اگر کیان پیرفلک به خرداد ماه ۱۴۰۲ میرسید، ده ساله می شد. فرزان دلجو ستاره سالهای دور سینمای ایران که با نقشآفرینی در فیلمهای اجتماعی و تلخ اوایل دهه ۵۰ در خاطرهها ماندگار شده است، در مستند داستانی کوتاه، تکچهرهای از یکی از قربانیان سرکوب خشونتبار اعتراضهای موسوم به جنبش «زن، زندگی، آزادی» به دست داده است.
این مستند داستانگوی کوتاه که زینب مولایی راد مادر این کودک که هدف گلوله مأموران دولتی قرار گرفت، بار دراماتیک آن را بر دوش میکشد «لالهها بیدارند» نام دارد.
فرزان دلجو کهبه همراه برادرش امیر مجاهد کارگردانی پنج فیلم را در سنین جوانی انجام داده که هر کدام ساختههای موفقی بودهاند در سالهای پس از انقلاب و اوایل دهه ۶۰ خورشیدی اولین مجموعه تلویزیونی خارج از ایران را با عنوان «خداحافظ تهران» با همراهی آیلین ویگن، شهرام شبپره و ابی، همان عوامل نام آشنای فیلمهایش «علفهای هرز»، «ماهیها در خاک میمیرند» و «بوی گندم» کارگردانی کرد.
فرزان دلجواو با عبور از چهار دهه، مستندی را با تصاویر سیروس کردونی و موسیقی متن فرخ آهی برای آنچه ادای دین به بچه های ایران می نامد، آماده کردهاست.
فرزان دلجو در گفت و گو با رادیو فردا می گوید به دنبال وجاهت گذشتهاش به عنوان یک فیلمساز نبوده و با امکانات اندک در این سوی دنیا خواسته کاری بکند.
به گفته آقای دلجو کیان در این «مستندگونه»،کیان پیرفلک از دو زاویه دیده شده است؛«کیان دنیای فانی و کیان دنیای باقی».
فرزان دلجو میگوید که قصد دارد این تک چهرهنگاری از قربانیان سرکول خشونتبار اعتراضهای ۱۴۰۱ را ادامه دهد، آن هم در شرایطی که به گفته او سختگیریهای حکومتی بر خانواده قربانیان برای برگزاری یک مراسم ساده بر سر آرامگاه آنها افزایش پیدا کرده است.
مستند «لالهها بیدارند» همزمان با تولد کیان پیرفلک در فضای مجازی در دسترس کاربران قرار گرفته است.