العربیه: «چینی» گونهای خاص از سرامیک است که در ساخت ظروف پر نقش و نگار به کار میرود. اما چرا چنین ظروفی را چینی مینامند؟ و آنها چه ارتباطی با کشور چین دارند؟
سلسله «مینگ»، که نزدیک سیصد سال، از 1368 تا 1644 بر چین حکومت کرد، دوران شکوفایی هنر سرامیکسازی در چین است. این سرامیکها بهویژه به خاطر نقش و نگارهای آبی و سفید آنها مشهور هستند.
به پیروی از دوران حکومت مغولان بر چین که بلافاصله پیش از دوران مینگ بود، در این دوران نیز سرامیک آبی و سفید بسیار با ارزش بود. آبی رنگ وارداتی بود، و از اکسید کُبالت به دست میآمد که از آسیای میانه و مخصوصا ایران تهیه میشد. چینیها این آبی را روی سرامیک میزدند و رویش لعاب میکشیدند.
از دوران مینگ بسیاری سرامیکها باقی مانده است که نقش و نگارهای ایرانی و عربی و تبتی بر خود دارد. علاوه بر این، از خطوط فارسی، عربی و تبتی برای تزئین کردن این سرامیکها استفاده شده است، که نشان میدهد چینی دوره مینگ چه بازار و توزیع جغرافیایی گستردهای داشته است.
سرامیک مینگ چنان ارزشمند شد که اسپانیاییها آن را با نقرههایی که از آمریکا آورده بودند، مبادله میکردند. در این زمان بود که با عالمگیر شدن شهرت سرامیک مینگ، هر گونه سرامیکی که در آن سبک ساخته شده بود، نام «چینی» به خود گرفت.
اروپاییها در قرن 18 میلادی اسرار ساخت چینی را آموختند، و از آن زمان دست به تولید انبوه چینی زدند. چینی، چه در سبک آبی و سفید مینگ و چه سبکهای دیگر، هنوز هم از ظروف و اشیاء دکوری محبوب در غرب است.
امروزه برخی چینیهای اصیل دوران مینگ در بازارهای عتیقهجات به قیمت کلان به فروش میرسد. مثلا در سال 2011، شعبه هنگکنگ حراجی مشهور «ساثبیز»، یک گلدان قدبلند مینگ را به قیمت 21.6 میلیون دلار به فروش رساند.
+3
رأی دهید
-0
نظر شما چیست؟
جهت درج دیدگاه خود می بایست در سایت عضو شده و لوگین نمایید.