استاد دانشگاهی در کلکته:«به دلیل عکس‌هایم با بیکینی وادار به استعفا از دانشگاه شدم»

بی بی سی: یک دانشگاه مشهور خصوصی در شرق کلکته در چند ماه گذشته درگیر ماجرایی جنجالی بوده است.

استاد‌یار سابق دانشگاه سن‌خاویر در گفتگو با بی‌بی‌سی گفت به دلیل به اشتراک گذاشتن عکس‌هایش با بیکینی در اینستاگرام وادار به استعفا شده است، اتهامی که دانشگاه آن را رد کرده است.

این استاد ۳۱ ساله که خواسته است نامش محفوظ بماند مسئولان دانشگاه را متهم به «آزار جنسی» کرده است و می‌گوید «او را مورد اذیت و آزار قرار داده‌اند، به او توهین کرده‌اند و تحت فشار اخلاقی باور‌های اجتماعی هند قرار گرفته است».

او به پلیس شکایت کرده است و اخطار قانونی هم برای دانشگاه فرستاده است که در پاسخ، دانشگاه او را متهم به افترا‌ کرده‌ و خواهان پرداخت غرامت ۹۹۰ میلیون روپیه‌ای معادل ۱۲،۴ میلیون دلار شده‌ است.
«مرا به اتاق بازجویی بردند»
استادیار دانشگاه می‌گوید از ۹ اوت سال ۲۰۲۱ برای تدریس کلاس‌های زبان انگلیسی دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد به این دانشگاه پیوسته است.

دو ماه بعد، او را به دفتر معاون رئیس دانشگاه خواستند.

او را «به اتاق بازجویی بردند» که در آن گروهی متشکل از فلیکس راج، معاون رئیس دانشگاه (و کشیش فرقه یسوعی)، آشیش میترا، رئیس اداره آموزش و پنج زن دیگر حضور داشتند.

به او اطلاع دادند که پدر یکی از پسران دانشجوی سال اولی از او شکایت کرده است.

«معاون دانشگاه گفت پدر این دانشجو پسرش را در حال تماشای عکس‌های من در اینستاگرام دیده است که در آنها فقط لباس زیر بر تن دارم. به گفته او این عکس‌ها غیر‌اخلاقی بوده و از دانشگاه خواسته است که از پسرش در برابر چنین ابتذال و هرزگی محافظت کند».  

کاغذی که روی آن «چهار‌ پنج عکس» از من قرار داشت بین گروه بازجویان دست‌به‌دست می‌شد و از من خواستند تا تائید کنم که این عکس‌های من است.
«دریافتم که قربانی نقشه‌های آنها شده‌ام»
 او می‌گوید آن عکس‌ها با مایوی دوتکه، سلفی‌هایی بود که در اتاقش گرفته بود و در استوری اینستاگرام به اشتراک گذاشته بود یعنی بعد از ۲۴ ساعت دیگر قابل‌مشاهده نبودند.

او به کمیته دانشگاه توضیح داد این عکس‌ها را ۱۳ ژوئن ۲۰۲۱، حدود دو ماه پیش شروع کار در دانشگاه و پیش از پذیرفتن فالوئر‌هایی از میان دانشجویانش در حساب کاربری خصوصی خود به اشتراک گذاشته بود اما آنها توضیحات او را نپذیرفتند.

او می‌گوید: «حسابی جا خوردم. وقتی عکس‌ها را دیدم وحشت کردم. از اینکه عکس‌های خصوصی من بدون رضایت من دست‌به‌دست می‌شد احساس عجیب‌و‌غریبی کردم».

«حتی دلم نمی‌خواست عکس‌های خودم را ببینم، طوری که آنها را نشان می‌دادند و درباره آن حرف می‌زدند باعث می‌شد من هم از آنها احساس شرمسار کنم. احساس کردم قربانی نقشه و فضا‌سازی آنها شده‌‌ام، حس می‌کردم می‌خواهند مرا در‌هم‌بشکنند».
«والدین خودت عکس‌ها را دیده‌اند؟»
«از من پرسیدند چرا چنین کاری کرده‌ام؟ آیا به‌عنوان یک زن فکر نکردم این کار ناخوشایند است؟ به‌عنوان استاد وظیفه من مگر این نیست که جامعه را در مسیر درست هدایت کنم؟ مگر خبر ندارم که زنان باید چه حدی از پوشش را رعایت کنند؟».

«آنها به من گفتند باعث شرمساری و بدنامی دانشگاه شده‌ام. از من پرسیدند آیا مادر و پدرم در اینستاگرام هستند و این عکس‌ها را دیده‌اند؟ احساس بیزاری و ضربه روحی می‌کردم».   

از او خواستند تا روز بعد با گزارش مکتوب ماجرا بازگردد.
عذر‌خواهی و «اجبار به استعفا»
روز بعد این استاد به دفتر معاون دانشگاه می‌شود و عذر‌خواهی می‌کند همراه با «توصیه‌نامه‌ یکی از اعضای هیئت علمی» هم‌کلاسی سابق او و استاد‌یار فعلی دانشگاه که یکی از اعضای گروهی بود که از او بازجویی می‌کردند.

او در نامه عذر‌خواهی نوشته بود: « عذر‌خواهی می‌کنم اگر از عکس‌های من چنین برداشت شده که باعث خدشه‌دار شدن نام و اعتبار دانشگاه شده است».

او می‌گوید «یکی از آزارنده‌ترین تجربه‌های زندگی‌ام بود» و انتظار داشت ماجرا به همین‌جا ختم شود.

