آیا ایران از درگیری مستقیم با ترکیه و پاکستان هراس دارد؟

رادیو پیام اسرائیل: حکومت اسلامی ایران که از درگیری مستقیم با دولت اسلامگرای ترکیه بیم دارد و نمی خواهد روابطش با پاکستان بحرانی شود، با به راه انداختن هیاهوی نظامی با عنوان “رزمایش فاتحان خیبر” انگشت اتهام را به سوی اسرائیل دراز کرده و این گونه عنوان می کند که اقدامات نظامی و جنگ تبلیغاتی علیه جمهوری آذربایجان، به علت حضور اسرائیل در رزمایش نظامی اخیر آذربایجان و ترکیه و پاکستان بوده است – و این در حالی که اسرائیل در این مانور که خشم رژیم ایران را برانگیخته مطلقا حضوری نداشت.
 
برخی روزنامه های تندرو و بیان کننده دیدگاه های سپاه پاسداران و علی خامنه ای، در شماره های امروز خود (شنبه) با دستاویز قرار داد ادعای دروغین نقش اسرائیل در آذربایجان، ناخرسندی عمیق خود از سیاست های دولت باکو را بیان کردند.
 
برخی از این روزنامه ها در عناوین درشت در صفحه اول خود، به اسرائیل هشدار دادند که از روابط دوستانه خود با آذربایجان دست بردارد و به گفته آنان، از عملیات تحریک آمیز در مرز ایران خودداری ورزد – و این در حالی که بحران کنونی، بین آذربایجان و رژیم ایران جریان دارد و جرقه جدیدی که آتش این بحران را برافروخته، مساله عبور کامیون های ایرانی به سوی ارمنستان، از مسیری است که آذربایجان آن را بخشی از خاک خود، پس از جنگ ۴۴ روزه با ارمنستان می داند – جنگی که در جریان آن، ارتش آذربایجان با کمک فعال ارتش ترکیه توانست بخش هایی از ناحیه قره باغ علیا (ناگورونا کاراباخ) را از تسلط ارمنستان بیرون آورد و اکنون از کامیون های ایرانی مالیات عبور مطالبه می کند.
 
برخی روزنامه های وابسته به حکومت، در عنوان درشت خبری خود نوشتند: “جنگ خیبر دوباره در راه است و “صهیونیست ها” باید مواظب خود باشند”. جنگ خیبر به دوران نخستین تسلط اسلام بر جزیره العرب مربوط می شود که یهودیان که مایل نبودند دین جدید را بپذیرند و می خواستند در ایمان یهودیت خود باقی بمانند، قتل عام شدند. از آن هنگام تا کنون، هرگاه مسلمانان افراطی، یهودیان را به نابودی تهدید می کنند، از جنگ خیبر به عنوان درس عبرت یاد می کنند.
 
آقای منشه امیر می گوید که نسبت دادن سیاست آذربایجان پس از مانور مشترک با پاکستان و ترکیه به کشور اسرائیل، یادآور دورانی است که روح الله خمینی در توجیه لزوم ادامه جنگ با عراق، از شعار “راه قدس از کربلا” می گذرد استفاده می کرد تا شاید با این ترفند، بتواند از حمایت مسلمانان باورمند برخوردار شود.
 
ولی این بار مشکل آن است که رژیم ایران با همسایه شمالی خود، یعنی با کشوری روبروست که هفتاد درصد از مردم آن مسلمان اهل تشیع هستند و هرگز نزاعی با ایران نداشته اند.
 
رژیم ایران نه تنها ادعا کرده که اسرائیل در آذربایجان حضور نظامی فعال دارد (و بدین سان کوشیده است همکاری های آذربایجان با ترکیه و پاکستان را کمرنگ نشان داده و یا بکلی منکر آن بشود)، بلکه در ماه های گذشته از “حضور نگران کننده عناصر داعش در خط مرزی ایران” سخن گفته که معلوم نیست این دو ادعا را چگونه می تواند در یک ردیف قرار دهد.
 
رژیم ایران در همان روزهایی نسبت به همسایه شمالی خود زور بازو نشان داده و به تهدیدهایی متوسل شده که سرشار از رجز خوانی است، که سفارت اسرائیل در منامه رسما گشایش یافته و پادشاه بحرین به گرمی از وزیر خارجه اسرائیل استقبال کرده و حضور اسرائیل به همسایگی مرزهای جنوبی ایران، بسیار پررنگ تر شده است.
 
توسل رژیم ایران به افتراهای قرون وسطائی علیه اسرائیل و ملت یهود، نشان خشم فزاینده این رژیم از انزوای سیاسیی در سراسر منطقه و جهان است – حکومتی که دوستان واقعی آن، تنها گروه های تروریستی عربی و فلسطینی هستند که آن ها هم اگر روزی پول و اسلحه ارسالی ایران قطع شود، بلافاصله به این حکومت پست خواهند کرد.