مقابله با سرطان پستان؛ کاهش سن ماموگرافی به ۴۰ سال یا شخصی‌سازی بیشتر غربالگری‌ها؟

 یورونیوز: در شرایطی که در حال حاضر ماموگرافی هر دو سال یکبار برای زنان ۵۰ تا ۷۴ ساله ارائه می‌شود، کارشناسان می‌گویند خطر ابتلا به سرطان پستان برای تمامی زنان یکسان نیست و نهادهای بهداشتی باید به سمت غربالگری سازمان‌یافته و شخصی‌تر حرکت کنند.

مانند هر سال ماه اکتبر، با نام مستعار «اکتبر صورتی»، به پیشگیری از سرطان پستان اختصاص دارد.

سرطان پستان سرطانی است که در اکثر موارد پیش‌آگهی خوبی دارد و هنگامی که به اندازه کافی زود تشخیص داده شود، نرخ بهبود از آن به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد.

با وجود ارائه رایگان ماموگرافی دوره‌ای برای زنان ۵۰ تا ۷۴ سال، آمار ثبت سرطان پستان در بعضی از کشورها در چند سال اخیر صعودی بوده و برای مثال در فرانسه در سال جاری بیش از ۶۰ هزار مورد برآورد شده است.

کارشناسان می‌گویند اگر تمرکز بر علل «قابل پیشگیری» مانند سبک زندگی بی‌تحرک، چاقی، سیگار کشیدن یا حتی مصرف الکل قرار گیرد، غربالگری امکان تشخیص زودهنگام یک ناهنجاری یا سرطان احتمالی را حتی پیش از بروز علائم آن فراهم می‌کند. در حقیقت همین تشخیص زودهنگام است که شانس بهبودی را تا حد زیادی افزایش می‌دهد.

از اواخر دهه هشتاد میلادی برنامه‌های سازمان‌یافته غربالگری ماموگرافی در تعداد فزاینده‌ای از کشورهای اروپایی اجرایی شده است و برای نمونه در فرانسه هر دو سال یکبار به تمام زنان ۵۰ تا ۷۴ ساله رایگان ارائه می‌شود. با این حال بنابر اعلام مقامات بهداشتی فرانسه، در سال گذشته کمتر از نیمی از زنان این رده سنی (یعنی ۴۷.۷ درصد) در این تست‌های غربالگری شرکت کرده‌اند.

بریژیت سرادور، رادیولوژیست و رئیس سابق انجمن سنولوژی فرانسه، با ابراز نارضایتی از این آمار می‌گوید کشور باید به پوشش ۸۰ درصدی نزدیک شود. از سوی دیگر در حالی که آمار سرطان‌ پستان در میان جوانان افزایش در حال افزایش است، برخی از افراد لزوم کاهش سن این غربالگری را زیر سوال می‌برند.

سال گذشته کمیسیون اروپا به کشورهای عضو توصیه کرده سن واجدین شرایط غربالگری سازمان‌یافته از ۵۰ سال به ۴۵ سال کاهش یابد. در ماه مه در ایالات متحده، یک سازمان پرنفوذ در حیطه توصیه‌های بهداشت عمومی اعلام کرد که زنان باید ماموگرافی را از سن ۴۰ سالگی شروع کنند و دیگر مانند گذشته ۵۰ سال کافی نخواهد بود.

اما مشکلی در این میان وجود دارد و آن خطر قرار گرفتن در معرض بیش از حد پرتوها است. دکتر سرادور در این باره می‌گوید: «بی‌تردید ۴۰ سال برای تعداد زیادی از زنان خیلی زود است. خطر تابش بیش از حد در این محدوده سنی وجود دارد.»
انجام آزمایش ماموگرافیامانوئل ریکار، سخنگوی اتحادیه مبارزه با سرطان در فرانسه، نیز می‌گوید: «امروز کاهش سن غربالگری ممکن است ایده خوبی به نظر برسد چرا که سرطان‌ها در زنان جوان بیشتر است، اما هرچه در محدوده سنی پایین‌تر بروید بیشتر در معرض تشعشعات قرار می‌گیرید.»

او اضافه می‌کند: «هنگامی که ما رادیوگرافی یا سی‌تی‌اسکن انجام می‌دهیم، در معرض پرتو ایکس قرار می‌گیریم و تجمع آنها در نهایت می‌تواند منجر به خطر ابتلا به سرطان شود.»

یک نگرانی دیگر نیز که برای آزمایش ماموگرافی زیر ۵۰ سال برشمرده شده، ریسک «تشخیص بیش از حد تومور» است. در این آزمایش‌ها تومورهایی تشخیص داده می‌شوند که در واقع هرگز به سرطان پستان تبدیل نمی‌شوند.

کلود کوتیه، رئیس یک گروه مقابله با سرطان پستان موسوم به «سه‌گانه-منفی»، می‌گوید: «اگر تصمیم بگیریم در ۴۰ سالگی غربالگری کنیم، مشکل کسانی که در ۵۰ سالگی این کار را انجام نمی‌دهند حل نمی‌شود. این کار همینطور بر زنانی که قبل از ۴۰ سالگی مبتلا به سرطان پستان سه‌گانه-منفی می‌شوند تاثیری ندارد.»

سرطان پستان سه‌گانه-منفی گونه‌ای تهاجمی از سرطان پستان است که سالانه ۹ هزار زن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. ۴۰ درصد از موارد ابتلا به این سرطان زیر ۴۰ سال سن دارند.

حالا اگر به دلیل این مشکلات نتوان سن غربالگری را پایین‌تر آورد، چه کار می‌توان کرد؟

کارشناسان می‌گویند به جای استفاده از یک معیار سنی، ایده ارائه غربالگری بر اساس ریسک فردی می‌تواند جایگزین مناسبی باشد.

در حال حاضر یک مطالعه بالینی بین‌المللی که توسط اتحادیه اروپا پشتیبانی می‌شود، بیش از ۵۳ هزار زن ۴۰ تا ۷۰ ساله را در شش کشور زیر نظر گرفته تا اثربخشی و امکان‌سنجی چنین غربالگری شخصی‌سازی شده‌ای را ارزیابی کند.

سوزت دلالوگ، مدیر برنامه پیشگیری شخصی‌سازی شده از سرطان در موسسه گوستاو روسی و همچنین هماهنگ‌کننده این مطالعه، می‌گوید این پژوهش باید به طور خاص باید نشان دهد که آیا ارائه ماموگرافی‌های چندباره به زنانی که بنابر سوابق پزشکی و ژنتیکی یا تراکم پستان‌شان، در معرض خطر بالاتری از ابتلا به سرطان پستان هستند کاری موثرتر به شمار می‌رود یا نه؟

به گفته او، با این روش می‌توان «برای برخی زنانی که مطابق با پیشینه پزشکی‌ و ژنتیکی‌شان در معرض خطر کمتری قرار دارند، برنامه نظارتی سبک‌تری در نظر گرفت.»