ویدیوهایی از روبروی محل اخذ رای در نیوزیلند ( حاوی کلمات رکیک)

1-همکامنتی ها: اگرفحاشی وحرفهای رکیک چاره حل مشکلات بود،ماایرانیها بدون شک هیچ دغدغه ای نداشتیم!حالااین آقا بااین چاک دهنش مثلا چه را میخواست ثابت بکند؟ یعنی مدافع کشته شده گان ومهساها است؟بدرستی ج.ا.محورننگ وشرارت وسرکوب است.ولی آیا این روش نتیحه مطلوب را میدهد؟یادتان هست آن کسی که ماتحت هالورافتح کرده بود،با بدن پرازخالکوبی از پهلوی ها چه بی پروا سخن میگفت؟ بیاد دارید که آن پیرمرد کراواتی طرفدار سلطنت چه فحاشی های جنسی به خانواده هالومیکرد؟ نتیجه چه شد؟

۲-اینگونه برخوردها وفحاشی های رکیک امروزی، خوراک تبلیغاتی رژیم است.جالب است وقتی که سخن ازفرهنگ وادب میشود،طوری تاریخ وتمدن آریایی را ورق میزنیم بیا وببین!آیا میتوان این اوباش را سمپات اپوزیسیون خواند؟با اینگونه لات بازی ها نه چشمی بینا میشود ونه کشته ای زنده. به جرعت میتوان گفت که این گونه مبارزه ها درهیچ کشوری نه وجود دارد ونه طرفدار.قطعاً کمترکسی است که نداند،این ادبیات لومپنی مختص به چه گروه وفرقه ای هست.بدون شک این فرقهِ شاه الهی ها است.

مگر رای دادن چه »سلاح سهمگینی است« که برای آن جنگ ها در تاریخ برپا شده است، خوب گوش کنید، تمام انقلاب های تاریخ بشریت »برای رای دادن« بوده است. در کشور ما »رای دادن« دشمنان بسیار و رنگارنگ دارد، از جمله همین جناح راست که از زمان قجر با شنیدن »امکان رای مردم« دچار سرماخوردگی و تب شده است! صد و چند سال مبارزات مردم ایران، کشت و کشتارها، زندان ها و فحاشی ها به اینید که »خب بیایید رای بدهید«! ولی به آنها که »ما جناح راست« تعیین می کنیم، این تنها دست آورد مبارزات یک ملت عظیم و هشیار در سراسر تاریخ خود بوده است، حتی همین کورسوی کوچک را هم ما خودمان به همدیگر »فحش می دهیم« که بدهیم یا ندهیم! بارلها مرا ببخش که از رای دادن سخن گفتم، بقول آن بانو، بچرخ تا بچرخیم