مرگ یک کارگر زن در نیشابور پس از گیر کردن شال او در دستگاه تزریق پلاستیک

 عکس تزیینی استصدای آمریکا: مرگ یک کارگر زن جوان به دلیل گیر کردن شال او و کشیده‌شدنش به داخل دستگاه در ایران بار دیگر خبرساز شد.

رضا علیزاده، جانشین فرمانده انتظامی شهرستان نیشابور، گفت که این کارگر حدودا ۲۶ ساله هنگام کار با دستگاه دکل (تزریق پلاستیک) در کارگاهی در محدوده بلوار رسالت نیشابور دچار حادثه شد.

به گزارش خبرگزاری ایلنا، او بدون توضیح در مورد جزییات حادثه، گفت که پرونده قضایی تشکیل شده است و با دستور تخصصی مقام قضایی، تحقیقات تخصصی و کارشناسی در خصوص سایر ابعاد این حادثه ادامه دارد.

پیش از این نیز حوادثی در مورد کشته شدن کارگران هنگام کار با دستگاه‌های کارگاه‌ها و یا کارخانه‌ها در ایران روی داده است.

یکی از حوادثی که بسیار خبرساز شد، مربوط به کشته شدن یک کارگر ۲۱ ساله به نام مرضیه طاهریان در شیفت شب در کارخانه «نساجی کویر سمنان» در شهرک صنعتی شرق بود. در آن حادثه ابتدا مقنعه‌ این کارگر در دستگاه گیر کرد و سپس سر و بدنش به درون دستگاه کشیده شد و او نهایتا جانش را از دست داد.

همان هنگام مسئولان به دلیل انتشار گسترده خبر و نیز واکنش‌های کاربران شبکه‌های اجتماعی گفتند که «بررسی دقیق» صورت خواهد گرفت و به زودی مشخص خواهد شد که بی‌احتیاطی از جانب چه کسی بوده و چرا این مرگ ناگوار به واقعیت پیوسته است.

در این ارتباط خبرگزاری ایلنا نوشت: «آیا لباس کار این کارگر جوان مناسب بوده؛ آیا دستگاه، زنگ خطر اضطراری داشته و از همه مهمتر، یک دختر جوان و احتمالاً کم تجربه، شیفت شب در کنار یک دستگاه خطرناک و خشن چه می‌کرده است؟»

پیش از آن هم یک کارگر زن در خرداد سال ۹۸، به دلیل گیر کردن لباسش بین دستگاه فشرده‌سازی ضایعات پلاستیک در یک انبار ضایعات در روستای بوجخک در شهرستان نیشابور، جانش را از دست داده بود.

در ارتباط با حوادثی مشابه در مناطق مختلف ایران، سیمین یعقوبیان، فعال کارگری و مشاور امور زنان کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان خراسان رضوی، روز ۲۰ آبان سال ۱۴۰۰ به ایلنا گفت: «به استناد ماده ۶۱ آئین نامه حفاظت و بهداشت عمومی در کارگاه‌ها، کارفرما موظف است در سال، ۲ دست لباس کار مجانی در اختیار کارگر بگذارد.»

خانم یعقوبیان افزود: «لباس کار باید متناسب با نوع کار باشد و طوری تهیه شود که کارگر بتواند به راحتی وظایف محوله را بدون احتمالِ بروز حوادث ناگوار انجام دهد که اتفاقاً یکی از تاکیدات شورای عالی حفاظت فنی به کارفرمایان همین مساله یعنی بحثِ لباس کار ایمن است.»

به گفته او، چند معیار باید در مورد لباس کار در نظر گرفته شود؛ اینکه باید اندازه و متناسب با بدن باشد و کارکنانی که با ماشین کار می‌کنند و یا در جوار ماشین آلات مشغول کار هستند باید از لباس کاری استفاده کنند که هیچ قسمت آن باز یا پاره نباشد.

مشاور امور زنان کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان خراسان رضوی افزود: در صورتی که انجام کاری ایجاب کند که «کارکنان آستین لباس کار خود را مستمراً بالا بزنند باید از لباس کار آستین کوتاه استفاده کنند. ضمن آنکه لباس نسوز مخصوص حفاظت در مقابل حریق، باید شامل کلاه، دستکش و کفش به صورت یک تکه و سر هم باشد.

وی اشاره کرد که لباس کارکنانی که با مواد اسیدی و رادیو اکتیو کار می‌کنند، باید به صورت یک‌پارچه و بدون منفذ، همراه با کلاه مخصوص، کفش و دستکش از جنس خاص و غیر قابل نفوذ باشد.

سیمین یعقوبیان با اعلام اینکه «شناسایی و ارزیابی شرایط محیط کار برای تشخیص کنترل خطرات احتمالی به عهده کارفرما است» گفت: «کارفرما مکلف است تجهیزات ایمنی و لباس کار را فراهم کند، بر روندِ استفاده آن نظارت داشته باشد و دوره‌های آموزشی لازم برای ایمنی در محیط کار را نیز برگزار کند.»

این در شرایطی است که فعالان و تشکل‌های مستقل کارگری و صنفی بارها با اشاره به حوادث ضمن کار، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را متهم کرده‌اند که اقدامی برای افزایش تعداد بازرسان خود انجام نمی‌دهد و در عین حال، نظارت دقیقی بر اجرای اصول ایمنی محیط‌های کار ندارد.