آمریکا چگونه برای حمله چین به تایوان آماده می‌شود؛ تفاوت آن با تهاجم روسیه به اوکراین چیست؟

یورونیوز: تقریباً روزی نیست که کشتی‌های جنگی چینی در آب‌های اطراف تایوان پرسه نزنند و هواپیماهای جنگی نیز به سمت این جزیره در مسیر رفت و برگشت پرواز نداشته باشند. اگر این کشتی‌ها و جنگنده‌ها ناگهان به تایوان و مواضع آمریکا در منطقه حمله کردند چه؟

ارتش تایوان این هفته رزمایشی دو روزه‌ را برای آمادگی دفاعی در برابر حمله غافلگیرانه‌ چین، در دریا، زمین و هوا آغاز کرده است. همچنان که روزنامه‌نگاران از روی قایق‌های اسکورت تندرو این رزمایش را گزارش می‌کردند، یک کشتی مین‌گذار دست‌کم ده‌ها مین مشقی را در مسیر پشت سر خود رهاسازی کرد.

در این رزمایش، خبرنگاران در یک پایگاه نظامی در شهرستان تایتونگ در شرق تایوان، شاهد آفند شبیه‌سازی شده چین بودند.

سرلشکر سان لی فانگ، سخنگوی ارشد وزارت دفاع تایوان در پایگاه دریایی زوئینگ در جنوب این کشور به خبرنگاران گفت که اقدامات اخیر چین تهدیدی برای ایجاد یک درگیری است که می‌تواند آثار مخربی بر کل منطقه داشته باشد.

تنگه تایوان آبراهی به عرض ۱۶۰ کیلومتر است که جزیره تایوان را از سرزمین اصلی چین جدا کرده و سالیانه میلیاردها دلار کالای تجاری از آن عبور می‌کند.

آقای سان گفت: «هر گونه اقدام غیرمنطقی یکجانبه می‌تواند خیلی راحت تنش‌ها را تشدید کند و ثبات را در منطقه تنگه تایوان از بین ببرد. از این جهت، کمونیست‌های چینی باید سریعا این نوع اقدامات کارشکنانه را متوقف کنند.»
دعوای چین و تایوان بر سر چیست؟
از نظر پکن، جزیره خودگردان تایوان با ۲۳ میلیون نفر جمعیت، جزئی از قلمرو چین است و باید تحت کنترل پکن اداره شود.

اختلاف دیرینه بر سر حاکمیت تایوان همچون نقطه عطفی در روابط ایالات متحده و چین است. از آنجایی که روابط بین پکن و واشنگتن در سال‌های اخیر بد و بدتر شده است، به مراتب این نگرانی هم افزایش یافته که در صورت وقوع یک خصومت جدی، آمریکا نیز ممکن است به این جنگ کشیده شود.
قایق های تهاجمی تایوانی در تمرینات دریایی در کائوسیونگ، جنوب تایوان، ۳۱ ژانویه ۲۰۲۴استرالیا و تدارکات جنگی آمریکا در مقابله با چین
سربازان آمریکایی و استرالیایی در تابستان گذشته عملیات های نظامی مختلفی از جمله نبرد آبی خاکی، زمینی و عملیات هوایی را با یکدیگر تمرین کنند، موضوعی که برای بسیاری نشان از تعمیق این قبیل همکاری‌های دفاعی برای مقابله با جاه‌طلبی‌های نظامی رو به رشد چین است.

اما برای سیاست‌گذاران نظامی در آمریکا، این رزمایش که «شمشیر باطل‌السحر، Talisman Saber» نامگذاری شده بود، ارزش دیگری هم داشت و آن اینکه پس از پایان رزمایش در ماه اوت، ایالات متحده کلکسیون جدیدی از تجهیزات نظامی خود را در استرالیا به جای گذاشت.

ایالات متحده و متحدانش به طور فزاینده‌ای نگران این هستند که در سال‌های آینده، شی جین پینگ، رئیس جمهوری چین، به ارتش خود دستورتصرف تایوان را دهد. از همین رو، ارتش ایالات متحده تلاش می‌کند تا در این منطقه شبکه تدارکاتی خود را سرو سامان دهد.

تجهیزات آمریکایی به جا مانده از رزمایش «شمشیر باطل‌السحر» شامل تقریباً ۳۳۰ وسیله نقلیه و تریلر و ۱۳۰ کانتینر در جنوب شرقی استرالیا است.

