شاهزاده رضا پهلوی: من برای کشورم ماموریتی بر عهده دارم. زیرا ایران سزاوار بهتر از این‌ها است

ایندیپندنت فارسی: شاهزاده رضا پهلوی در گفتگویی مفصل با هفته‌نامه اشپیگل آلمان به تحلیل وضعیت کنونی جمهوری اسلامی پس از کشته‌ شدن ابراهیم رئیسی و اهداف خود از مبارزه با جمهوری اسلامی پرداخت.

شاهزاده رضا پهلوی در این گفتگو  با تشریح هدف و انگیزه خود از مبارزه طولانی مدت با رژیم جمهوری اسلامی گفت: «من برای کشورم ماموریتی بر عهده دارم. زیرا ایران سزاوار بهتر از این‌ها است.»

 ۴۵ سال پیش در آستانه انقلاب ۵۷ شما ولیعهد ۱۸ ساله بودید. اکنون سال‌ها است که خود را به عنوان نور امیدی برای تغییر نظام در ایران نشان داده‌اید. آیا مرگ ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری اسلامی ایران می‌تواند به این امر کمک کند؟ به هرحال، او جانشین احتمالی علی خامنه‌ای، رهبر ۸۵ ساله جمهوری اسلامی ایران بود.

مرگ رئیسی باعث تغییرات کمی‌ می‌شود. رئیسی عامل بی‌رحم قتل عام و خدمت‌گذار دیرین علی خامنه‌ای و نظام جمهوری اسلامی بود. ایرانیان برای او سوگوار نیستند. مخبر از مقامات باسابقه نظام در بیت رهبری است. او نیز مانند رئیسی خدمت‌گذار علی خامنه‌ای خواهد بود. بنابراین، سیاست جمهوری اسلامی با حضور علی خامنه‌ای به عنوان دیکتاتوری در صدر حکومت ادامه می‌یابد.

شما سال‌ها در پشت پرده فعالیت می‌کردید. اما اکنون به صورت فعال برای سرنگونی حکومت ایران مبارزه می‌کنید. خواست شما چیست؟

درواقع صحبت‌های کنونی من با آن‌چه در این ۴۰ سال گفته‌ام تفاوت چندانی ندارد. از زمانی که ایران را ترک کردم، در آنجا اتفاقات زیادی افتاده، اما هیچ چیز بهترنشده است. ایران با توجه به منابع و توانایی‌های غنی‌ که در اختیار دارد باید دست‌کم به کره جنوبی خاورمیانه تبدیل می‌شد. اما در عوض، ما به کره شمالی خاورمیانه تبدیل شدیم. هیچ‌کس دیگر به اصلاحات باور ندارد و ایرانیان به دنبال یک سناریوی گذار‌اند. انتظارات زیادی از من وجود دارد. این مرا به ‌سوی تعهداتم سوق می‌دهد. من آمده‌ام تا رهبری را به دست بگیرم و به کشورم خدمت کنم.»

چه چیزی امروز به شما اطمینان می‌دهد که مردم ایران خواهان بازگشت شما هستند؟

من واکنش‌های بسیار زیادی دریافت می‌کنم، مطالبی که در رسانه‌های اجتماعی ایران نوشته می‌شود را می‌خوانم. می‌شنوم که ایرانیان در مسابقات فوتبال نام پدربزرگم را فریاد می‌زنند، می‌بینم که جوانان ایرانی نام پدرم را روی بازوهای خود خالکوبی می‌کنند. این‌ها برای من نشانه‌های روشنی‌اند مبنی بر این‌که بسیاری از ایرانیان در موضع خود تجدید نظر کرده‌ و نسل‌های جوان‌تر به‌رغم تلقین و تبلیغاتی که سال‌ها در آن مملک انجام شده، خواهان تغییر‌اند.

گزارش‌هایی درباره نحوه برخورد با زندانیان سیاسی در زمان حکومت محمدرضا شاه پهلوی، پدرتان از جانب سازمان‌های حقوق بشری منتشر شده است. برخی هنوز هم به این گزارش‌ها استناد می‌کنند.  