«اما معاون دانشگاه به من گفت که کمیته به اتفاق آرا پیشنهاد اخراج مرا داده است. او گفت این عکس‌ها پر‌بازدید شده است و بیشتر دانشجویان آنها را دیده‌اند و دیگر مرا به عنوان استاد جدی نخواهند گرفت و مادر و پدر‌ها هم شکایت خواهند کرد. او گفت بهتر است خودم داوطلبانه استعفا بدهم».

او گفت اگر این کار را نکنم به زندان خواهم افتاد چون پدر آن دانشجو قصد دارد به پلیس شکایت کند و من دستگیر خواهم شد.

او می‌گوید: «راه چاره‌ای نداشتم، قبول کردم و استعفا دادم».

«اما خشمگین بودم و در پی راهی قانونی بودم. چون عکس‌های من بدون اجازه من دانلود شده بود، از آنها اسکرین‌شات گرفته و به اشتراک گذاشته بودند، وکیل من پیشنهاد کرد که شکایتی مبنی بر آزار جنسی  برای پلیس جرایم سایبری تنظیم کنم».
"ما از او نخواستیم کارش را ترک کند"
 پدر روحانی فلیکس راج، درباره پیشنهاد کمیته مبنی بر استعفای او اظهار‌نظری نکرد اما همه اتهامات به دانشگاه و خودش را رد کرد.

«ما مؤسسه معتبر علمی و آموزشی هستیم. به عنوان بزرگ‌تر و رئیس دانشگاه به او گفتم که نباید چنین عکس‌هایی را به اشتراک می‌گذاشت».

او می‌گوید «به‌هیچ‌وجه او را وادار به استعفا نکرده‌ام و او به میل و اراده خودش استعفا داده است».

«او ۸ اکتبر ۲۰۲۱ نامه عذر‌خواهی نوشت. ما آن را پذیرفتیم. به نظر من نشانه خوبی بود اما ۲۵ اکتبر پس از تعطیلات جشنواره پوجا، نامه استعفای خود را تحویل داد».

معاون رئیس دانشگاه در ادامه می‌گوید: «من انتظار داشتم پس از تعطیلات سر کار بیاید. نمی‌دانم در آن دو هفته چه روی داده است. ما هیچ خشم و کینه‌ای نسبت به او نداریم و با او رفتار مناسبی داشتیم».

درباره اظهار‌نظر او مبنی بر اینکه این عکس‌ها پس از شروع کار او در دانشگاه دیگر در اینستاگرام در دسترس نبوده است و اینکه او را تحت فشار و آزار قرار داده‌اند، فلیکس راج گفت: «من در فناوری‌های اینترنتی وارد نیستم».  
«فشار بی‌رحمانه اخلاق مرسوم اجتماع هند»
رفتار با این استاد دانشگاه با انتقاد گسترده بسیاری از دانشجویان سابق و فعلی دانشگاه رو‌به‌رو شد که آن را «ارتجاعی» می‌دانستند.

طومار دادخواهی چنج که گورو بانرجی، دانشجوی سابق آن را به راه انداخت با بیش از ۲۵،۰۰۰ امضا برای وزیر آموزش‌عالی ایالت بنگال فرستاده شد.

آقای بانرجی به بی‌بی‌سی گفت که از دانشگاه می‌خواهد که از این استاد عذر‌خواهی کند و از دولت می‌خواهد تا در برابر این رفتار‌های ناروای کمیته انضباطی اقدامات مقتضی را انجام دهد.

او می‌گوید: «خوشحالم که افراد بسیاری مانند من از این موضوع که دانشگاه امکان و قدرت چنین کاری داشته است نگران شده‌اند».  

به‌تازگی چندین دانشجوی این دانشگاه با لباس‌های سیاه در فضای بیرون غذا‌خوری دانشگاه در همراهی و حمایت از این استاد، اعتراض خاموش اجرا کردند.  

یکی از شرکت‌کنندگان در این اعتراض می‌گوید: «ما اینجا آمده‌ایم تا به این شکل وحشیانه تحمیل باور‌های اجتماعی مرسوم هند  به یکی از استادان دانشگاه اعتراض کنیم».

او می‌گوید: «به‌هیچ عنوان چنین رفتاری پذیرفتنی نیست. آنچه فرد در فضا و حریم خصوصی خود انجام می‌دهد به دیگران چه ربطی دارد؟ حریم شخصی افراد باید محفوظ بماند».

او می‌افزاید: «هولناک این است که اعضای کمیته انضباطی که شامل پنج زن بودند هیچ نمی‌دانند که این کار تحمیل باور‌های اجتماع به فرد است؟».  
«شاید در این ماجرا پیروز نشوم»
این استاد می‌گوید از انبوه حمایت و همراهی افراد گوناگون شادمان و سپاسگزار است.

«پس از ماه‌ها آزار و تحقیر، تائید و همراهی مردم به من نشان داد که ماجرا چقدر مسخره بوده است».

او می‌گوید حق خود‌بیان‌گری و حریم خصوصی خدشه‌ناپذیر است و قانون اساسی هند آن را به رسمیت شناخته است و چنین «نظارت»‌هایی فراتر هم محیط‌های کاری هم اعمال می‌شود.   

او می‌پرسد:«چطور دانشگاه با وجود مقررات شبکه‌های اجتماعی توانسته است به مطالب من  پیش از آغاز به کار دانشگاه دسترسی پیدا کند؟».

«اعتقاد راسخ من این است که هیچ کار خلافی مرتکب نشده‌ام. شاید در این ماجرا پیروز نشوم اما این نبردی مهم برای من است».