نامه قدردانی لی سی بالینگر، رئیس «دانشگاه کلمبیا»، به هوشنگ احمدی، رئیس «بنیاد علوی»، بابت کمک مالی بنیاد به «دپارتمان زبانها و فرهنگهای آسیا و خاورمیانه» دانشگاهمحمدجعفر محلاتیعدم پاسخگویی لادن بازرگان، کنشگر و مدافع حقوق بشر که خود برادرش بیژن بازرگان را در جریان کشتار 67 از دست داده است، در این باره به «العربیه فارسی» گفت که برای درخواست توضیح در این باره با کالج اوبرلین تماس گرفته است، اما پاسخی دریافت نکرد.
بازرگان افزود: «متاسفانه خانم امبر رئیس کالج اوبرلین بعد از دریافت شکایتنامه ما کوچکترین مکاتبهای با ما نکرد و در توییتر هم ما را بلاک کرد.»
به گفته ناظران، محلاتی در سال 2007، در زمان ریاست ماروین کریسلوف، بر کالج اوبرلین در این موسسه آموزش عالی آمریکایی استخدام شد. کریسلوف از 2007 تا 2017 ریاست کالج اوبرلین را بر عهده داشت. طبق گفتههای خود محلاتی، کریسلوف در نظر داشت برنامهای ایجاد کند تا دانشجویان کالج اوبرلین را به عنوان دانشجوی مهمان به ایران بفرستد، و به همین دلیل هم با محلاتی تماس گرفت.
با این وجود، به گفته بازرگان: «هنگامی که اجرایی کردن این پروژه با همکاری محلاتی شکست خورد، [کریسلوف] بهیکباره کرسی استادی برای محلاتی درست کرد.»
اینک منتقدان میگویند که کالج اوبرلین باید برای شفافسازی اعلام کند که هزینه این کرسی استادی برای فردی با چنان سوابق و اتهاماتی را چه کسی پرداخته است.
قبرستان خاوران محل دفن مخفیانه قربانیان اعدامهای دستجمعی زندانیان سیاسی دهه شصتاتهام «معاونت در جرم ناپدیدسازی قهری» سازمان «عدالت برای ایران» پیشتر با ارسال نامهای به ریاست کالج اوبرلین خواستار اقدام مناسب این دانشگاه درباره محمدجعفر محلاتی، به دلیل نقش وی در«اختفای کشتار» هزاران زندانی سیاسی در سال 1367، شده بود. در نامه این سازمان آمده است که محلاتی «میتواند به معاونت در جرم ناپدیدسازی قهری متهم شود.»
محلاتی در جایگاه سفیر اسبق جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد به توجیه اعدامهای گسترده زندانیان سیاسی در ایران در سال 1367 متهم است. در تابستان آن سال جمع بزرگی از زندانیان سیاسی که پیشتر در دادگاههایی تشریفاتی به حبس بلندمدت محکوم شده و در حال گذراندن دوران زندان خود بودند را پشت درهای بسته توسط «هیات مرگ» مورد تفتیش عقاید قرار گرفته و اعدام شدند. این قربانیان سپس در گورهای جمعی و بدون نام و نشان دفن شدند.
به گفته کارشناسان سازمان ملل متحد و دیگر نهادهای مدافع حقوق بشر، در حقیقت کشتار سیستماتیک، مصداق «جنایت علیه بشریت» است.
پس از انجام این کشتار، جمهوری اسلامی کارزاری گسترده برای پنهانکاری این جنایت علیه بشریت در سطح داخلی و بینالمللی به راه انداخت.
به گفته خانواده برخی از قربانیان، محمدجعفر محلاتی، نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل که در آن زمان در نیویورک مستقر بود یکی از موثرترین مهرههای رژیم در پیشبرد این کارزار تبلیغاتی در سطح بینالملل بود.
خاورانمدافع اعدام، استاد «صلح و دوستی» با وجود اتهامات سنگینی که در راستای جنایت علیه بشریت به وی وارد است، محلاتی پس از إتمام خدمت رسمیاش به عنوان نماینده جمهوری اسلامی، در آمریکای شمالی رحل اقامت افکنده، و در دانشگاههای کانادا و آمریکا به تحصیل و تدریس در مقاطع عالی مشغول شده است. محلاتی در حال حاضر «استاد مذاهب» و «صاحب کرسی نانسی شروم دای برای مطالعات خاورمیانه و آفریقای شمالی» در «کالج اوبرلین» مستقر در اوهایوی ایالات متحده آمریکاست؛ جایی که وی را «استاد صلح و دوستی» نام نهادهاند.
لادن بازرگان میگوید: «این سناریوی باورنکردنی درست مانند داستانهای جرج اوروِل است. چگونه میتوان بر یک جنایتکار که کارنامه خدمتش در وزارت امور خارجه یک رژیم سرکوبگر و آلوده به این همه جنایت و خونریزی است، نام استاد "صلح و دوستی" گذاشت؟!»
محمدجعفر محلاتیناظران میگویند که محلاتی مانند بسیاری از آکادمسینهای هوادار جمهوری اسلامی، از موقعیت خود در کالج اوبرلین و اعتبار و روابطی که از این طریق به دست آورده است، برای پیشبرد اهداف رژیم جمهوری اسلامی و جلوگیری از اِعمال مجازاتهای بینالمللی بیشتر علیه این رژیم استفاده میکند.