«علت» انقراض دایناسورها ممکن است باعث زوال بشر نیز بشود

العربیه :یک مطالعه جدید که عوامل انقراض دایناسورها در 66 میلیون سال پیش را بررسی می‌کند، نشان می‌دهد که این حادثه با تکرار احتمالی خود، می‌تواند عامل انقراض جانداران دیگر از جمله انسان نیز بشود.

بر اساس مطالعه جدیدی که مجله «دیلی‌میل» بریتانیایی منتشر کرده است، برخورد سیارکی کوچک به کره زمین در 66 میلیون سال پیش، باعث ایجاد یک فاجعه‌ محیط زیستی بزرگ و انقراض شماری از جانداران از جمله دایناسورها شد.

محققان در این مطالعه دریافته‌اند که فرایند برخورد «سیارکی کوچک» به زمین که باعث انقراض دایناسورها و «زمستان طولانی» در زمین شد، 66 میلیون سال گذشته و احتمالا بین اواخر بهار و اوایل تابستان رخ داده است.
برخورد سیارک‌ها با زمیناین تحقیق به رهبری دانشگاه منچستر در بریتانیا آغاز و نتایج آن با مطالعه رسوب‌های موجود در محل فسیل‌های «تانس در داکوتای شمالی» که هنگام برخورد سیارک ایجاد شده بود، تایید شده است.

برای محدودکردن زمان تاثیر برخورد، تیم مطالعاتی این تحقیق، چندین آزمایش مختلف جهت بررسی خطوط رشد سالانه در استخوان‌های ماهی‌های فسیل‌شده این محل انجام دادند.

محققان یافته‌های خود را با برخی رفتارهای خاص حشرات، مانند رفتار کرم‌برگ‌ها و تخم‌ریزی حشره «یک‌روزه‌» مقایسه کردند.

این انقراض دسته‌جمعی که منجر به نابودی 75 درصد موجودات زنده شد، به مرز میانی دو دوره «کرتاسه» و «پالئوژن» تبدیل شد.

به گفته محققان، سیارکی به عرض 6.2 مایلی به شبه‌جزیره یوکاتان در مکزیک برخورد کرد. این حادثه باعث ایجاد حفره‌ای به عرض 93 مایلی با نام «دهانه چیکشلوب» شد.
دایناسورها 66 میلیون سال پیش منقرض شدنداین مطالعه توسط رابرت‌.دی پالما، دانشمند دیرینه‌شناس و همکارانش در دانشگاه منچستر بریتانیا صورت گرفت.

این گروه تحقیقاتی در مطالعه خود نوشتند: «دهانه چیکشلوب با تاثیر بر اواخر دوره کرتاسه، باعث انقراض دسته‌جمعی و نابودی حدود 75درصد از تنوع گونه‌ها شد. این حادثه تغییر اکولوژیکی جهانی و تسلط گونه پستانداران بر زیست‌بوم‌ها را فراهم کرد.»

آن‌ها افزودند: «جزئیات زمانی این برخورد که در این مطالعه به صورت دقیق ذکر شده، در مطالعات پیشین محققان اشاره نشده است.»

به گفته آن‌ها، تعیین زمان دقیق برخورد این سیارک به زمین، برای به‌دست آوردن درک بهتری از سیر اولیه این انقراض‌دسته‌جمعی بسیار مهم است.

نویسندگان این مطالعه، زمان را عاملی اساسی در عملکردهای بیولوژیکی مانند زمان تولید مثل و خواب زمستانی می‌دانند. به گفته آن‌ها زمان در تهیه استراتژی «انتخاب طبیعی» نیز نقش مهمی داشته و حتی ماهیت فعل و انفعالات بین انگل و میزبان نیز متاثر از این عنصر مهم است.