العربیه: این یک اصل علمی ثابتشده است که اگر در هنگام بارندگی و رعد و برق یک جسم فلزی بزرگ در فضای باز قرار بگیرد، احتمال زیادی وجود دارد که دچار صاعقه شود. بر همین اساس، موشکهای فضایی نیز تا زمانی که از جو زمین خارج نشدهاند، میتوانند گرفتار صاعقه شوند.
یکی از مشهورترین نمونههای برخورد صاعقه به فضاپیما در جریان ماموریت «آپولو 12» ناسا به مقصد ماه اتفاق افتاد. روز 14 نوامبر 1969 که قرار بود موشک «ساترن وی» به فضا پرتاب شود، هوا ابری بود. بلافاصله پس از پرتاب موشک، صاعقه دو بار به آن اصابت کرد.
این امر باعث شد تا چند مورد از ابزارهای دقیق، نمایشگرها، و مخازن سوخت موشک خاموش شود. کنترل بحران ماهرانه توسط دو نفر، جان آرون مدیر کنترل پرواز روی زمین و آلن بین فضانورد درون موشک، عملیات را نجات داد و موشک توانست طبق برنامه به سوی ماه پیش برود.
بعدها تحقیقات ناسا درباره آن حادثه نشان داد که طول بلند موشک فلزی، به علاوه دنباله اگزوزی که در هوا باقی میگذارد و میدان الکتریکی ایجاد میکند، باعث شده بود رعد و برق به موشک بخورد و از طریق دنباله اگزوز به زمین برسد.
اگرچه حادثه آپولو 12 خسارت جانی و عملیاتی به بار نیاورد، اما ناسا از آن درس گرفت، و پس از آن، علاوه بر سختگیرانهتر کردن دستورالعملهای آب و هوایی برای پرتاب موشکها، مکانیسمهای خنثیسازی صاعقه در خود موشک و تأسیسات پرتاب تعبیه کرد. حادثهای مشابه در سال 2019 برای یک فضاپیمای روسی روی داد. موشک «سویوز» سازمان فضانوردی روسیه «روسکوسموس» پس از پرتاب از مرکز فضایی پلستسک، حین صعود در آسمان مورد اصابت صاعقه قرار گرفت.
موشک سویوز که سیستم خنثیسازی صاعقه مشابه موشکهای ناسا دارد، توانست به صعود ادامه دهد و سه ساعت و نیم بعد به مقصد خود در مدار پایینی زمین رسید و محموله خود را طبق برنامه تحویل داد. وزارت دفاع روسیه بعدا تایید کرد که برای فضاپیما هیچ اتفاق بدی نیفتاده بود.
+2
رأی دهید
-0
نظر شما چیست؟
جهت درج دیدگاه خود می بایست در سایت عضو شده و لوگین نمایید.