در آن زمان بحران سیاسی وجود داشت و نقایصی هم بود. هیچ نظامی کامل نیست. اما ایرانیان متوجه شدند که هدف دودمان پهلوی مدرن‌سازی بود؛ معرفی زیرساخت‌ها، آموزش، اصلاحات ارضی، بهداشت و برابری زنان. ایران در آن زمان به نوعی پیشرو بود. به عنوان مثال، زنان هشت سال پیش از زنان سوئیسی حق رای داشتند. تا زمانی که انقلاب رخ داد که کشور ما تسخیر شد.

نظرتان در رابطه با انتقادات موجود درباره ساواک چیست؟

انتقادات موجهی وجود دارد. من در کتاب‌هایم این موضوعات را به روشنی مطرح کرده‌ام. با این حال، در این موارد، به ویژه از سوی اسلام‌گرایان تندرو و مارکسیست‌ها بسیار اغراق شده است. آن‌ها قصد تخریب دولتی را داشتند که عمدتا همسو با غرب بود و با تمایلات آن‌ها فاصله داشت. مورخان باید این مسائل را روشن کنند.

اما من هم پدرم نیستم. من برنامه‌ها و دیدگاه‌های خودم را دارم و باید بر اساس آنچه ارائه می‌کنم قضاوت شوم.

آن چیست؟

من خود را به عنوان واسطی صادق در فرآیند گذار به یک عصر جدید به ایرانیان ارائه می‌دهم. سعی می‌کنم به مردم بگویم که نباید فقط به امید فرا رسیدن زمان‌ها باشند، بلکه به آنها می‌گویم که بیایید باور کنیم که واقعا می‌توانیم این کار را انجام دهیم. هدف من تضمین حاکمیت قانون برای هر شهروند، شامل حقوق زنان، حقوق قومی، مذهبی و حقوق دگرباشان جنسی است.

نظام جمهوری اسلامی یک حکومت خودکامه است. این حکومت در جریان خیزش سراسری مردم ایران در سال ۱۴۰۱ نشان داد که برای بقا دست به هر اقدامی می‌زند. چگونه می‌خواهید از شر آن خلاص شوید؟

هر کسی که چه در داخل و چه خارج از ایران این رژیم را تحلیل کند ، دیگر به اصلاح‌پذیری آن باور نخواهد داشت. ما شاهد آن هستیم که حتی افراد افراط‌گرا و حامی رژیم، مثل سردبیر سابق کیهان، یکی از محافظه‌کارترین روزنامه‌های کشور نیز از آن رویگردان شده‌اند. او روح‌الله خمینی، رهبر انقلاب ۵۷ بسیار نزدیک بود، اما اکنون در تورنتو زندگی می‌کند. زیرا دیگر به جمهوری اسلامی ایمان ندارد و خواهان تغییر است.

در خیزش سراسری سال ۱۴۰۱ ایرانیان بیش از ۵۰۰ معترض کشته شدند، ده‌ها هزار نفر از آنان بازداشت، شکنجه و برخی حتی اعدام شده‌اند. آیا شما خواهان یک انقلاب جدید در ایران هستید؟

بله، من خواهان یک انقلاب‌ام. ایرانیان همچنان آماده فداکاری‌اند. زیرا آن‌ها می‌دانند که اگر این رژیم را از بین نبریم، کشورمان محکوم به فنا است.

آخرین قیام ایرانیان در واقع یک انقلاب بود. واکنشی اصیل در برابر سرکوب. نه به این دلیل که من آن را فراخوان داده بودم. معترضان شعار «مرگ بر دیکتاتور» سر می‌دادند. علی خامنه‌ای، به عنوان رهبر نظام از سوی دست‌کم ۸۰ درصد از جامعه ایران غیرقابل قبول است. اگرچه حکومت این قیام را با به کارگیری همه ابزارهایش سرکوب کرد، اما اکنون بسیار ضعیف‌تر از همیشه و دچار تفرقه است. بخش‌هایی از ارتش و نیروهای شبه‌نظامی نگران هستند که در صورت تشدید اوضاع، اولین قربانیان اقدامات تلافی‌جویانه باشند. برخی از آنها حتی از رژیم جدا شده‌اند.