این مقدار از تجهیزات که تا کنون در جایی مطرح نشده بود، برای تأمین حدود سه شرکت پیمانکار لجستیکی (تدارکاتچی) با بیش از ۵۰۰ سرباز یا بیشتر برای رساندن تدارکات به نیروها در میدان جنگ کافی است. این حجم از ادوات همچنین می‌تواند برای یک رزمایش دیگر، یا حین یک بلای طبیعی و یا جنگ مورد استفاده قرار گیرد.

مصاحبه رویترز با بیش از ده‌ها مقام فعلی و سابق ایالات متحده نشان می‌دهد که تدارکات نظامی آمریکا در اقیانوس آرام یکی از بزرگترین نقاط آسیب‌پذیری ایالات متحده در هر درگیری احتمالی بر سر تایوان خواهد بود.

چه بسا چین احتمالا تلاش خواهد کرد تا ذخایر سوخت جت یا کشتی‌های سوخت‌رسان را هدف بگیرد و نیروی هوایی و دریایی آمریکا را از همان ابتدا فلج کند. بدون آنکه مجبور باشد جنگنده‌های تا دندان مسلح یا ناوگان کشتی‌های جنگی روسطحی آمریکا را غرق کند.

خبرگزاری رویترز به نقل از این مقامات ناشناس نوشت: «به همین خاطر، ایالات متحده در تلاش است تا مراکز تدارکاتی نظامی خود را در سراسر منطقه از جمله در استرالیا گسترش دهد.» پنتاگون در پاسخ به سوال رویترز اعلام کرد که وزارت دفاع با متحدانش تلاش می‌کند تا نیروهای ایالات متحده را متحرک‌تر کرده و آن‌ها را بیشتر در منطقه توزیع کند.

اما به اعتقاد برخی شبکه واشنگتن هنوز زیادی متمرکز است و دولت پول کافی یا فوریت لازم را برای این تلاش اختصاص نداده است.
تدارکات، مهم‌ترین بخش جنگ
ستاد فرماندهی حمل و نقل ایالات متحده (ترانسکام، TransCom) که نقش بازوی تدارکاتی ارتش ایالات متحده را ایفا می‌کند تا کنون موفقیت‌های بزرگی داشته است. این ستاد توانسته است تا در طول جنگ اوکراین با روسیه بیش از ۳۰۰ هزار تن تجهیزات و بیش از ۲ میلیون گلوله توپ به ارتش اوکراین تحویل دهد.

مقامات و کارشناسان آمریکایی اذعان دارند که حمایت از تایوان، آن هم در بیخ گوش سواحل چین، سخت‌تر خواهد بود.

ایالات متحده به طور رسمی نگفته است که در صورت حمله چین به تایوان مداخله خواهد کرد، اما جو بایدن، رئیس جمهور این کشور بارها القا کرده است که نیروهای آمریکایی را برای دفاع از جزیره مستقر کند.

شی جین‌پینگ، رئیس جمهوری چین نیز به ارتش خود دستور داده است تا سال ۲۰۲۷ آماده تصرف تایوان باشد؛ اما خب بسیاری از تحلیلگران آن را تلاشی برای تقویت خود ارتش می‌دانند تا یک جدول زمانی برای تهاجم به جزیره تایوان!

به گفته یک مقام ناشناس، تامین مهمات در صدر فهرست اولویت‌های آمریکا در اقیانوس آرام هند قرار دارد و پس از آن به ترتیب تامین سوخت، غذا و قطعات یدکی تجهیزات خواهد بود.

مقامات ایالات متحده هشدار می دهند که در صورت وقوع یک درگیری بزرگ، کشتی‌های نیروی دریایی ممکن است خیلی سریع ذخایر پدافند موشکی خود را تمام کنند.
شبیه سازی حمله چین به تایوان و درگیری با آمریکا
در یک بازی کامپیوتری ساخته اندیشکده «مرکز امنیت جدید آمریکا، CNAS» که در ماه آوریل برای نمایندگان کنگره آمریکا به نمایش گذاشته شد؛‌ عملیات شبیه‌سازی شده حمله آبی‌خاکی چین به تایوان و همچنین حملات گسترده هوایی و موشکی پکن علیه پایگاه‌های ایالات متحده در منطقه از جمله پایگاه نیروی دریایی آمریکا در جزیره اوکیناوا ژاپن و پایگاه هوایی یوکوتا در غرب توکیو مورد آزمون قرار گرفت.

