خیالات علی خامنه‌ای برای «نابودی اسرائیل» بین دولت‌های کشورهای اسلامی خریدار ندارد

علی خامنه‌ای در حالی از دانشگاه پلیس «سان» دید که اشتری فرمانده نیروی انتظامی، موسوی فرمانده ارتش و احمد وحیدی وزیر کشور در کنارش حضور داشتندکیهان لندن: مقامات جمهوری اسلامی با آغاز عملیات دفاعی اسرائیل علیه تروریست‌های حماس در غزه از دولت‌های عربی منطقه خواسته‌اند روابط دیپلماتیک و تجاری خود را با اسرائیل قطع کنند.

حسین امیرعبداللهیان وزیر خارجه جمهوری اسلامی در حاشیه برگزاری نشست فوق‌العاده کمیته اجرایی سازمان همکاری اسلامی که ۲۶ مهرماه در شهر جده برگزار شد پیشنهاد داد دولت‌های اسلامی صادرات نفت به اسرائیل را متوقف کنند. وی همچنین خواسته بود این دولت‌ها سفیران اسرائیل را از کشورهای خود اخراج کنند.

مجتبی ذوالنوری نایب رئیس مجلس شورای اسلامی نیز خواسته بود کشورهای اسلامی اسرائیل را «تحریم» و معاملات اقتصادی با آنها را قطع کنند.

حتا بعضی گروه‌های مرتبط با حکومت مثل مراجع تقلید شیعه در قم از اینهم فراتر رفتند و خواستار «خیزش» و جهاد دولت‌های منطقه و امت‌ اسلامی علیه اسرائیل برای محو و نابودی آن شدند. دفتر «تحکیم وحدت» در نامه‌ای به اسماعیل قاآنی فرمانده نیروهای قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نوشت «راهی جز مقابله مستقیم با رژیم صهیونسیتی و اعزام نیرو به غزه نمانده است.»

اما با وجود ادامه حملات سنگین اسرائیل علیه گروه‌های تروریستی فلسطین، هیچکدام از دولت‌ها در کشورهای اسلامی به اندازه جمهوری اسلامی به وضعیت غزه توجه نشان نداده‌اند. حمله تروریستی ۷ اکتبر سازمان حماس به شهروندان در اسرائیل به اندازه‌ای فجیع بود که حتا اعراب را نیز در این زمینه به احتیاط واداشته است.

حالا این بی‌اعتنایی دولت‌های دیگر کار را به جایی رسانده که مقامات ارشد نظام از «سکوت کشورهای اسلامی» در برابر اسرائیل انتقاد می‌کنند.

اینهمه در حالیست که اتفاقا بخشی از دولت‌های اسلامی که جمهوری اسلامی از آنها توقع دارد برای دفاع از گروه‌های فلسطینی در جنگ علیه اسرائیل از خود تحرکاتی نشان دهند، طی سه سال گذشته در چارچوب «پیمان ابراهیم» به عادی‌سازی روابط خود با اسرائیل پرداخته‌اند. علاوه بر بحرین، امارات متحده عربی، سودان و مراکش که با اسرائیل توافق صلح امضاء کردند، رهبران عربستان سعودی نیز کارزار گسترده‌ای را برای پیشبرد پیمان ابراهیم و عادی ساختن روابط با اسرائیل آغاز کرده‌اند. ریاض و تل‌آویو در بعضی حوزه‌ها از جمله اقتصادی و نظامی مدت‌هاست همکاری‌های گسترده دارند.

مقامات جمهوری اسلامی اما با صراحت می‌گویند که یکی از اهداف اصلی حمله حماس به اسرائیل نابود کردن «پیمان ابراهیم» است.

کمتر از یک هفته پیش از حمله تروریستی گروه حماس به اسرائیل، علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی خطاب به رهبران کشورهای عربی به ویژه عربستان هشدار داده بود رابطه با  اسرائیل «شرط‌بندی روی اسب بازنده» است.

در همین ارتباط جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا نیز در یک سخنرانی گفت یکی از دلایل حمله حماس به اسرائیل، مختل کردن روند عادی‌سازی روابط عربستان سعودی و اسرائیل بوده است. او توضیح داد «حماس می‌دانست که من می‌خواهم با عربستان سعودی گفتگو کنم. حدس بزنید چه خبر بود: عربستان می‌خواست اسرائیل را به رسمیت بشناسد.»

با اینهمه به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی حتا به پشتوانه حمایت‌های تسلیحاتی و مالی از گروه‌های جهادی و  تروریستی فلسطینی اما برای بسیج کردن دولت‌های کشورهای اسلامی علیه اسرائیل ناکام مانده است. سیاست‌های افراطی ضداسرائیلی علی خامنه‌ای کاملا در تضاد با منافع دولت‌های عربی منطقه قرار دارد. آنها با وجود برخی اختلافات سیاسی اما هرگز حاضر نیستند بر اساس الگویی که جمهوری اسلامی در پیش گرفته با اسرائیل دشمنی بورزند.

