گزارش شده است که یوگنی پریگوژین، رئیس ارتش خصوصی واگنر، بر اثر سقوط هواپیما در روسیه «کشته شده» است. براساس همین گزارشها ۹ نفر دیگر هم (شامل سه خدمه پرواز) کشته شدهاند.
گزارش شده است که نام آقای پریگوژین در فهرست مسافران این هواپیما بوده است. همین گزارشها حاکیست که ظاهرا او سوار هواپیما هم شده است.
پیشتر کانال تلگرامی نزدیک به گروه واگنر (گری زون) گزارش کرد که این هواپیما، هدف شلیک پدافند هوایی منطقه «توور» در شمال مسکو، پایتخت، قرار گرفته است.
همین کانال تلگرامی ساعتی پس از گزارشهای اولیه خبر از کشته شدن پریگوژین داد و نوشت او «در نتیجه اقدامات خائنان به روسیه کشته شد.»
دو ماه پیش هنگامی که یوگنی پریگوژین، رهبر گروه مزدوران روسی واگنر، و نفرات او علیه تشکیلات نظامی دولت روسیه شورش کردند،
ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری، این اقدام را «خیانت» توصیف کرد و گفت که آنان «از پشت به روسیه خنجر زدهاند.»
رئیس جمهوری روسیه با بیان واضح احساسات خود، قول داد که عاملان شورش مجازات خواهند شد، بنابراین وقتی که نشانهای از این «مجازات» مشاهده نشد، نوعی ناباوری در میان مردم بروز کرد.
زمانی که رسما اعلام شد که تمام اتهامات علیه رئیس و بنیانگذار واگنر و نفراتش کنار گذاشته شده است هرچند در جریان این شورش، چند تن از نفرات ارتش هم کشته شدهاند، این نظر مطرح شد که پریگوژین و دولت روسیه به توافقی در مورد خاتمه شورش دست یافتهاند.
وعده مجازات و در پی آن، نبود هیچگونه مجازاتی طبیعتا باعث شد تا ولادیمیر پوتین شخصیتی ضعیف جلوه کند.
یک روزنامه روسی در اظهار نظری در مورد «مصالحه واگنر و دولت روسیه» برای پایان به شورش در ازای مصونیت از تعقیب قضایی، نوشت: «این نوع مصالحه بین دولتها و مخالفان سیاسی بدون سابقه نیست اما هرگز بین دولت و مجرمان و تروریستها صورت نمیگیرد. آیا این بدان معناست که از این پس باید آقای پریگوژین را یک شخصیت سیاسی تلقی کنیم؟»
اما حالا ناگهان همه چیز متفاوت به نظر میرسد.
درست دو ماه بعد از این ماجرا، گفته میشود که آقای پریگوژین در سقوط و انفجار جت شخصی او در یک مزرعه، کشته شده است. دیمیتری اوتکین، از فرماندهان ارشد واگنر هم همراه او بود.
نخبگان روسی در سوگ آقای پریگوژین اشک چندانی نخواهند ریخت. همین وضعیت در مورد رهبران نظامی روسیه هم مصداق دارد.
آقای پریگوژین آشکارا آنان را محکوم کرده و خواستار برکناری آنان شده بود.
رئیس واگنر مدعی بود که شورش او، که آن را «راهپیمایی برای عدالت» میخواند، دولت ولادیمیر پوتین را هدف قرار نداده بلکه هدف آن سرگتی شویگو، وزیر دفاع، و والری گراسیموف، رئیس ستاد کل ارتش هستند.
اما در حقیقت، شورش واگنر چالشی مستقیم در برابر اقتدار ولادیمیر پوتین و نتیجه آن ۲۴ ساعت تحقیرآمیز برای کرملین بود.
خود آقای پوتین اشاره کرد که دولت روسیه از واگنر حمایت مالی کرده است اما ظاهر پول او وفاداری لازم را خریداری نکرده بود.