فریبرز عرب‌نیا در اولین مصاحبه پس از مهاجرت از ایران، از دلایل این تصمیم می‌گوید

۱) گرامی‌، اکنون بسیاری از مردم در سراسر جهان، با مشکلات مالی‌ مواجه هستند. شغل‌هایی‌ هستن که همیشه براشون تقاضا هست، برای نمونه امور نساجی، ساختمان‌سازی و تاسیسات ساختمان و امثال آن، اما شغل‌هایی‌ که با امور تبلیغاتی یا ادبی‌مترجمی و هنری در ارتباط هستن، سال‌هاست که خورده توی سرشون، چون اکنون این هوش مصنوعی و شبکه‌های مجازی و برنامه‌های دیجیتالی، جایگزین هنرمند و مترجم و امثال آن شدند. حال حرف‌ام این‌است، که برای نمونه در فیلم ماندگار *Showgirls-1995*، آن شخصی‌ که نقش انتخاب‌گر رقصند‌گان را دارد (لباس‌هاش در چند سکانسی که بازی داره، قهوه‌ای‌کرم‌رنگ هستن، همراه با یک حالت چهره که ثابت و متعجب هست)، که به یکی‌ از دختر‌ها میگه، نوک سینت رو خودت آماده‌میکنی‌ یا کمک‌ت کنم؟ ؛)، این شخص رو من هیچ‌جای دیگری ندیدم، اما یک حالت ثابت چهره و میمیک صورت داره، که در فیلم روی سخن، بسیار به‌جا هست، اما این دلیل نمی‌شه که به این شخص که *ایفا‌کننده‌ی نقش* در فیلم شوی دختران هست، بگیم *بازیگر*!. ~ (ادامه....)

۲) برای *ایفای نقش‌هایی‌* که فریبرزعرب‌نیا -فقط- در دو فیلم‌ *شوکران-۱۳۷۷* و *رنگ‌شب-۱۳۷۹* داشت، احترام قایل هستم، اما ایشان نیز همانند شخص روی سخن از فیلم شوی دختران، همه‌جا، چه جلوی دوربین چه در مصاحبه و چه در همین ویدیو، دارای یک حالت ثابت میمیک صورت و صدا هست، از این‌رو، نام بازیگر را نمی‌توان برای ایشان به‌کار برد. / بی‌هیچ شکی ایشان نیز در زندگی‌ مشکلات مالی‌ را تجربه داشتند، اما شانس در دوره‌ای طولانی روی آورد، و ایشان با یک حالت ثابت در چهره و گفتار، در بسیاری فیلم و سریال ایفای نقش کردند، رایگان هم که کسی‌ بازی نمی‌کند، پس بی‌شک وقتی‌ به سطح مطلوب مالی‌ می‌رسند، اختلاف‌ها آغاز شده و حتا نام مخالف با دستگاه هم می‌توانند *ایفاگر* باشند. هیچ تهمتی به ایشان نمی‌زنم، اما -به‌ویژه- در پس از ۵۷، خیلی‌ها -دری به تخته‌ای خورد-، مطرح و دارا شدند، سپس چون شکم سیرشود، بهانه‌ها هم شروع می‌شوند. / از دیدگاه کلی‌ بررسی‌ داشتم و به ایشان هیچ تهمت و برچسبی نمی‌زنم. ~ (ادامه....)

۳) پی‌نوشت؛ دو فیلم *شوکران-۱۳۷۷* و *خصوصی-۱۳۹۰*، هر دو کپی ادبی‌فیلمی‌گونه از فیلم بسیار خوش‌ساخت کارگردان شهیر جناب استاد *ادریان لاین* با نام *Fatal Attraction-1987* می‌باشند. بنده اولین‌بار در سال ۲۰۰۹ در یک وبلاگ پارسی‌زبان ایرانی، این مورد را مطرح کردم (البته آن‌زمان هنوز فیلم خصوصی-۱۳۹۰ ساخته نشده بود و روی صحبتم فقط با شوکران بود). در فیلم امریکایی روی سخن Fatal Attraction، بازی‌های همه‌ی بازیگران > همچون خانم *Glenn Close*، و به‌ویژه بازیگر توانا *مایکل داگلاس* بسیار بسودنی و حرفه‌ای (همانند تمام فیلم‌هایی‌ که هنرنمایی‌داشته می‌باشد) - اما آن‌ کجا و این دو کپی ایرانی مسخره کجا؟!. از این کپی‌کاری‌های بی‌شرمانه در سینمای ایران و روسیه، در طی‌ ۲-۳ دهه‌ی اخیر، فراوان یافت می‌شود. جالب این‌جاست که این به‌ظاهرمنتقدین سینمای ایران نیز همه از چنین کپی‌کاری‌هایی‌ بی‌خبر هستند. فیلم *بی‌پولی‌-۱۳۸۶* نیز کپی رقم‌به‌رقم از فیلم *Fun with Dick and Jane-2005* می‌باشد، اما این اوریجینال کجا و آن کپی کجا؟!.

هرکسی از ایران خارج میشه بشدت سیاسی و طرفدار آزادی ملت هستند تازه به یادشون میافته دروغ و فساد در ایران بیداد میکنه