گریه کردن خبرنگار بی‌بی‌سی فارسی به خاطر افغانستان

[::kurosh-h - گوتنبرگ، سوئد::]. دوست بسیار عزیز تو اگر سربازی نکرده باشید و اگاه از امورات و سلسله مراتب نظامی نباشید حق دارید که بگوید 350 هزار نیروی نظامی ارتش افغانستان مقاومت نکردن در برابر طالبان و تعداد زیادی خودرا به طالبها تسلیم کردن و اندکی هم به پنج شیر و غیره فرار کردن . وقتیکه هر فرمانده نظامی از بالا دستور نگیرد و هر سرباز از ارشاد اخود دستور دفاع و جنگ در برابر دشمنش نگیرد مجبور است سلاحش را بر زمین بگذارد و تسلیم دشمنش شود و اگر بخواهد مقاومت کند حتما" کشته خواهد شد ان دوسربازی که نوشتید ایستادن در برابر دشمن و فرار نکردن , نهایتا"کشته شدن خیلی ها نمیخواهند کشته شوند و میخواهن به زندگیشان هرچند در ذلت هم باشد ادامه دهند.

نمیدونم این خانم افغانه یا نه ولی اگه افغانه ترجیح میده تو انگلیس برای افغانستان گریه کنه ولی هیچوقت برنگرده به افغانستان.ما یه فامیل داشتیم توآمریکا مادرش تو شیراز روزهای آخر زندگیش بود وروبمرگ بود گفت ترجیح میدم تو آمریکا براش هزارروز گریه کنم تا بیام اونجا ببینمش.آدم بهتره همچین فامیلایی نداشته باشه تا اینکه اینطوری باشن.آدم های بیرگ

نتیجه دمکراسی آمریکایی با اون همه صر و صداش همین بود؟ ارتش مجهز قوی؟! اقتصاد قوی؟!کاهش فساد اداری ؟ زمامداران و حاکمان سالم؟ کاهش مهاجران و پناهندگان افغان؟ کدامش ؟!!!!!! قابل توجه کسانی که میخان دمکراسی یانکی ها رو در ایران پیاده کنن. البته از رو که نمیرن ماشالله تا بخای برات دلیل میارن

اصلیتش افغانی هست

[::kurosh-h - گوتنبرگ، سوئد::] دوست عزیز اونا سه تا سرباز بودن نه دو نفر . سه قهرمان و شهیدِ واقعی ایران به ناماهای «سرجوخه مصیب ملک محمدی»، «سید محمد راثی هاشمی» و «عبدالله شهریاری» روحشان شاد یاد و نامشان تا ابد جاودان.

[::AGENT0-0 - شفیلد، انگلستان::]. عزیزم من عرض نکردم با دین میتوان به دموکراسی (نه آزادی چون آزادی یک تعبیر شخصی است و هر کس ان را به نوع دلخواهش تعریف میکند) رسید عرض کردم از راه دین مسیحیت (یعنی عبور پله به پله و بدون خشونت) و دو تا دیگر میتوان به دموکراسی رسید.

این دو حالت دارد، یا افغانی است مثل مجری دیگر بی بی سی، و یا ایرانی است که در اینصورت خاک عالم بر سرش که برای ایران گریه نمی کند و برای کشور دیگر گریه می کند!

[::محمدرضا نام آور - ژنو، سوییس::]. ایشون افغانی هستند ولی در مشهد بزرگ شدند البته باید به حال افغانستان خون گریست ولی چهل سال پیش همین بلا سر ما هم آمد و کسی برای ما گریه نکرد

[::لشگر ششم ورماخت - لنگرود، ایران::]. مرسی گرامی ، از تذکر شما ، حقیقتش من کودک بودم و قبر آن وطن پرستان شریف را دیدم ، ولی شدیدا تحت تاثیر قرار گرفتم

خودفروخته های بی وطن...............هههههههه