پرسش یک قربانی از ضارب حکومتی‌اش: چرا وقت شلیک «لبخند بر لبانت بود؟»

 غزل رنجکش بینایی چشم راستش را بر اثر اصابت گلوله ساچمه‌ای از دست داد (عکس از صفحه اینستاگرام غزل رنجکش)صدای آمریکا: روایت یکی از قربانیان سرکوب اعتراضات اخیر از شلیک منجر به نابینایی‌اش و نیز پرسشی که او خطاب به ضاربش مطرح کرده با استقبال گسترده‌ای در فضای مجازی رو‌به‌رو شده است.

غزل رنجکش، دانشجوی رشته حقوق بندرعباس، روز ۲۴ آبان زمانی که از محل کارش به خانه بازمی‌گشت بر اثر شلیک گلوله ساچمه‌ای توسط فردی که گفته می‌شود «یک مامور لباس شخصی» حکومت جمهوری اسلامی بود، بینایی چشم راستش را از دست داد.

غزل در پستی در حساب اینستاگرام خود ماجرای اصابت گلوله به چشمش را توضیح داده است.

او در این پست نوشته است: «من فقط بعد از ۴ ساعت سر کلاس بودن و ۹ ساعت سرکار بودن داشتم برمی‌گشتم خونه تا استراحت کنم…»

زمانی او که به همراه مادرش در راه بازگشت به خانه بود متوجه شد مردی مسلح به سوی آنها نشانه رفته است. غزل خود را سپر بلای مادرش کرد.

غزل می‌نویسد کسی که او را هدف قرار داد «نمیدونست من ضد گلوله‌ام، نمیدونست روح و جسم من فراتر از اینه که با دیدن تفنگ تو دستش دلم بلرزه عقب بکشم تا مبادا تیر به مادرم بخوره…!»

او در ادامه نوشته است: «آخرین تصویری که چشم راستم ثبت کرد؛ لبخند اون شخص موقع شلیک کردن بود…»

بعد از برخورد گلوله ساچمه‌ای به چشمش، غزل می‌گوید تنها جمله‌هایی که از دهانش بیرون آمد این بود: «مامان تیر خوردی، حالت خوبه؟ من هنوز کتابامو چاپ نکردم! چشمام خیلی خوشگل بودااا همه میگفتن…»

اما او می‌نویسد خوشحال است که مادرش سالم است و مصمم است که کتاب‌هایش را چاپ کند.

هر چند، غزل می‌گوید که هر وقت جلوی آینه می‌رود یک غریبه را می‌بیند و این پرسش برایش پیش می‌آید: «چرا منو زدی؟ چرا لبخند رو لبات بود…؟!»

غزل رنجکش ضمن اشاره به این که درآوردن ساچمه‌ها از چشمش سه ساعت طول کشید، نوشته است: «پلکم با جراحی پلاستیک ترمیم شده؛ حدود ۵۲ تا بخیه رو چشم راستم هست؛ و دیگه بینایی نداره، چون شبکیه کاملا آسیب دیده، امکان پیوند قرنیه وجود نداره…»

غزل یکی از صدها تن از قربانیانی است که در هفته‌های گذشته بر اثر اصابت گلوله‌های ساچمه‌ای به دست ماموران حکومت جمهوری اسلامی آسیب دیده‌اند.

ایران از زمان مرگ مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد در ۲۵ شهریور تاکنون صحنه تظاهرات معترضان بوده است. بنا بر اعلام دفتر کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، تاکنون دست‌کم ۳۰۰ نفر، از جمله بیش از ۴۰ کودک، در ۲۵ استان ایران در جریان سرکوب تظاهرات جان باخته‌اند. این در حالی است که کنشگران و نهادهای حقوق بشری شمار تلفات را بسیار بیش از این رقم می‌دانند.