حکومت ایران همچنان حامیانی دارد. بسیاری از ایرانیان ثروتمند از این رژیم بهره می‌برند و صدها هزار حامی در دستگاه امنیتی دارند که نظام سیاسی فعلی برای آنها بسیار سودمند است. چرا آن‌ها باید موضع خود را تغییر دهند؟

مقامات ارشد نظام از آن بیشترین بهره را می‌برند. طبقات و رده‌های پایین‌تر فقط یک چک حقوقی دریافت می‌کنند که گاهی حتی برای پرداخت اجاره خانه‌شان کافی نیست. آن‌ها در کنار آن تاکسی می‌رانند، رشوه می‌گیرند و کاملا ناامید شده‌اند. برای به حداکثر رساندن شانس موفقیت یک انقلاب، باید به هر کدام از آن‌ها فرصت آشتی و پیوستن بدهیم.

آیا شما در صورت تغییر احتمالی، از عفو عمومی برای یک گذار مسالمت‌آمیز استفاده می‌کنید؟

البته برخی باید به خاطر اعمالشان پاسخگو باشند و محاکمه شوند. اما با این حال، من معتقدم که ما باید چرخه انتقام و کینه‌جویی را متوقف کنیم. این ما را از این حکومت متمایز می‌کند. ما به حقوق بشر اعتقاد داریم. ما به دادگاه‌های عادلانه معتقدیم.

منظور شما دقیقا از ما کیست؟

خودم، تیمی که با من کار می‌کند و اکثریت ایرانیانی که از این موضع حمایت می‌کنند.

چرا نیروهای مختلف اپوزیسیون در تبعید نتوانسته‌اند طی دهه‌ها بر سر یک اقدام مشترک توافق کنند؟ شما با چه کسانی همکاری می‌کنید؟

به نظر من حضورم در کنار نمایندگان اپوزوسیون، مثل رویداد اخیر در دانشگاه جورج‌تاون، یک همکاری نمادین است. به نظرم این که در ایران یک وحدت بزرگ و چشم‌انداز مشترک وجود دارد، مهم‌تر است. این مساله با اهمیت است.

شما چهار دهه در ایالات متحده زندگی کرده‌اید. گفته می‌شود شما به جمهوری‌خواهان بسیار نزدیک‌تر از دموکرات‌ها هستید. آیا شما با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق و احتمالا بعدی ایالات متحده درباره تغییر حکومت ایران صحبت کرده‌اید؟

من آقای ترامپ را ملاقات نکرده‌ام، اما طی این سال‌ها با نمایندگان هر دو جناح در حال گفتگو بوده‌ام. در هر دو سو گفتمان‌هایی همخوان با دیدگاه‌های ما وجود دارد. اساسا مساله این است که چهار دهه تلاش در جهت تغییر رفتار رهبران جمهوری اسلامی وضوح شکست خورده است. موضوع مواجه بودن من با دونالد ترامپ و یا جو بایدن نیست، مسئله این است که آنها کدام مسیر را برای به حصول نتیجه مناسب می‌دانند.

شما خواستار تغییر رویه اتحادیه اروپا در قبال جمهوری اسلامی هستید. این به چه معناست؟

دولت‌های مستقر در واشنگتن، لندن، برلین و یا پاریس برای دهه‌ها تلاش کرده‌اند که از رویارویی با جمهوری اسلامی اجتناب کنند. نتیجه این است که ۶۰ درصد از مردم ایران زیر خط فقر زندگی می‌کنند، حکومت به همراه نیروهای نیابتی‌اش به گسترش تروریسم در منطقه می‌پردازد و به یک تهدید هسته‌ای تبدیل شده است.

شما حدود یک سال پیش از اسرائیل، دشمن جمهوری اسلامی بازدید و با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر این کشور و دستگاه اطلاعاتی درباره آینده سیاسی احتمالی خود در ایران صحبت کردید. آیا شما و نتانیاهو از آن زمان در مبارزه با جمهوری اسلامی متحد هستید؟

هدف از این بازدید به عنوان نخستین سفر یک سیاستمدار ایرانی به اسرائیل این بود که به اسرائیلی‌ها توضیح دهم که یک ایران سکولار و دموکراتیک برای آنها و خاورمیانه چه معنایی می‌تواند داشته باشد. همچنین معنای زندگی صلحطلبانه همراه با روابط دوستانه با همسایگان برای کشوری که چه با دنیای عرب و چه با موجودیت اسرائیل خصومتی ندارد، برای ایرانیان چگونه است. ما با یهودیان از زمان کوروش کبیر رابطه داشتیم

«چرا ایران نباید مانند توافق‌نامه‌هایی که بین اسرائیل و امارات متحده عربی، بحرین و مراکش منعقد شده است به دنبال گسترش توافق‌نامه ابراهیم باشد؟ ما می‌توانیم آن را «توافق کوروش» بنامیم. ایران می‌تواند بخشی از دستورالعمل صلح در خاورمیانه، برای عربستان سعودی و مردم اسرائیل، لبنان، سوریه، عراق و فراتر از آن باشد.

