آیا دوباره پر کردن بطری های پلاستیکی سلامتی ما را به خطر می‌اندازد؟

 بطری آب معدنی
بر اساس یافته‌های این تحقیق از هر ۹ بطری‌ آب‌معدنی دستکم در ۷ بطری وجود ذرات ریز پلاستیکی معلق در آب تایید شده است. اندازه این ذرات معمولا کوچکتر از ۵ میلیمتر است و تعدادشان غالبا کم ولی در آب تولیدی کارخانه‌های مختلف متفاوت است. بعنوان نمونه، یک بطری‌ کوچک آب مخصوص کودکان مارک «ویتل» Vittel نسبت به بقیه مارک‌های موجود در بازار فرانسه حاوی ذرات پلاستیکی بیشتری بوده است در حالیکه در آب‌های تولیدی کارخانه «وُلویک» Volvic اثری از این ذرات تابحال دیده نشده است.

ماگالی رینگوت، از موسسه «اقدام برای محیط‌زیست» می‌گویند: «آلودگی ها مربوط به زمان بسته‌بندی است حالا چه خود بطری چه درب بطری. در واقع پلاستیک در آب بسته‌بندی شده وجود ندارد و مواد افزودنی هم تابع فرمول‌های مخفی صنایع است که ما دقیقا نمی‌دانیم در معرض چه محلول شیمایی با چه کیفیتی قرار داریم.»

در واقع این احتمال وجود دارد که پلاستیک درب بطری یا بدنه بطری خرد و در آب پخش شود. ناتالی گونتارد، متخصص بسته بندی در مؤسسه تحقیقات ملی کشاورزی، غذا و محیط زیست در توضیح این فرایند می‌گوید:‌ «تخریب شدن پلاستیک اجتناب ناپذیر است و حتی ممکن است قبل از اینکه ما آب را برای مصرف خریداری کرده باشیم این اتفاق افتاده باشد یا در حال اتفاق افتادن باشد.»

تحقیقات زیادی درباره تاثیر میکروپلاستیک‌ها بر سلامت انسان انجام نشده، اما چندین مطالعه اخیر نشان می‌دهد  که جذب میزان زیادی میکروپلاستیک‌ می‌تواند آثار بالقوه زیانباری مثل مرگ سلول‌ها و واکنش آلرژی‌زا به‌همراه داشته باشد.

میکروپلاستیک ها ذرات ریز پلاستیکی هستند که کمتر از پنج میلی متر قطر دارند. آنها را می‌توان به دو نوع اولیه و ثانویه دسته بندی کرد.

میکروپلاستیک‌های اولیه ذرات ریز و میکروفیبری هستند که از محصولاتی مانند لوازم آرایشی، پوشاک و سایر منسوجات و همچنین تورهای ماهیگیری حاصل می‌شوند وبه طور مستقیم از طریق راه‌های مختلفی وارد محیط زیست می‌شود.

میکروپلاستیک‌های ثانویه ذراتی هستند که از تجزیه اقلام پلاستیکی بزرگتر مانند بطری های آب به وجود می‌آیند. در واقع این مواد از تجزیه پلاستیک های بزرگتر به کوچکتر به وجود می‌آیند. این موضوع معمولا زمانی رخ می‌دهد که پلاستیک‌های بزرگتر تحت تاثیرعوامل خارجی مانند هوا و اشعه ماوابنفش خورشید قرار بگیرند. محققان می گویند اکثر میکروپلاستیک‌ها از دسته میکروپلاستیک‌های ثانویه هستند.

میکروپلاستیک ها در هر محیطی از هوا و خاک گرفته تا آب در کمین هستند. آب آشامیدنی، اقیانوس‌ها، آب شیرین و آب در منطقه قطبی همگی حاوی مقادیر بالایی از این ذرات سمی هستند. پلاستیک‌ها تجزیه پذیر نیستند و به همان صورت میکروپلاستیک‌های اولیه و ثانویه انباشت و دست نخورده باقی می مانند. وجود این مواد می‌تواند به محیط زیست و زندگی آبزیان آسیب وارد کند و در ادامه سلامت انسان را نیز به مخاطره بیندازد.

همچنین باید اذعان داشت که بنابر آخرین تحقیق‌های انجام شده استفاده دوباره از بطری‌های آب معدنی و پر کردن آن بسیار پرضرر و برای سلامتی  انسان خطرناک می باشد. در ساخت وسایل پلاستیکی از جمله بطری‌های پلاستیکی، از بیسفنول یا BPA  استفاده می‌شود که یک ماده شیمیایی خطرناک است. بیسفنول توانایی وارد شدن به آب و به خطر انداختن زندگی انسان را دارد.  بنابراین بهتر است توصیه بعد از تمام شدن آب یا نوشیدنی داخل بطری، دور انداخته شود یا توصیه می شود به جای خریدن آب معدنی، یک بطری پلاستیکی بدون BPA، شیشه ای یا استیل تهیه و از آن استفاده شود.