نتایج یک تحقیق نشان داد؛ ماهی‌هایی که خوردن آن‌ها معادل نوشیدن یک ماه آب آلوده است

 صید یک قزل آلای از رودخانه ساکرامنتو
مواد شیمیایی معروف به PFAS (مواد پر- و پلی فلوئوروآلکی) برای اولین بار در دهه ۱۹۴۰ برای مقاومت در برابر آب و گرما تولید شد و اکنون در وسائلی مانند تابه های نچسب، منسوجات، فوم های اطفاء حریق و بسته بندی مواد غذایی استفاده می شود.

پایداری و تخریب ناپذیری PFAS باعث شده آلاینده‌های ناشی از آن در طول زمان در هوا، خاک، دریاچه‌ها، رودخانه‌ها، غذا، آب آشامیدنی و حتی بدن ما تجمع یابند. تحقیقات نشان می‌دهد این آلاینده می‌تواند تاثیرات مخربی از جمله آسیب کبدی، کلسترول بالا، کاهش پاسخ‌های ایمنی و ایجاد انواع مختلفی از سرطان بر سلامت افراد داشته باشد. همین امر باعث شده است که درخواست‌ها برای اعمال مقررات سخت‌گیرانه‌تر در استفاده از PFAS افرایش یابد.

در همین راستا تیمی از محققان برای کشف آلودگی PFAS در ماهی‌های صید محلی، تحقیقاتی را بر روی بیش از ۵۰۰ نمونه ماهی صید شده از رودخانه‌ها و دریاچه‌های سراسر ایالات متحده بین سال های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ انجام دادند که نتایج آن به تازگی در مجله تخصصی Environmental Research منتشر شده است.

بر اساس این مطالعات میانگین سطح ماده شیمیایی PFAS در ماهی‌ها ۹۵۰۰ نانوگرم بر کیلوگرم بوده است. محققان همچنین محاسبه کردند که خوردن تنها یک ماهی آب شیرین برابر با آشامیدن یک ماه آب آلوده به آلاینده PFOS به میزان ۴۸ در تریلیون است.

در این مطالعه همچین آمده است که سطح کل PFAS در ماهی های آب شیرین ۲۷۸ برابر بیشتر از آن چیزی است که در ماهی های تجاری به فروش می‌رسد.
بزرگترین تهدید شیمیایی قرن ۲۱
دیوید اندروز، دانشمندی که این مطالعات را رهبری کرده است در این‌باره می‌گوید: «من دیگر نمی توانم بدون فکر کردن به آلودگی PFAS به ماهی نگاه کنم. یافته‌های این مطالعه به‌ویژه به دلیل تأثیر این آلاینده بر جوامع محرومی که ماهی را به عنوان منبع پروتئین یا به دلایل اجتماعی و فرهنگی مصرف می‌کنند، نگران‌کننده بود. من از این‌که شرکت‌های سازنده و مصرف کننده PFAS، جهان را آلوده کرده‌اند و مسئولیتی در این زمنیه بر عهده نگرفته‌اند به شدت عصبانی هستم.»

اندروز همچنین در ادامه خواستار اعمال مقررات سخت گیرانه تر برای پایان دادن به استفاده‌های غیر ضروری از PFAS شد.

پاتریک برن، محقق در حوزه آلودگی زیست محیطی در دانشگاه جان مورز لیورپول نیز نتایج این تحقیقات را مهم دانست و گفت: «این مطالعه به این دلیل بسیارمهم است که اولین شواهد را برای انتقال گسترده PFAS به طور مستقیم از ماهی به انسان ارائه می‌کند. PFAS احتمالاً بزرگترین تهدید شیمیایی است که بشر در قرن بیست و یکم با آن مواجه است.»

مطالعه در این زمینه پس از آن انجام شد که دانمارک، آلمان، هلند، نروژ و سوئد پیشنهادی را برای ممنوعیت PFAS به آژانس مواد شیمیایی اروپا ارائه کردند. آژانس در بیانیه ای اعلام کرد، این پیشنهاد که یکی از گستره‌ترین درخواست‌ها در تاریخ اتحادیه اروپا بوده است پس از آن ارائه شد که پنج کشور اروپایی دریافتند که PFAS به اندازه کافی کنترل نشده است و اعمال مقررات بیشتری در سراسر اروپا در این مورد نیاز است.