آیا شما می‌خواهید زمان را به دوره‌ حکومت پدرتان بازگردانید؟

حتی در آن زمان هم شرایط ژئوپلیتیکی بسیار پیچیده بود. دیوار برلین هنوز برقرار، جنگ سرد مسلط بود. اتحاد جماهیر شوروی و متحدانش در مقابل دنیای غرب قرار داشتند. اما ایران در آن زمان نقش مهمی در تثبیت منطقه داشت. ما روابط بسیار خوبی با غرب و همچنین با بلوک شرق، با چین و اتحاد جماهیر شوروی داشتیم. نمی‌خواستیم قربانی این کشمکش بین شرق و غرب شویم و یک رویکرد متوازن دنبال می‌کردیم. جمهوری اسلامی این تعادل را به کلی نابود کرده و این امر منجر به بی‌ثباتی، خصومت و افراط‌گرایی شده است.

اما اکنون شما به دنبال تغییر رویه دموکراسی‌ها از جمله ایالات متحده، اروپا و همچنین اسرائیل‌اید. آیا این احتمالا به معنای گزینه نظامی برای تحمیل یک نظام جدید به حکومت ایران است؟

بگذارید من این موضوع را روشن کنم، تاکنون از سوی ایالات متحده هیچ حمایتی نشده‌ام، دست‌کم نه از سوی دولت فعلی، و به هیچ وجه خواهان حمله نظامی یا جنگ احتمالی علیه کشورم نیستم. من تنها از نافرمانی مدنی صحبت می‌کنم.

مقاومت ایرانیان به‌رغم قربانیانی که تاکنون داده‌اند، موفق نبوده است. سرکوب اعتراضات اخیر این را به وضوح نشان داد.

مسئله این است که از ایرانیان خواهان تغییر به صورت حداکثری حمایت کنیم. در عین حال، باید راه خروجی ایجاد کنیم و برای کسانی که گرفتار نظام جمهوری اسلامی شده‌اند راه فراری به وجود آوریم. من نمونه‌های آشتی ملی چون آفریقای جنوبی را در نظر دارم. ما به یک نظام عدالت و فرآیند قانون اساسی در زمان گذار نیازمندیم تا بتوانیم آن را به صورت قانون‌مند فراهم کنیم.

آیا شما قصد دارید به برای کسانی که از جمهوری اسلامی جدا شده‌اند پیشنهاداتی ارائه کنید؟

ما باید برای اینکه در این فرآیند تا حد ممکن جان انسان‌های کمتری از دست برود، مقاومت افرادی را که سلاح در اختیار دارند، به حداقل برسانیم. اگر حاکمان ایران در آخرین لحظه بخواهند نسل‌کشی به راه اندازند، نیروهای امنیتی ایران باید به سپر محافظتی برای مردم خود تبدیل شوند.

این موضوع چگونه باید اتفاق بیفتد؟

۹۰ درصد از نیروهای مسلح که مثل رهبران فاسد خود از نظام بهره‌ نمی‌برند، در وضعیتی غیرقابل تحمل قرار دارند. و حکومتی که تنها ده درصد حامی دارد، نمی‌تواند برای همیشه دوام بیاورد.

با این حال، حاکمان جمهوری اسلامی مدت زیادی دوام آورده‌اند.

مسئله این نیست که آیا رژیم از بین خواهد رفت یا نه، بلکه مسئله این است که چه زمانی و آیا ما ایرانیان به صورت حداکثری حمایت کرده‌ایم یا نه. به طور مشخص، آیا ما می‌توانیم سقوط جمهوری اسلامی را پیش از اینکه به آستانه دستیابی به سلاح هسته‌ای برسد، تسریع کنیم؟ چون در آن صورت، ما با یک وضعیت کاملاً متفاوت مواجه خواهیم شد. این می‌تواند در شش ماه یا دو سال اتفاق بیفتد. ما هیچ زمانی برای از دست دادن نداریم.

