پژوهشگران میگویند اتصالاتی که به عنوان مثال حرکات مگس را کنترل میکنند در بخش پایه مغز قرار دارند، در حالی که اتصالات برای پردازش بینایی در کنارهها واقع هستند. در عین حال سلولهای عصبی بسیار بیشتری در دومی دخیل هستند، زیرا فرایند مشاهده به قدرت محاسباتی بسیار بیشتری نیاز دارد.
این سلولهای عصبی مگس را قادر میسازند تا تشخیص دهد روزنامه موجود در دستان شما دارد از کدام جهت به سمتش میآید و سیگنال را به پاهای مگس میرساند تا حشره فرار کند.
مهمتر این است که سیگنالهای فرار چنان سریع به پاهای مگس مخابره میشوند که این حشرات حتی بدون نیاز به فکر کردن میتوانند به پرواز دربیایند. این یافته توضیح میدهد که چرا ما انسانها به ندرت میتوانیم مگسها را له کنیم.
دکتر مورتی میگوید: «نقشه مغزی جدید به محققان کمک خواهد کرد تا درک بهتری از نحوه عملکرد یک مغز سالم داشته باشند. در آینده امیدواریم که بتوانیم فرایند بروز مشکل در مغز خودمان را با مغز مگسها مقایسه کنیم.»
نتایج تحقیقات تازه در نشریه علمی «نیچر» منتشر شده است.