به گفته دست‌اندرکاران این بازی جنگی «تأثیر احتمالی حملات چین علیه مراکز لجستیکی ایالات متحده، شناورهای سوخت‌رسان و تانکرهای سوخت‌گیری هوایی، برای بسیاری از قانونگذاران کنگره همچون «یک زنگ خطر» برای ایالات متحده بود.

بکا واسر، کارشناس اندیشکده «مرکز امنیت جدید آمریکا» در این رابطه گفت: «چین عمداً نقاط تماس برای تامین تدارکاتی را دنبال خواهد کرد تا ادامه عملیات در اقیانوس آرام را برای آمریکا دشوار کند.»

دولت بایدن در ماه ژوئیه اعلام کرد که ایالات متحده فعلا یک مرکز تدارکات موقت در باندیانای استرالیا ایجاد می‌کند تا بعدا یک «منطقه پشتیبانی لجستیک پایدار» در ایالت کوئینزلند تدارک دیده شود.
از «سر به زنگاه» تا «محض احتیاط»
به نظر می‌رسد که در نگرش فکری ارتش ایالات متحده تغییراتی ایجاد شده است. چندین دهه بود که آمریکا نگران هدف قرار گرفتن پایگاه‌های تدارکاتی خود توسط یک قدرت خارجی نبود. همین امر سبب شد تا سیاست‌گذاران تمرکز خود را بر کارایی قرار داده و مدل «پشتیبانی تدارکاتی در سر به زنگاه» را اتخاذ کنند.

این رویکرد منجر به صرفه‌جویی در هزینه‌ها و ایجاد پایگاه‌های بزرگ مانند پایگاه هوایی «رامشتاین، Ramstein» در آلمان شد. خوبی پایگاه رامشتاین این بود که از حملات طالبان و داعش در امان بود.

اما درگیری با چین می‌تواند پایگاه‌های بزرگ از جمله «اردوگاه هامفریس،Camp Humphreys» در نزدیکی سئول را به اهداف اصلی پکن تبدیل کند. این خطر باعث می‌شود که واشنگتن مجبور شود به سمت رویکرد پرهزینه‌تری برای تدارکات جنگ سوق داده شود که شامل انبار کردن ذخایر مهمات ایالات متحده و تدارکات جنگ پیش از وقوع درگیری در سراسر منطقه است.

دریاسالار دیون انگلیش، یکی از افسران ارشد ستاد تدارکات پنتاگون در این زمینه می‌گوید که دیگر شاید کارآمدی و صرفه‌جویی در هزینه‌ها جوابگو نباشد و «به جای برنامه‌ریزی برای کارآمدی، احتمالاً نیاز باشد که برای اثربخشی برنامه‌ریزی کرد و از تدارکات جنگ در سر به زنگاه به ذخیره پیش‌دستانه تدارکات برای محض احتیاط حرکت کرد.»

اتفاقا آمریکا بعد از اینکه روسیه در سال ۲۰۱۴ شبه جزیره کریمه را ضمیمه خاک خود کرد، همین کار را در اروپا هم انجام داد و موجودی تدارکاتی خودش را از قبل در پایگاه‌ها و فرودگاه‌های اروپا مستقر کرد تا نیروهای آمریکایی به وقت نیاز از آنها استفاده کنند.
میزان هزینه های نظامی آمریکا در سایر مناطق
 در پنج سال منتهی به تهاجم روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲ میلادی پنتاگون بالغ بر ۱۱.۵ میلیارد دلار کمک مالی از کنگره برای ساخت تجهیزات اضافه در اروپا درخواست کرد.

در مقابل، پنتاگون در حال حاضر قصد دارد برای سال مالی ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۷ میلادی تنها ۲.۵ میلیارد دلار برای اضافه کردن تجهیزات و سوخت‌رسانی و بهبود لجستیک در آسیا کنار بگذارد. ناگفته نماند که بودجه سالیانه پنتاگون در حال حاضر حدود ۸۴۲ میلیارد دلار است.

یکی دیگر از مشکلات پرهزینه فرسوده شدن ناوگان کشتی‌های تدارکاتی ایالات متحده است. میانگین عمر کشتی‌هایی که برای حمل محموله‌های سنگین مانند تانک‌ها به منطقه درگیری طراحی شده‌اند، ۴۴ سال و برخی از آنها بیش از ۵۰ سال عمر دارند.

سناتور راجر ویکر، نماینده ارشد جمهوری‌خواه در کمیته نیروهای مسلح مجلس سنا گفت: «توانایی آمریکا برای جلوگیری از درگیری در غرب اقیانوس آرام در پنج سال آینده اصلا در حدی که باید باشد نیست.»