ماموران سرکوبگر در یزد پس از کتک خوردن از مردم با یکدیگر دعوا می کنند- شنبه ۷ آبان

در اعتراضات (این کلمه به تناسب کمیت و کیفیت تقابل حکومتها با خواسته های جامعه به حق یا به دلخواه انواع اسامی شورش،انقلاب،اغتشاش،اعتراض و غیره با زیر شاخه های متفاوت در سراسر جهان به خود میگیرد که بدلیل گستردگی و در این کامنت بدلیل خارج بودن از موضوع بحث از آن میگذریم ولی من اینجا از کلمه معترض استفاده میکنم چون بنظرم هنوز جنبش حال حاضر مردم ایران اعتراضی است)؛ در تقابل نیروهای سرکوب حکومتی با مردم معترض یکی از فاکتورهای اساسی میزان خشونت به کار رفته در تقابل میان این دو طرف است، بصورت طبیعی نیروهای سرکوبگر با پشتوانه سیاسی،اقتصادی،آموزشی و پرورشی و وحشیانه تر در حکومتهای ایدئولوگ و توسعه نیافته به قصد سرکوب و شدت عمل در مقابل معترضین جامعه وارد میشوند، شدت عمل این نیروها بدلیل ساختار آنها بعنوان مثال در سوئد با سوریه همانقدر متفاوت است که در داخل ایران بعنوان مثال در یزد با بلوچستان!

اما در ادامه میخواهم به چگونگی برقراری توازن با یکی از فاکتورهای بکار رفته و تعیین کننده در تقابل میان نیروهای سرکوبگر حکومتی و مردم معترض بپردازم، بطور طبیعی خشونت بکار برده در میان سرکوبگران حکومت اسلامی،داعش،طالبان و غیره که شعار آنها *النصره بالرعب* (پیروزی با رعب و وحشت) است، بسیار متفاوت و نه تنها فاقد هرگونه هویت انسانی است بلکه مادون حیوانیست، برای این نیروها نه تنها ضرب و جرح و کشتن طرف مقابل تسلی خاطر نخواهد بود، بلکه بکار بردن انواع جنایاتی که حتی تا به امروز در تاریخ بشری بکار نرفته، ذهن هیولا وار و مادون حیوانی آنها در عمل و گفتار و استفاده از انواع ترفندها بکار میبرد؛ در حال حاضر در مقابل خشونت صد در صدی نیروهای سرکوبگر حکومتی، میتوانم بگویم مردم معترض تنها از بکار بردن پنج درصد خشونت در مقابل سرکوبگران بهره برده اند و همین باعث ریزش بالای روانی و عملی آنها شده است و در هنگامیکه برخی نقاط و شهرهای ایران این خشونت مردمی با دستان خالی به سقف پانزده درصد رسیده، شهر یا محله بصورت صد در صدی از اشغال در آمده است!

یک داستان تاریخی شنیدم که میگوید در زمان اشغال سرزمین ایران توسط مغول، دو سرباز زخمی مغول هنگام فرار از نبردی با ایرانیان دلاور بر سر راه خود به کاروان کوچکی میرسند، و این دو سرباز دست خالی خطی دایره وار دور مردان میکشند و میگویند تا زمانی که شمشیرهایمان را آوردیم و سر از تنتان جدا کردیم و به زنان و کودکانتان تجاوز کردیم از این خط خارج نمیشوید، آن دو سرباز بدلیل شدت جراحات وارده و نبود انگیزه و ترس از برخورد دوباره با دلاوران هرگز برنمیگردند؛ اما دو سرباز گذری دیگر مغول که بعد از چندی، اتفاقی به این جمع خودباخته ترسو میرسند و داستان را میشنوند، دقیقاً همین بلا را بر سرشان می آورند؛ نسل بازماند امروزین از همین اختگان تاریخی، همان صادراتیهایی هستند که سالها از مزایای خشونت پرهیزی در گوشمان کردند و امروز تازه کلید واژه دفاع مشروع را کشف کردند! یعنی وقتی بدنت پُر از گلوله شد میتوانی یه مُشت بزنی!

باز دوباره یک ساندیسخور دید یکی از ایران کامنت میگذاره و شروع کرد بهش منفی دادن کاملاً مشخصه که ساندیسی کجاش داره میسوزه وقتی یک کامنت انتقادی از داخل ایران میبینه! ساندیسی آب رو بریز اونجات که میسوزه