قابل توجه افراد سیگاری و خانمهای آرایش کرده

عصرایران؛ مصطفی داننده- در خیابان‌های شهرهای مختلف ایران قدم بزنی، انگار بسیاری از مردم واکسن زده‌اند. با خیال راحت ماسک را از روی صورت برداشته‌اند و لبخند خود را تحویل دیگران می‌دهند، انگار که ما کشته و مرده خنده آنهاییم!
 
این همه بی‌احتیاطی که البته باید نامش را بی‌اعتنایی گذاشت در نزدن ماسک بی‌نظیر است. در روزهایی که کرونا لباس هندی به تن کرده است، بعضی از آدم‌ها که متاسفانه تعداد آنها در حال افزایش است در خیابان و مکان‌های عمومی از ماسک استفاده نمی‌کنند.
 
نگارنده به عنوان کسی که زیاد از مترو استفاده می‌کند به چشم دیده‌ام که در فضای بسته مترو با آن جمعیت متراکم هم انگشت شماری ماسک نمی‌زنند. باقی مردم هم تنها از یک ماسک استفاده می‌کنند و این درحالی است که در ماه‌های گذشته شاهد بودم که بسیاری از مسافران از دو ماسک برای محافظت از کرونا استفاده می‌کردند.
 
حالا که هنوز ما فقط در حال ساخت واکسن هستیم و به مرحله تزریق نرسیدم چرا باید ماسک‌ها را از صورت برداریم؟ فعلا هم که به وزیر بهداشت نمی‌شود گفت بالای چشمت ابروست چون به او بر می‌‎خورد و از گلایه کسانی که او را سردار خطاب می‌کنند از انتقادها سخن به میان می‌آورد.
 
وضعیت فعلی کشور همین است. آنهایی که پول دارند به فرنگ می‌روند و واکسن می‌زنند. آنهایی که سن‌شان بالای 70 سال است هم حداقل یک واکسن را دریافت کرده‌اند و ما هم که میان این دو هستیم باید صبر کنیم و ببینم داستان سازندگان واکسن به کجا خواهد رسید و بالاخره کدام از یک واکسن‌های ساخته شده سهم ما خواهد بود.
 
در این وضعیت روی هوا باید ماسک بزنیم و این تنها راه در امان ماندن از کروناست. به عنوان کسی که هم خودش کرونا گرفته است و هم نزدیکانش دچار این ویروس شده‌اند، می‌گویم تحمل ماسک در گرمای تابستان بهتر از تحمل درد کروناست.
 
کرونا بیماری است که در بهترین حالتش هم آدمی را حسابی اذیت می‌کند، چه برسد به زمانی که راهی بیمارستانت کند.
 
باید به فکر خودمان باشیم و تنها سلاحی هم که در اختیار داریم همین ماسک‌هایی است که صورت مردم را از یادمان برده است. همین ماسک‌هایی که فقط چشم‌ها را به مان نشان می‌دهد.
 
در این روزهای سخت، گرم و کرونایی مجبوریم برای کسب لقمه‌ای نان به دل خیابان بزنیم. مجبوریم مترو و اتوبوس سوار شویم. مجبوریم به بازار برویم، پس حداقل ماسک بزنیم. هم خودمان در امانیم و هم باعث می‌شویم دیگران در معرض خطر نباشند.
 
آقایی که سیگار به لب داری و ماسک نمی‌زنی، تو می‌توانی کرونا را به بسیاری از کسانی که در اطراف تو هستند منتقل کنی. خانمی که به خاطر خراب نشدن آرایشت ماسک نمی‌زنی، تو می‌توانی جان مردم را به خاطر بندازی.
 
ماسک بزنیم تا بالاخره واکسن هم به شهر ما برسد.