یکی از نشانه‌های انزوای رژیم ایران در منطقه عدم دعوت از نمایندگان جمهوری اسلامی برای شرکت در نشست بین‌المللی قاهره با موضوع صلح برای فلسطین است. این نشست از روز شنبه ۲۹ مهرماه (۲۱ اکتبر) با حضور نمایندگان بیش از ۳۰ کشور و سه سازمان بین‌المللی آغاز شد اما در آن خبری از نمایندگان جمهوری اسلامی نبود.

عبدالفتاح السیسی رئیس جمهوری مصر، عبدالله دوم پادشاه اردن، حمد بن عیسی آل خلیفه پادشاه بحرین، مشعل الاحمد الجابر الصباح ولیعهد کویت، محمد شیاع السودانی نخست وزیر عراق، سیریل رامافوسا رئیس‌ جمهوری آفریقای جنوبی، فیصل بن فرحان وزیر خارجه عربستان، هاکان فیدان وزیر خارجه ترکیه، محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل متحد و شارل میشل رئیس شورای اروپا از چهره‌های سیاسی و رهبران کشورها در این کنفرانس بودند. قابل توجه اینکه هیچکدام از این کشور حاضر نیستند حتا بخشی از فلسطینی‌ها را به عنوان پناهجو در خاک خود بپذیرند.
روابط اقتصادی دولت‌های اسلامی با اسرائیل
روابط اقتصادی میان اسرائیل و دولت‌های اسلامی به ویژه در سال‌های اخیر آنقدر زیاد شده که حاضر نباشند آن را به خاطر فلسطینی‌هایی به خطر اندازند که در طول چند دهه‌ی گذشته هر تلاش برای برقراری صلح بین آنها و اسرائیل به شکست انجامیده است! حال آنکه به خطر انداختن امنیت سرمایه‌گذاری خطر بزرگی برای جمعیت نه چندان کم‌شمار این کشورها خواهد بود و رهبران دنیای عرب نیز این را می‌دانند و منافع ملی خود را فدای درگیری‌های ناشی از تحرکات تروریستی جمهوری اسلامی و سازمان‌های نیابتی آن نخواهند کرد.

اسرائیل روزانه حدود ۲۲۰ تا ۲۴۰ هزار بشکه نفت واردات دارد که از طریق قزاقستان، کردستان عراق، آذربایجان، گابن، نیجریه، برزیل و مصر تامین می‌شود. بر اساس گزارش بلومبرگ، از این میزان حدود ۶۰ درصد نفت اسرائیل توسط کشورهای مسلمان‌نشین تامین می‌شود و این روزها هیچکدام از آنها حاضر به توقف صادرات به اسرائیل نشده‌اند.

حجم معاملات تجاری اسرائیل با کشورهای منطقه بیشتر از آن است که بتوان آن را فدای «آرمان‌ فلسطین» و خیالات جمهوری اسلامی کرد. بر اساس گزارش «یورونیوز»، نزدیک به یک‌چهارم از تسلیحات صادراتی اسرائیل در سال ۲۰۲۲ به کشورهای عربی ارسال شده که بخشی از آنها جزو «پیمان ابراهیم» هستند. طبق آمار بیش از ۲۴ درصد درآمد کل ناشی از صدور تسلیحات در سال گذشته که رقمی معادل ۲/۹۶ میلیارد دلار را به ‌خود اختصاص داده حاصل قرارداد‌های به‌ امضاء رسیده با کشورهای طرف «پیمان ابراهیم» بوده است.

مصر اصلی‌ترین واردکننده گاز از اسرائیل است. طی سال‌های گذشته میزان صادرات گاز از اسرائیل به بیش از ۲۰ میلیارد دلار رسیده است.

در هر حال، کشتار شهروندان غیرنظامی اسرائیل در حمله مرگبار حماس نیز آنقدر فجیع بوده که حتا دولت‌های کشورهای اسلامی از جمله رجب طیب اردوغان رئیس جمهوری ترکیه مجبور شده‌اند با وجود همه تبلیغات دروغینی که صورت گرفت، در مواضع‌ خود نسبت به این فاجعه و  حملات دفاعی اسرائیل کاملا با احتیاط رفتار کنند. برخی تحلیلگران معتقدند که گور حماس از تهران کنده شد.

با اینهمه مقامات و رسانه‌های جمهوری اسلامی همچنان به خیالپروری‌های خود ادامه می‌دهند. روزنامه «قدس» چاپ تهران در گزارشی که ۲۹ مهرماه منتشر شده می‌نویسد تداوم درگیری‌ها میان اسرائیل و فلسطین می‌تواند پیامدهای منفی متعدد سیاسی و خاصه اقتصادی برای اسرائیل داشته باشد. اما همین روزنامه با وجود این ادعا مجبور است در ادامه اضافه کند: «به‌ این شرطی که کشورهای اسلامی سیاست مشترک و متحدی را اتخاذ و برای به ‌ثمر نشاندن آن همکاری همه‌جانبه داشته باشند!» و این درست همان انتظاری است که حکومت ایران از سایر دولت‌های منطقه داشته اما تا کنون برآورده نشده است.