راهنمای جامع و علمی در مورد آسپرین درمانی

پیام سلامت : آسپرین متعلق به یک دسته از داروها به نام داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) است. آسپرین و سایر NSAIDها مانند ایبوپروفن و ناپروکسن به طور گسترده ای برای درمان تب، درد و بیماری های التهابی مانند ورم مفاصل، تاندونیت و بورسیت استفاده می شوند. البته مصرف آسپرین برای پیشگیری از عوارض ناشی از اختلالات قلبی (سکته قلبی، سکته مغزی و بیماری عروق محیطی) نیز توصیه می شود. آسپرین از نظر شیمیایی به نام استیل سالیسیلیک اسید نیز شناخته شده و اغلب به اختصار به آن ASA گفته می شود. در این مقاله می خواهیم در مورد آسپرین درمانی بیشتر صحبت کنیم.
آسپرین درمانی چیست؟
آسپرین دارای اثر مهارکننده مهمی بر روی پلاکت های خون است. این اثر ضد پلاکت برای جلوگیری از لخته شدن خون در عروق به ویژه در افرادی که آترواسکلروز (باریک شدن شریان ها) دارند یا مستعد ابتلا به لخته شدن خون در سرخرگ ها هستند استفاده می شود.
عوارض جانبی آسپرین چیست؟
عوارض جانبی جدی آسپرین و سایر NSAIDها به ندرت اتفاق می افتد و معمولاً با دوزهای بالا و مصرف مکرر رخ می دهد. توصیه می شود که برای به حداقل رساندن عوارض جانبی از کمترین دوز موثر برای آسپرین درمانی استفاده کنید.

شایع ترین عوارض جانبی آسپرین، بر روی سیستم گوارشی تاثیر می گذارند و شامل موارد زیر هستند:

 

سایر عوارض جانبی آسپیرین عبارتند از:

 

بعضی اوقات زخم معده و خونریزی بدون هیچ گونه درد شکمی اتفاق می افتد و تنها علائم خونریزی ممکن است وجود داشته باشد. این علائم عبارتند از:

 

یکی دیگر از عوارض جانبی جدی اما نادر آسپیرین، خونریزی داخل جمجمه (خونریزی در بافت های مغز) است که مشابه سکته مغزی است. آسپرین می تواند عملکرد کلیه و کبد را مختل کند. به خصوص در بیمارانی که در حال حاضر به بیماری کبدی و کلیوی مبتلا هستند. گاهی اوقات آسپیرین ممکن است برای کبد سمی باشد.
عوارض جدی آسپرین درمانی
عوارض جانبی جدی آسپیرین، مانند زخم خونریزی کننده دستگاه گوارش یا خونریزی داخل جمجمه نادر است (کمتر از ۱٪ از بیماران آن را تجربه می کنند) و در بین بیمارانی که از دوز متوسط ​​آسپیرین (۳۲۵ میلی گرم در روز) استفاده می کنند مشاهده می شود. شانس ایجاد عوارض جانبی جدی آسپیرین حتی با دوزهای کم نظیر ۷۵ الی ۱۶۰ میلی گرم در روز نیز کمتر می شود. با این حال، شانس بروز واقعی خونریزی جدی با استفاده طولانی مدت از آسپرین با دوز کم به روشنی مشخص نیست.

این عوارض جانبی جدی عبارتند از:

 

برخی از افراد به NSAIDها حساسیت دارند و ممکن است هنگام مصرف تنگی نفس را تجربه کنند. افراد مبتلا به آسم در معرض خطر بیشتری برای تجربه واکنش آلرژیک جدی به NSAID ها هستند. افرادی که حساسیت جدی به یک نوع NSAID دارند، احتمالاً واکنش مشابه ای به دیگر NSAIDها را تجربه می کنند.
آخرین توصیه ها در مورد استفاده از آسپرین درمانی در پیشگیری از بیماری های قلبی
در سال ۲۰۱۷، کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده (USPSTF) توصیه های نهایی خود را برای پیشگیری اولیه از بیماری های قلبی عروقی با استفاده از آسپرین صادر کرد. بر اساس بررسی داده های منتشر شده:

 

 

 

در سال ۲۰۱۴، FDA تمام شواهد موجود در مورد استفاده از آسپرین در پیشگیری از این بیماری ها را مورد بررسی قرار داد و شواهد کافی برای استفاده از آسپرین درمانی برای پیشگیری اولیه پیدا نکرد.