یعنی اگر ایران به سلاح هسته‌ای مسلح شود، امید به تغییر قدرت پایان می‌یابد؟

ایران مسلح به سلاح هسته‌ای پیامدهای فاجعه‌باری دارد. ممکن است درگیری جهانی با عواقب غیرقابل پیش‌بینی رخ دهد. من می‌خواهم از وقوع چنین رویدادی برای ایرانیان و جهان جلوگیری کنم.

سال گذشته در سخنرانی در پارلمان اتحادیه اروپا در بروکسل، شما خواستار قرار دادن سپاه پاسداران به عنوان یک گروه تروریستی شدید. این اقدام تنش‌ها میان ایران و اتحادیه اروپا را به حداکثر می‌رساند. به نظر شما این اقدام چه نتیجه‌ای خواهد داشت؟

دولت‌های خارجی باید فشار بر جمهوری اسلامی را از طریق تحریم‌های بیشتر، به ویژه علیه سپاه پاسداران، افزایش دهند. اگر دیپلماسی کارایی نداشته باشد چه گزینه دیگری برای جلوگیری از درگیری نظامی در برابر یک مافیای فاسد که می‌خواهد مسلح به سلاح هسته‌ای شود، در اختیار دارید؟ در عین حال، به حمایت حداکثری از مخالفان و فعالان از طریق کمک به تامین مالی امکان دسترسی به اینترنت در ایران و همچنین تامین مالی اعتصابات و دیگر اقدامات نیاز داریم. ما باید همه کسانی را که از جمهوری اسلامی ناامید شده‌اند، توانمند کنیم. اگر این اتفاق بیفتد، افراط‌گرایان بیشتری از رژیم جدا شدها ما وارد گفتگو می‌شوند. ما باید حداکثر تعداد آن‌ها را به حداکثر برسانیم.

شما در آخرین پادشاهی ایران ولیعهد بودید. هرگز عنوان خود را کنار نگذاشته‌اید. در بازگشت به ایران مایل به برعهده گرفتن چه نقشی هستید؟ به عنوان شاه، نخست‌وزیر یا رئیس‌جمهوری؟

شما مسئله را از انتها شروع می‌کنید. هدف من یک ملت سکولار است، فرآیندی دموکراتیک که در آن تضمین شود که هر صدایی شنیده و هر رایی به صورت عادلانه و شفاف شمرده می‌شود. من فقط می‌خواهم واسطه این انتقال باشم. همین. فراتر از آن، هیچ قصدی ندارم.

بخشی از حامیان شما به شدت خواستار بازگشت سلطنت هستند. آیا شما هم این را ترجیح می‌دهید؟

این حق آن‌ها است که چنین خواسته‌ای داشته باشند. ایرانیان باید آزاد باشند که نوع حکومت بعدی خود را انتخاب کنند. چه یک سلطنت پارلمانی و چه یک نظام جمهوری. این تصمیم در پای صندوق‌های رای گرفته خواهد شد.

آیا به این امید دارید که بحران کنونی که در پی مرگ رئیسی به وجود آمده است، شما را به ایران نزدیک‌تر کند؟

علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی می‌خواهد انتخابات برگزار شود. البته این انتخابات نیز دوباره تقلبی خواهد بود. من هموطنانم را تشویق می‌کنم که این انتخابات را به اصطلاح تحریم کنند. هدف این است که شکاف موجود در داخل جمهوری اسلامی را تعمیق و کسانی که از این نظام رویگردان شده‌اند را جذب کنیم.

آیا رویکرد سیاسی شما تلاشی برای کنار آمدن با سرگذشتتان است؟

به یاد دارم که با خواهرم که به دلیل اتفاقات [انقلاب ۵۷] افسرده شده بود صحبت کردم و به او گفتم که خودت را اذیت نکن، اگرچه نمی‌توانی گذشته را تغییر دهی، اما آنچه در آینده اتفاق می‌افتد را می‌توانی. من هرگز به گذشته نگاه نکرده‌ام. نتیجه انقلاب ۵۷ چه حامی جمهوری اسلامی باشید و چه همسو با اپوزیسیون باشیم، یک فاجعه است. اما من همه اینها را پشت سر گذاشتم و ادامه دادم زیرا ماموریتی برای کشورم بر عهده دارم. زیرا ایران سزاوار بهتر از این‌ها است. من معتقدم ما می‌توانیم این کار را انجام دهیم و روزی به خانه باز خواهیم گشت.