دانشمندان استرالیا «کلیتوریس» را در بدن مارهای ماده پیدا کردند

کشف کلیتوریس در مارها نشان می‌دهد که احتمالا در روند جفت‌گیری آنها رفتارهای اغواگرانه و لذت وجود داشته باشدبی بی سی: دانشمندان استرالیا کشف کرده‌اند که مارهای ماده دارای کلیتوریس هستند؛ این کشف تصور دیرینه مبنی بر نبود اندام جنسی در مارهای ماده را زیر و زبر می‌کند.

پژوهشی که امروز، چهارشنبه ۱۴ دسامبر۲۰۲۲، منتشر شده است اولین جزئیات کالبدشناسی و تشریحی مناسب از اندام تناسلی مارهای ماده را ارائه می‌دهد.

کلیتوریس بخشی از اندام جنسی ماده است که عمدتا در پستانداران وجود دارد. نقش کلیتوریس صرفا در برانگیختگی جنسی و رسیدن به اوج لذت جنسی است.

این در حالی است که آلت تناسلی مار نر - همی‌پنس‌ها (جفت اندام‌های تناسلی در پولکداران) - برای دهه‌ها مورد مطالعه قرار گرفته است. آنها دوبخشی هستند و در بعضی از انواع مارها با خارهایی پوشانده شده‌اند. این اندام‌ها اغلب درون بدن به شکل آویزان باقی می‌مانند، تا در هنگام آمیزش جنسی بیرون بیایند.

اما محققان گفته‌اند که اندام جنسی در مارهای ماده «در مقایسه [با اندام تناسلی نر] نادیده گرفته شده بود». البته این موضوع لزوما به دلیل دشواری کشف آن نبود، بلکه دانشمندان واقعا در جستجوی آن نبودند.

مگان فولوِل، محقق اصلی این پژوهش، درمورد عدم دانش در این زمینه می‌گوید: «ترکیبی از تابو بودن دستگاه تناسلی ماده، ناتوانی دانشمندان در یافتن آن، و پذیرش نامگذاری و برچسب اشتباه 'مارهای بین‌جنسی' توسط افراد، موجب آن بوده است».

مقاله مشترک خانم فولوِل که در ژورنال «مجموعه مقالات انجمن سلطنتی» (Proceedings of the Royal Society B Journal) این هفته منتشر شد، تعیین می‌کند که کلیتوریس در دم یک مار ماده قرار داد.

به این ترتیب، مارهای ماده دارای دو کلیتوریس مجزا هستند - همی‌کلیتور - که توسط بافتی از هم جدا و در قسمت زیرین دم پنهان شده‌اند. به گفته محققان، این اندام دو جداره از چندین عصب و کلاژن و گلبول‌های قرمز خونی، که با بافت نعوظ در آلت تناسلی مارهای نر سازگار است، تشکیل شده است.

خانم فولوِل گفت که او شروع به جستجوی این اندام کرد، چرا که نوشته‌های علمی را که درمورد اندام‌های جنسی مار ماده خوانده بود - این که آنها یا آن را اصلا نداشتند یا در طی تکامل از دست داده بودند - «برای من قابل پذیرش نبود».

او گفت: «من می‌دانم که این [کلیتوریس] در بسیاری از حیوانات وجود دارد و منطقی نیست که در مارها وجود نداشته باشد.»

او گفت: «فقط لازم بود که نگاهی بیندازم تا ببینم آیا این اندام وجود دارد یا از بین رفته است.»

او شروع به کار روی یک مار مرده «اَدِر» کرد و بلافاصله کلیتوریس - ارگانی به شکل قلب - را در نزدیکی غدد بویایی مار که برای جذب شرکای جفت‌گیری استفاده می‌کند، پیدا کرد.

او گفت: «این اندام دوبخشی به طور کاملا برجسته و بارز در مار ماده وجود داشت، که کاملا با بافت اطرافش متفاوت بود - و هیچ چیزی دال بر اندام‌های جنسی [آلت تناسلی نر] که قبلا دیده بودم، در آن وجود نداشت.»

تیم پژوهش خانم فولوِل سپس این موضوع را در انواع مارها مطالعه کرد؛ آنها در مجموع ۹ گونه ازجمله مار پیتون فرشی، اَدِر آفریقایی، و افعی اروپایی را کالبدشکافی کردند. همی‌کلیتورها اگرچه در انواع مار از نظر اندازه متفاوت بودند، اما در همه آنها قابل تمایز بودند.
بازنویسی رابطه جنسی مارها
این یافته اکنون راه را باز می‌کند تا نظریه‌های جدیدی درمورد رابطه جنسی مارها ارائه شود، که می‌تواند شامل تحریک و لذت در مار ماده باشد.

خانم فولوِل می‌گوید تا پیش از این، دانشمندان بر این باور بودند که رابطه جنسی مارها «بیشتر موضوع اجبار و جفت‌گیری از جانب مار نر است».

دلیل این باور هم این بود که مارهای نر معمولا در طول جفت‌گیری از نظر فیزیکی تهاجمی رفتار می‌کنند، در حال که مارهای ماده بیشتر «آرام» هستند.

او گفت: «اما اکنون با یافتن کلیتوریس، می‌توانیم بیشتر به دنبال اغوا و تحریک به‌عنوان شکل دیگری از تمایل و احتمال بیشتر مارهای ماده برای زندگی با مار نر باشیم.»

او توضیح می‌دهد که این یافته همچنین نور جدیدی بر فرضیه‌ها درمورد رفتارهای جنسی پیش از رابطه در مارها می‌اندازد. مارهای نر اغلب دور دم شریک زندگی خود - جایی که کلیتوریس قرار دارد - می‌پیچند و موج می‌زنند.

خانم فوکوِل می‌گوید رفتارهای زیادی از جانب مار نر وجود دارد که احتمالا برای تحریک مار ماده باشد.

او گفت که این یافته در دنیای علم در زمینه مطالعات مارها با استقبال مثبتی روبرو شده است، «یک شوک است چرا که برای چنین مدت طولانی نادیده گرفته شده بود، اما همچنین شگفت‌انگیز است چرا که وجود آن منطقی است».

خانم فوکوِل اشاره کرد که در برخی از گونه‌های مار، کلیتوریس شکننده و بویژه کوچک است - کمتر از یک میلی‌متر.

همچنین یک باور رایج وجود داشت که مارهای ماده نسخه کوچکتری از همی‌پنس مار نر را دارند، همانطور که در مارمولک‌های مانیتور (بُزمَجه) دیده می‌شود. به این ترتیب، در برخی از مطالعات روی مارهای بین‌جنسی، دانشمندان به اشتباه همی‌پنیس‌ها را به‌عنوان همی‌کلیتور نامگذاری کرده‌اند.

کیت سندرز، دانشیار در دانشگاه آدلاید در استرالیا و یکی از دیگر محققان این پژوهش، گفت که اگر «نگاه نو» خانم فولوِل نبود، این کشف صورت نمی‌گرفت.

خانم سندرز گفت: «این کشف نشان می‌دهد که چگونه علم برای پیشرفت به متفکران متنوع با ایده‌های متنوع نیاز دارد.»