برای جلوگیری و درمان سکته های قلبی و سکته های مغزی چه مقدار آسپرین مصرف کنیم؟
دوز ایده‌آل آسپیرین دوزی است که فواید این دارو را به حداکثر اما عوارض جانبی آن را به حداقل می رساند. دوز ایده آل آسپرین برای پیشگیری اولیه یا ثانویه از سکته های ایسکمیک و سکته های قلبی به طور کامل هنوز تعیین نشده است.

 

 

آسپرین برای جلوگیری از حمله قلبی در افراد سالم چقدر مؤثر است؟
در طولانی مدت مصرف آسپرین با دوز پایین (۷۵ الی ۱۶۰ میلی گرم در روز) به ندرت باعث عوارض جانبی جدی می شود. در بین مبتلایان به آترواسکلروز پیشرفته (افرادی که قبلاً دچار سکته قلبی و سکته مغزی شده اند، بیماران مبتلا به آنژین یا TIA و بیمارانی که نیاز به PTCA و جراحی بای پس عروق کرونر دارند)، فواید آسپیرین با دوز پایین معمولاً از عوارض طولانی مدت آن بیشتر است.

بر خلاف بیماران مبتلا به آترواسکلروز پیشرفته، استفاده از آسپیرین در بین افراد سالم (به عنوان مثال افرادی که سابقه حمله قلبی یا سکته مغزی ندارند) بحث برانگیزتر است. در U.S. Physicians’ Health Study (مطالعه ای که مصرف ۳۲۵ میلی گرم آسپیرین در روز با دارونما را در بین بیش از ۲۰،۰۰۰ مرد پزشک سالم مقایسه کرد) مشخص شد که استفاده کنندگان از آسپرین، در مقایسه با مصرف کنندگان دارونما، کمتر دچار حملات قلبی می شوند. با این حال میزان کلی مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی بین مصرف کنندگان آسپیرین و مردان استفاده کننده از دارونما تفاوت معنی داری نداشت. علاوه بر این داده های کافی برای ارزیابی فواید آسپرین برای زنان سالم وجود ندارد.

فواید احتمالی و طولانی مدت استفاده از این دارو بر روی افراد سالم ممکن است خطرات ناشی از عوارض جانبی جدی آسپیرین، از جمله خونریزی از زخم ها و رگ های خونی در مغز را توجیه نکند. افراد سالم قبل از شروع آسپرین درمانی باید با پزشک مشورت کنند.
چه کسی برای جلوگیری و درمان سکته قلبی و مغزی باید آسپرین مصرف کند؟
اگرچه آسپیرین جزء داروهای خارج از نسخه است و سال هاست که مردم جهان با خیال راحت برای درمان تب و درد از آن استفاده می کنند اما بیماران نباید بدون مشورت با پزشک خود به مدت طولانی مدت آسپرین مصرف کنند.

آسپرین مانع از تشکیل لخته خون در عروق تحت تأثیر آترواسکلروز می شود. اما مانع از تصلب شرایین نمی شود. سایر اقدامات مانند کاهش وزن اضافی، کنترل فشار خون بالا و دیابت، کاهش کلسترول LDL، افزایش کلسترول HDL و قطع مصرف سیگار برای جلوگیری از تصلب شرایین ضروری است.

