فضا چگونه انسان را می‌کشد؟

العربیه: بیایید تصور کنید شما فضانوردی هستید که از بخت بد از سفینه خود به بیرون پرتاب شده‌اید و در فضای لایتناهی غوطه‌ور هستید. فضا چگونه شما را می‌کشد؟

لحظه ای که از هوابند به بیرون پرتاب می‌شوید، ممکن است فکر کنید اگر نفس‌تان را حبس کنید، چند دقیقه بیشتر زنده می‌مانید. اما این کار تقریبا بلافاصله نتیجه عکس می‌دهد، چرا که لب‌ها، گلو و سیستم تنفسی فوقانی انسان برای نگه داشتن هوا در برابر خلاء طراحی نشده‌اند.

به همین دلیل هم هرچه تلاش کنید هوا را در ریه خود حبس کنید، به محض ورود به خلاء هوا از ریه‌های شما خارج خواهد شد، و اگر سعی کنید آن را به هر ترتیبی متوقف کنید، به انفجار و پارگی سیستم تنفسی و احتمالا باقی اعضای بدن شما منجر خواهد شد. بی‌هوایی قاتل اصلی انسان در فضاست.

با این حال، بیایید تصور کنیم که این پدیده شما را درجا نمی‌کشد. در فضا هوا برای تنفس وجود ندارد، اما مغز انسان این را نمی‌فهمد. لذا در شرایط بی‌هوایی قلب همچنان پمپاژ می‌کند، و دستگاه گردش خون سلول‌ها را به حرکت درمی‌آورد، اما ریه‌های شما خالی است.

خون کم‌اکسیژن به ریه‌های شما می‌آید و آماده دریافت هوای تازه و حمل آن به اقصی‌نقاط بدن‌تان می‌شود، اما خون جدید هم خالی از اکسیژن است. این باعث می‌شود میزان اکسیژن در بدن به سرعت پایین بیاید.

هنگامی که مغز متوجه کمبود شدید اکسیژن شد، بلافاصله بدن شما را به حالت اضطراری می‌برد. مغز به منظور ادامه حیاتی‌ترین کارکردهای خود و حفظ اکسیژن تا حد ممکن، بزرگترین مصرف‌کننده اکسیژن در بدن، یعنی مغز آگاه شما را خاموش می‌کند.

سرانجام کمبود اکسیژن عوارض جدی خود را بر جای می‌گذارد. اندام‌های اصلی شما یکی یکی از کار می‌افتند. بعد از چند دقیقه بدن شما دچار نارسایی کامل اندام می‌شود، و در آن لحظه مرگ روی می‌دهد.