اکوسیستم اقیانوسی که ممکن است کلید حیات فرازمینی باشد

العربیه: «میدان آب‌گرمایشی شهر گمشده» در عمق بیش از 700 متری اقیانوس، که دانشمندان آن را در سال 2000 کشف کردند، کهن‌ترین منطقه شناخته‌شده در آب‌های روی سیاره ماست که گازهای گوشته زمین را به‌طور طبیعی متصاعد می‌کند.

این محوطه در نوک قله یک کوه زیردریایی در غرب خط الراس میانی اقیانوس اطلس قرار دارد، و تشکیل شده از برج‌هایی که از اعماق اقیانوس به سوی سطح آب سرکشیده‌اند.

ارتفاع این برج‌ها متغیر است. برخی از آنها تنها چند سانتی‌متر از سطح زمین بلندترند، و برخی دیگر ده‌ها متر ارتفاع دارند. بلندترین این برج‌ها که به نام «پوزایدون» یا خدای یونانی دریا نامگذاری شده است، شصت متر ارتفاع دارد.

گوشته زمین که در این منطقه در حال حرکت رو به بالاست، به مدت حداقل 120000 سال و یا بیشتر نسبت به آب اقیانوس واکنش شیمیایی نشان داده و هیدروژن، متان و سایر گازها را در اعماق دریا آزاد کرده است.

برج‌های شهر گمشده در حقیقت دودکش‌هایی هستند که گازهایی با دمای 40 درجه سانتیگراد را از خود به بیرون می‌دهند. در این محیط شگفت‌انگیز، هیدروکربن‌ها جوامع میکروبی را حتی بدون وجود اکسیژن تغذیه می‌کنند.

به خاطر گرمای محیط و وجود منابع غذایی، حلزون‌ها و سخت‌پوستان جذب دودکش‌ها می‌شوند. جانداران بزرگتر همچون خرچنگ‌ها، میگوها، خارپشت‌های دریایی و مارماهی نیز در شهر گمشده یافت می‌شوند.

نکته مهم درباره هیدروکربن‌های تولیدشده توسط برج‌های شهر گمشده این است که آنها با استفاده از دی اکسید کربن اتمسفر یا نور خورشید ایجاد نشده‌اند، بلکه واکنش‌های شیمیایی در اعماق دریا آنها را ساخته است، که نشان می‌دهد راه‌های مختلفی برای تولید هیدروکربن، ماده اصلی سازنده گونه‌های حیاتی، در جهان وجود دارد.

کشف چنین نکته مهمی دانشمندان را به این باور رسانده که در محیط‌های فرازمینی که نور خورشید و اتمسفر وجود ندارد، حیات می‌تواند با استفاده از روش برج‌های شهر گمشده به وجود آمده باشد.

بر فرض مثال، آنها گمانه می‌زنند که چنین اکوسیستمی می‌تواند در حال حاضر در «انسلادوس» قمر زحل یا «اروپا» قمر مشتری نیز وجود داشته باشد، و به احتمال زیاد در گذشته دور در سیاره مریخ هم موجود بوده است.