در حال حاضر اکثر پزشکان برای اهداف پیشگیرانه، مصرف دوز کم آسپیرین در طولانی مدت را برای بیماران مبتلا به آترواسکلروز پیشرفته توصیه می کنند. این بیماران شامل افرادی می شوند که موارد زیر را تجربه می کنند:

 

افرادی که دچار حمله قلبی یا سکته مغزی نشده اند اما در معرض خطر هستند نیز باید در طولانی مدت آسپرین با دوز کم مصرف کنند. به عنوان مثال متخصصان انجمن دیابت آمریکا توصیه می کند که افراد ۵۰ ساله یا بزرگتر مبتلا به دیابت نوع ۱ یا نوع ۲ که به دلیل فشار خون بالا، سیگار کشیدن، سابقه خانوادگی سکته مغزی یا سکته قلبی و غیر طبیعی شدن سطح لیپیدها در معرض خطر ابتلا به حملات قلبی یا سکته مغزی هستند، از آسپرین درمانی استفاده کنند. برای بزرگسالان ۵۰ تا ۵۹ ساله که با خطر ابتلا به بیماری قلبی عروقی مواجه هستند نیز ممکن است آسپرین درمانی در نظر گرفته شود.
چه کسی نباید آسپیرین مصرف کند؟
افرادی که نباید آسپرین مصرف کنند عبارتند از:

بر اساس گزارش FDA، شواهد خوبی در مورد استفاده از آسپرین برای جلوگیری از حمله قلبی یا سکته مغزی در افرادی که خطر ابتلا به حمله قلبی یا سکته مغزی را دارند، وجود ندارد.
چه زمانی از آسپرین درمانی برای پیشگیری و درمان سکته های قلبی و مغزی استفاده می شود؟
آسپرین به طور گسترده یا به تنهایی یا به همراه سایر داروهای ضد پلاکت مورد استفاده قرار می گیرد تا از ایجاد لخته خون در عروق جلوگیری شود. آسپرین به طور خاص در چندین موقعیت از جمله موارد زیر مورد استفاده قرار می گیرد:

 

 

برای کاهش خطر ابتلا به زخم ناشی از مصرف طولانی مدت آسپرین چه می توان کرد؟
مصرف طولانی مدت آسپرین با دوز پایین به طور کلی بی خطر است. حدود ۱۰٪ از بیمارانی که آسپرین را به مدت طولانی مصرف می کنند (۷۵ الی ۳۲۵ میلی گرم در روز) می توانند دچار زخم دستگاه گوارش شوند. بیشتر این زخم ها بدون علامت (بدون درد شکم و خونریزی) هستند. بیماران سالخورده ۷۰ ساله و بالاتر و بیماران مبتلا به عفونت معده H. پیلوری بیشتر در معرض خطر ابتلا به این عارضه هستند. خطر خونریزی قابل توجه زخم گوارشی ناشی از آسپرین کم و تقریباً ۱٪ است. می توان با افزودن یک مهارکننده پمپ پروتون (PPI) مانند پانتوپرازول، استروژنول، رابپرازول، لانسوپرازول و امپرازول که باعث کاهش اسید معده می شود، خطر خونریزی را کاهش داد.

میزوپرستول (Cytotec) دارویی است که از ایجاد زخم توسط NSAIDها جلوگیری می کند. این دارو یک پروستاگلاندین است و احتمالاً با جایگزینی پروستاگلاندین هایی که به دلیل مهار تشکیل آنها توسط NSAIDها تولید نمی شوند، از اثرات مضر داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی جلوگیری می کند.

یماران مبتلا به گاستریت ناشی از H. پیلوری، در هنگام مصرف طولانی مدت آسپیرین یا NSAID ها با خطر بیشتری برای ابتلا به خونریزی مواجه هستند. ریشه کن کردن H. pylori از معده با آنتی بیوتیک ها می تواند خطر خونریزی ناشی از مصرف مزمن آسپیرین را کاهش دهد.