بهروز وثوقی به صدای آمریکا: من تازه شروع کرده بودم اما ۴۴ سال جلوی راهم را گرفتند

جناب *بهروز خان وثوقی*، زندگی‌ برای *افراد خاص*، دو نیمه است. اگر موفقیت در نیمه‌ی اول‌ش بدست آوری، و سپس بنا به دلایلی‌، خواسته یا ناخواسته از آن حال و هوا دور شوی، -و حتا اگر پس از سال‌ها بازگردی-، دیگر هیچ موفقیت تازه‌ای نخواهی داشت. / همیشه فکر می‌کنم که چقدر خوب شد که شما از بازیگری دور شدید. درست است که در طی‌ این سال‌ها نقش‌هایی‌ در آن‌سوی اقیانوس بازی کردید، اما مطرح نشدند، و حتا اگر در ایران هم ۵۷ اتفاق نمی‌‌افتاد و آنجا می‌ماندید، دیگر حرفی‌ برای گفتن نبود، چون در زمان جوانی‌ و دوران خویش، تا بالاترین سکوی موفقیت و شهرت در هنر بازیگری پیش رفتید، قله را فتح کردید - جایی‌ که فرای آن‌، دیگر چیزی وجود ندارد. اما بازیگرانی چون؛ انتظامی، مشایخی، کشاورز، نصیریان، نادره، مهین شهابی، گرجی، با آنکه قبل از ۵۷ هم بازی داشتند، اما هنوز جای پیشرفت داشتند، از این‌رو با ایفای نقش در دهه‌‌های ۶۰ و ۷۰ خورشیدی در ایران، بسیار بالاتر از دوران قبل، مقام کسب کردند و به جایگاه شایسته‌ی خود، در نیمه‌ی دوم زندگی‌‌شان رسیدند، جایگاهی‌ که شما بسی‌ بالاتر از آن، در نیمه‌ی اول زندگی‌ خویش به آن رسیدید.

اینها اصلا بازیگر نبودند و نیستند، با اون فیلم‌های مزخرفشون، یک زن دیسکویی را پیدا می‌کرند بعنوان زن بد، بعد می‌بردن مشهد پاکش می‌کردند! فیلم نبود که!