عهدیه در سن ۷۲ سالگی ترانه مرا ببوس را مجددا خواند

همزمان با کارهای هنری تحصیلات خود را نیز دنبال می‌کرد. در دوره دانشگاه، در رشته حسابداری با درجه لیسانس فارغ‌التحصیل شد.

 

از کارهای چشم گیر او همکاری با سینمای ایران بود که از سنین نوجوانی صدایش با چهره‌های درخشان در فیلم‌های فارسی، از جمله: فروزان، پوری بنایی، آذر شیوا، کتایون، فرانک میرقهاری، فریبا خاتمی، جمیله، مرجان، شهناز تهرانی، شورانگیز طباطبایی و… همراه می‌شد.

۱۹ ساله بود که به عنوان یکی از بهترین خواننده‌های رادیو ایران، در فستیوال بین‌المللی شیراز، بنام جشن هنر شیراز، شرکت کرد. این فستیوال را فرح پهلوی، شهبانوی ایران، برگزار کرده بود که بعضی از هنرمندان نامی دنیا از جمله یهودی منوهین نیز در آن شرکت داشتند. از سوی برنامه گلهای رادیو ایران عهدیه و آقای عبدالوهاب شهیدی برگزیده شدند تا در آن فستیوال هنری در شیراز برنامه‌هایی اجرا کنند. برنامه‌های ایرانی در حافظیه و سعدیه که برای این فستیوال مجهز و آماده شده بودند اجرا می‌شدند.

 

پس از پایان تحصیلات دانشگاهی به مدت ۲ سال در سپاه دانش دختران با درجه افسری به انجام نظام وظیفه پرداخت ولی همزمان با تحصیلات دانشگاهی و دوره سپاهی دانش همچنان فعالیتهای هنری اش را حتی در همان سالها هم با پشتکار فراوان پیگیری می‌کرد.

برنامه‌های گلها در رادیو ملی ایران که در دستگاه‌های موسیقی کلاسیک ایران که همواره با ارکستر انجام می‌شد و کار سنگینی بود، و نیز تولید ترانه‌های مختلف پاپ رادیویی، یا ترانه‌های فیلمهای فارسی که از همه بیشتر زمان و انرژی و توجه و تمرکز را به خود اختصاص می‌داد.

 

در سال ۱۳۵۵ دو سال پیش از انقلاب به اسپانیا رفت و کمی پس از آن ازدواج کرد و دارای چهار فرزند (۳ دختر و ۱ پسر) شد. عهدیه از سال ۱۹۷۶ تا اکنون، بهمراه با خانواده اش در مادرید، اسپانیا به‌سر می‌برد.