مردی که در تبریز فرزند کوییر خود را کشته بود، پس از ۶ ماه زندان آزاد شد

ایران اینترنشنال: مردی در تبریز که بهمن ماه سال گذشته فرزند ۱۷ ساله خود به نام «پارسا» را به دلیل کوییر بودن او به قتل رساند، پس از تحمل شش ماه حبس از زندان آزاد شد. طبق قوانین جمهوری اسلامی، پدر به عنوان ولی دم در صورت قتل فرزند خود از مجازات جدی مصون می‌ماند.

پایگاه خبری رکنا بدون اشاره به هویت این مرد، گزارش داد که او پیشتر به اتهام قتل پسر خود از سوی شعبه ۱۱۷ دادگاه کیفری دو تبریز به سه سال حبس محکوم شد.

طبق این گزارش، قاضی پرونده پس از مدتی مدت حبس صادر شده را ابتدا به یک سال و سپس به شش ماه کاهش داد و او ماه گذشته از زندان تبریز آزاد شد.

پارسا در بهمن ۱۴۰۲ به دلیل «رفتار و آرایش زنانه» و رابطه با همجنس خود به دست پدرش به قتل رسید.

پدر پارسا پس از اقدام به قتل فرزندش خود را به پلیس معرفی کرد و همان‌زمان در گفت‌وگویی با سایت رکنا گفت: «نمی توانستم در میان فامیل و آشنا سرم را بالا بگیرم.»

او در جلسه دادگاه در دفاعیات خود گفت: «پارسا تمایلات جنسی زنانه داشت و برای درمانش تلاش زیادی کردم اما به دلیل عدم همکاری پارسا و فرارهای مکررش، هیچ درمانی مؤثر واقع نشد.»

او با بیان اینکه تصمیم گرفته بود فرزندش را به بهزیستی بسپارد اما این سازمان «به دلیل وضعیت پارسا از پذیرش او خودداری کرد»، گفت در نهایت او را در یکی از مناطق اطراف تبریز به قتل رساند.
قوانین علیه جامعه کوییر
از آنجا که در قوانین جمهوری اسلامی روابط همجنس‌گرایانه و سبک زندگی کوییر جرم‌انگاری شده، از جنایت‌های موسوم به «ناموسی» علیه اعضای جامعه کوییر در ایران آمار مشخصی وجود ندارد و بسیاری از این جنایت‌ها در سطح خانواده‌ها پنهان شده و در مراجع قانونی قابل پیگرد نیست.

جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیوآی [LGBTQI] ایران در روز جهانی مبارزه با همجنسگراستیزی، ترنس‌ستیزی و دوجنسگراستیزی، با آویختن پرچم شش رنگ همراه با شعار «نه به جمهوری داعش پرور اسلامی» در یکی از بزرگراه‌های تهران در کمپین #نه_به_جمهوری_اسلامی شرکت کردند pic.twitter.com/x8K7QP2cIh

— ایران اینترنشنال (@IranIntl) May 18, 2021

در اردیبهشت ۱۴۰۰، در یکی از موارد معدودی که قتل ناموسی افراد کوییر رسانه‌ای شد، علیرضا فاضلی منفرد، جوان همجنسگرای ۲۰ ساله در اهواز، به دلیل گرایش جنسی‌اش به دست مردان خانواده خود به قتل رسید.

سازمان عفو بین‌الملل در واکنش به کشته شدن علیرضا فاضلی منفرد، از مقام‌های ایران خواست درباره قتل او عدالت را اجرا کنند. این سازمان همچنین خواستار لغو قوانینی شد که در ایران روابط جنسی همجنس‌گرایان را ممنوع می‌کند.

درحالی‌که بسیاری از افراد کوییر در ایران در خانواده‌های خود با خطر جنایت‌های ناموسی مواجه‌اند، این بخش از شهروندان طبق قوانین شرعی جمهوری اسلامی نیز در خطر اعدام و سایر روش‌های قصاص قرار دارند.

⁠به موجب قوانین شرعی جمهوری اسلامی، دفاع از حقوق افراد کوییر نیز می‌تواند به اتهام «افساد فی‌الارض» منجر شود که یکی از مجازات‌های احتمالی آن اعدام است.

در سال‌های گذشته نیز از اعمال انواع مجازات‌ علیه افراد کوییر، گزارش‌های مختلفی پخش شده است.

طبق یکی از این گزارش‌ها، در آبان ۱۳۸۴ دو جوان ۲۴ و ۲۵ ساله به نام‌های «مختار ن.» و «علی الف.» به دلیل رابطه همجنس‌گرایانه در گرگان در ملاء‌عام اعدام شدند.
کوییرستیزی مسئولان جمهوری اسلامی
مقام‌های جمهوری اسلامی بارها به صورت علنی افراد کوییر را با القابی توهین‌آمیز مورد خطاب قرار داده و در اظهارات مختلف آنها را «منحرف» و «بیمار» می‌خوانند.

ابراهیم رئیسی شهریور ۱۴۰۲ در سخنرانی خود در سازمان ملل با تکرار مواضع کوییرستیزانه‌اش، نهاد خانواده را ناشی از «وصلت یک زن و یک مرد» دانست و به صورت تلویحی سایر شکل‌های تشکیل خانواده از جمله ازدواج افراد همجنس را «روایت‌‌های ساختگی از زوجیت و جنسیت» و «موجب انقطاع نسل بشر» دانست.

احمد احمدی‌صدر، رییس سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران هم در فروردین با اشاره به همکاری نکردن وزارت بهداشت درباره وضعیت شهروندان ترنس، اعلام کرد که شهرداری با ایجاد زیرساخت لازم به افراد ترنس معتاد اسکان می‌دهد، اما نمی‌تواند هیچ مسئولیتی در قبال آنها بر عهده بگیرد.

علیرضا نادعلی، سخنگوی شورای شهر تهران، در اسفند ۱۴۰۲ با اشاره به حضور افراد «ترنس‌» در محدوده پارک دانشجو گفت لزومی ندارد این افراد در پرترددترین چهارراه کشور حضور داشته باشند.

مخالفت شورای شهر تهران با حضور افراد کوییر در محدوده پارک دانشجو و تئاتر شهر در حالی صورت گرفت که این پارک برای دهه‌ها مشهور‌ترین کانون رفت‌وآمد و حضور افراد کوییر در کشور بوده است.

سخنگوی شورای شهر تهران روز دوم اسفند هم شهروندان ترنس را «کسانی که دارای وضعیت جسمی و روانی خاصی هستند» توصیف کرد و گفت: «می‌توان پذیرفت که فرهنگی‌ترین نقطه شهر محل تجمع آن‌ها باشد. بیشتر مدیرانی که در این حوزه مسئولیت دارند هم با این حرف من موافق هستند.»