شش باور غلط درباره استفاده از کرم‌های ضدآفتاب
+3
رأی دهید
-0
ایمنی و موثر بودن مواد موجود در کرم‌های ضدآفتاب، توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تایید می‌شوددویچه وله: مواجهه با اشعه فرابنفش خورشید می‌تواند به دی‌ان‌ای سلول‌های پوستی آسیب بزند و باعث جهش آنها شود. این جهش‌ها می‌توانند منجر به سرطان پوست شوند.به گزارش مدیکال اکسپرس، کرم‌های ضدآفتاب حاوی موادی هستند که اشعه‌های UV را جذب می‌کنند و از نفوذ آفتاب به پوست شما و تخریب دی‌ان‌ای جلوگیری می‌کنند. در اینجا شش باور غلط و افسانه درباره کرم ضدآفتاب که نباید آنها را باور کنید آورده شده است:
- تا زمانی که آفتاب‌سوخته نشوید، در امان هستید
واقعیت: تماس با اشعه UVB می‌تواند دی‌ان‌ای پوست را تخریب کند - حتی اگر پوست شما به ظاهر طبیعی به نظر برسد. این اثر تخریبی در طول زمان نمایان خواهد شد.
- بدن شما به ویتامین D نیاز دارد و کرم ضدآفتاب مانع دریافت آن می‌شود
واقعیت: یک مطالعه بر روی افراد سفیدپوست نشان داد که ۵ تا ۱۰ دقیقه قرارگیری در معرض آفتاب آنهم برای دو یا سه بار در هفته در ماه‌های تابستان کافی است تا مقادیر کافی از ویتامین D تولید شود. اگر قرار باشد بیشتر از این میزان در معرض آفتاب باشید، حتما باید از کرم‌های ضد آفتاب استفاده کنید.
- مواد شیمیایی موجود در کرم ضدآفتاب می‌توانند باعث سرطان شوند
واقعیت: ایمنی و موثر بودن مواد موجود در کرم‌های ضدآفتاب، توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تایید می‌شوند.
- اگر پوست تیره‌ای دارید، نیازی به کرم ضدآفتاب ندارید
واقعیت: افراد با هر رنگ پوستی می‌توانند دچار آسیب‌های ناشی از قرارگیری در معرض آفتاب از جمله سرطان پوست شوند. در واقع، سرطان پوست در بیماران با رنگ پوست تیره‌تر اغلب در مراحل پایانی تشخیص داده می‌شود که درمان آن سخت‌تر است.
- شما می‌توانید با برنزه کردن، از خود در برابر خورشید محافظت کنید
واقعیت: برنزه شدن، خود نشانه‌ای از آسیب ناشی از قرارگیری در معرض آفتاب است. وقتی پوست ما در معرض اشعه UV قرار می‌گیرد، تولید ملانین را تحریک می‌کند تا از ورود بیشتر این اشعه به پوست و آسیب به سلول‌های زیرین جلوگیری کند. این روند منجر به برنزه شدن پوست می‌شود. در واقع برنزه شدن پوست، تلاش بدن برای محافظت از خود است.
- مواد شیمیایی موجود در کرم ضدآفتاب وارد جریان خون شما می‌شوند و با گذشت زمان تجمع می‌کنند
واقعیت: مواد شیمیایی از طریق ادرار دفع می‌شوند. آنها در بدن باقی نمی‌مانند.