هیو لیپینکات، فیزیکدان و سخنگوی این ماموریت علمی، در یک کنفرانس خبری که روز پنجشنبه برگزار شد گفت: «در زمان پایان آزمایش احتمال یافتن ماده تاریک با این دستگاه احتمالاً کمتر از ۵۰ درصد و بیشتر از ۱۰ درصد است.»
وی اضافه کرد: «این درست است که چنین چیزی اطمینانبخش نیست و شما به کمی شور و شوق نیاز دارید. اما این را هم باید دانست که شما بدون امید به یافتن چیزی وارد فیزیک جستجوی ذرات نادر نمیشوید.»
کوین لسکو، فیزیکدان در آزمایشگاه ملی لارنس برکلی، در این باره میگوید: «این سوال برای دانشمندان سوالی اساسی است که این مکان عالی که من در آن زندگی میکنم چیست؟ در حال حاضر، ۹۵ درصد آن یک راز است.»
در درون این معدن دو آسانسور عظیم قرار دارد که دانشمندان را به مرکز تحقیقات زیرزمینی سانفورد میبرد. در این مکان آزمایشگاهی پیشرفته ساخته شده است که قلب آن مخزن غولپیکری به نام «کرایوستات» است. جف چروینکا، مهندس ارشد پروژه، آن را «شبیه یک قمقمه» توصیف میکند که از «شاید خالصترین تیتانیوم در جهان» ساخته شده تا زنون مایع را سرد نگه دارد و تابش پسزمینهای را به حداقل برساند.
جستجوی ماده تاریک در آزمایشگاه زیرزمینیزنون به محققان اجازه میدهد تا دریابند آیا برخورد با یکی از الکترونهای آن صورت گرفته یا با هسته آن. اگر چیزی به هسته برخورد کند، به احتمال زیاد ماده تاریکی است که همه به دنبال آن هستند.
جستجو برای یافتن ماده تاریک برای دهها است که ادامه دارد. اخترشناسان میدانند که این ماده در فضای کیهانی وجود دارد چرا که با محاسبات متوجه شدهاند گرانش تقریباً کافی برای نگه داشتن خوشههای کهکشانی در کنار هم وجود ندارد و باید چیز دیگری آنجا وجود داشته باشد و گرنه کهکشانها به سرعت از هم جدا میشدند. بنابراین تشکیک کمی در این باره هست که ماده تاریک وجود دارد، با این حال درباره چیستی آن سوالات زیادی وجود دارد.
دانشمندان سالها پیش آزمایش مشابه و کوچکتری را در این نقطه انجام دادند اما بعد از اینکه این آزمایش جواب نداد دریافتند باید آن را درمقیاس خیلی بزرگتری اجرا کنند.
یک آزمایش مشابه بزرگ دیگر هماکنون در ایتالیا در حال انجام است، اما تاکنون نتیجهای عمومی از آن اعلام نشده است.