بدن انسان نمیتواند گرمای بیش از حد را تحمل کند. فرایندهایی که ما را زنده نگه میدارند در یک بازه دمایی مشخص هستند. این بسته به شخص به طور کلی بین ۳۶ تا ۳۷ درجه سانتیگراداست.
با شروع فصل تابستان، دغدغه بسیاری از انسان ها، چگونگی در امان ماندن از گرما است. یکی دو سال اخیر موج گرمای بی سابقهای نقاط مختلف جهان را فرا گرفته و بسیاری را دچار گرمازدگی کرده. اما گرمازدگی تا چه میزان میتواند برای ما خطرناک باشد؟
بدن انسان در خنک سازی خود و پایین آوردن دما مهارت دارد، اما فقط تا یک محدودهی مشخص. با افزایش سرسام آور دما، بدن ممکن است نتواند گرمای اضافی را به اندازه کافی خوب و سالم حفظ کند و ممکن است همه گروههای سنی به طور مساوی رنج نبرند.
به گزارش فرادید؛ بدن انسان نمیتواند گرمای بیش از حد را تحمل کند. فرایندهایی که ما را زنده نگه میدارند در یک بازه دمایی مشخص هستند. این بسته به شخص به طور کلی بین ۳۶ تا ۳۷ درجه سانتیگراد (۹۶.۸ درجه تا ۹۸.۶ درجه فارنهایت) است.
جاناتان سامت رئیس دانشکده بهداشت عمومی کلرادو در آرورا توضیح میدهد: «اگر درجه حرارت اصلی بدن کسی بالاتر رود، واکنش اصلی بدن در برابر گرما، تلاش برای خلاص شدن از شر آن است». برای خلاص شدن از شر گرمای بیش از حد، رگهای خونی پوست گشاد یا منبسط میشوند. در همان زمان، قلب سریعتر شروع به تپش میکند؛ که جریان خون را به پوست هل میدهد. در آنجا خون میتواند گرما آزاد کند تا خنک شود. در همین حال، عرق ایجاد میشود تا دمای پوست پایین بیاید.
وقتی افراد بارها و بارها درجه حرارت بالا را تجربه میکنند، بدن آنها میتواند در دفع گرمای اضافی، بهتر واکنش نشان میدهد. به همین دلیل است که کسی میتواند از مینه سوتای سرد به فلوریدا بخارپذیر برود و به گرما و رطوبت بالاتر عادت کند.
اما میزان توانایی توانایی بدن برای این هماهنگ سازی، محدود است. این محدودیت به سلامت فرد و همچنین دما و رطوبت خارج بستگی دارد. اگر دمای خارج از بدن گرمتر باشد، خون در پوست گرما آزاد نمیکند؛ و در صورت رطوبت زیاد، تعریق باعث خنک شدن پوست نمیشود. به این دلیل که عرق نمیتواند تبخیر شود.
در سال ۲۰۰۸، دو دانشمند اظهار داشتند که اگر انسان مدت طولانی را در دمای مرطوب بیش از ۳۵ درجه سانتیگراد یا ۹۵ درجه فارنهایت سپری کند، نمیتواند خوب خنک شود. (درجه حرارت لامپ اندازه گیریهایی است که گرما، رطوبت و سایر عوامل را ترکیب میکند).