۲۵ متر سوم شد، به فینال راه یافت و در نهایت ششم شد.
اما المپیک برای هانیه رستمیان تنها میدان رقابت نیست، بلکه فرصتی ارزشمند برای ارتباط با بهترین ورزشکاران دنیا است. او می‌گوید به جمع‌آوری بج سینه (نمادهایی که معرف کشورها، برندها یا سازمان‌ها هستند) علاقه‌مند است و در دو المپیکی که شرکت کرده، با ورزشکاران کشورهای مختلف این نشان‌ها را رد و بدل کرده و اکنون علاوه بر کلکسیون مدال‌هایش، یک کلکسیون ارزشمند از گل‌سینه‌های متعلق به کشورهای گوناگون را هم دارد.
این مجموعه برای او نه‌تنها یادگاری از مسابقات، بلکه نمادی از پیوندهای فرهنگی و ورزشی میان ملت‌هاست.
تمرین بدون دغدغه داشتن تجهیزات
هانیه رستمی و سایر اعضای تیم پی‌یر ۲۰۰۰حالا این ورزشکار بعد از المپیک پاریس راهی آلمان شده است و در بوندس‌لیگا برای تیم پی‌یرPier2000) ۲۰۰۰) رقابت می‌کند. او در نخستین مسابقه خود مقابل تیم برلین، با ثبت بهترین رکورد مسابقه به صعود تیمش کمک کرد.رستمیان از حضور در آلمان راضی است و می‌گوید این فرصت به او امکان می‌دهد بدون دغدغه و با تجهیزات حرفه‌ای تمرین کند.
هانیه رستمیان به مشکلات تیراندازان ایران اشاره دارد؛ تحریم‌ها، کمبود تجهیزات، و اسلحه‌های فرسوده، در سال‌های گذشته همگی موانعی جدی بوده‌اند. او معتقد است حضور در آلمان کمک بزرگی برای تمرکز و پیشرفتش بوده و با چنین مشکلاتی در آنجا روبرو نیست و همین باعث شده با آرامش بیشتر به تمرین و مسابقات بپردازد.
تا پایان لیگ بوندس‌لیگا دو هفته دیگر باقی مانده و خانم رستمیان امیدوار است که با عملکرد خوب خود بتواند به قهرمانی تیمش کمک کند.
تصویرسازی از کسب مدال المپیک
در حال حاضر هانیه رستمیان تنها تیرانداز ایرانی است که رده‌بندی زیر ۱۰ جهان را در اختیار دارد. او در آخرین رده‌بندی اعلام شده از سوی فدراسیون جهانی با ۵۸۸ امتیاز در رده سوم تپانچه ۲۵ متر زنان قرار دارد.
این ورزشکار ایرانی با نزدیک شدن به صدر رنکینگ جهان، حالا تنها یک هدف بزرگ در سر دارد:« درخشش در المپیک و کسب مدال.»
او تمام تمرکز خود را برای آماده‌سازی در المپیک لس‌آنجلس ۲۰۲۸ گذاشته است. با این حال، اهل قول دادن نیست، چراکه معتقد است عملکرد تیراندازان به شرایط روز مسابقه وابسته است و کوچک‌ترین اتفاق می‌تواند تمرکزشان را بر هم بزند و از مدال دور کند. گرچه با اطمینان اعلام می‌کند که تمام تلاش خود را برای بهترین عملکرد در این رقابت‌ها به کار خواهد گرفت.
رستمیان برای نزدیک‌تر شدن به هدفش، تصویری فتوشاپ‌شده از خود با مدال المپیک لس‌آنجلس را تهیه کرده و آن را روی تابلوی اهدافش نصب کرده است. این تصویرسازی روزانه برای او به منبع انگیزه و تمرکز تبدیل شده و می‌گوید که او را به سوی تحقق رویای بزرگش سوق می‌دهد.