محمدجواد ظریف: اگر حمایت خامنه‌ای نبود تیکه بزرگه من گوشم بود

خبرآنلاین: محمدجواد ظریف در مورد قانون مشاغل حساس گفت: فرزندانم مقیم ایران هستند. بقیه نمی توانند این ادعا را کنند که خودشان ویزا نمی توانند بگیرند. درزمانی که وزیر خارجه بودم در سال های آخر وزارتم فقط یک بار یا دو بار به من ویزای ورود به امریکا دادند. بسیاری از تقاضاهای ویزای من ، من‌جمله حضور در شورای امنیت سازمان ملل متحد، ویزای من را ندادند که با مرحوم شهید امیر عبداللهیان هیچ وقت این کار را نکردند. یا آقای باقری که سرپرست وزارت خارجه بودند در جلسات شورای امنیت شرکت کردند و سخنرانی کردند. ولی ویزای من رابه خاطر تحریم علیه من ندادند. برخی ها همزبان با ترامپ شدند که ببینید خودش را هم تحریم کردند. خیلی ممنون که از تصمیم آقای ترامپ هم خوشحالید.

وی در پاسخ به اینکه بازگشت شما به دولت با وجود این قانون چطور جمع می شود گفت:بر اساس مشورت هایی که آقای رئیس جمهور انجام دادند.

وی در پاسخ به اینکه اذن گرفته شد گفت: آن را نمی دانم .در حد خودم... امریکایی ها می گویند درحد حقوق خودت صحبت کن. فیش حقوقی من اجازه نمی دهد از این بالاتر فکر کنم. آقای رئیس جمهور بعد از مشورت هایی که انجام دادند به من فرمودند هیچ مشکلی ندارد و کارم را ادامه دهم. از ایشان خواهش کردم که کتبا این را به من ابلاغ بفرمایید و ایشان هم بزرگواری کردند و کتبا ابلاغ فرمودند و وقتی این ابلاغ کتبی را گرفتم به دیدار مقام معظم رهبری رفتم و برای همین هم دیر رسیدم. یعنی دیر رسیدنم دلیلش این بود که ابلاغ کتبی را زمانی گرفتم که تا خودم را به بیت مقام معظم رهبری رساندم ۵ دقیقه ای دیر شد.

وی در مورد شایعه ای در این مورد گفت: آن شایعه هم درست نبوده و نمی دانم کدام شیر پاک خورده ای گفتند که آقا سراغ من را گرفته اند. این در روحیات ایشان نیست که این کارها را بکنند.

وی در پاسخ به اینکه رهبری شما را دوست دارند گفت: همیشه به من محبت داشته اند و بزرگواری کرده اند.
وی در پاسخ به حمایت های رهبری در زمینه برجام نیز گفت: اگر حمایت آقا نبود تکه بزرگ من گوشم بود.

وی در پایان در خصوص امکان تغییر قانون مشاغل حساس گفت: نمی دانم. چندان به بنده هم ارتباط پیدا نمی کند. وظیفه ام فقط این بود که چون اعتقاد دارم قانون چه خوب چه بد باید اجرا شود، به همین دلیل روز ۱۶ مرداد قبل از این که کاری کنم... چون بین ۱۱ مرداد تا ۱۶ مرداد بیشتر گرفتار شورای راهبری و تعیین پیشنهاد وزرا بودم. هیچ اقدامی در معاونت راهبردی انجام ندادم و به محض این که مطلع از قانون شدم انصراف دادم. به همین خاطر استعفا نکردم. انصراف دادم چون کاری را شروع نکرده بودم که از آن استعفا دهم.